Δημήτρης Λιγνάδης : Η άγνωστη ιστορία από το παρελθόν του – Όταν τον μαχαίρωσαν στο σπίτι του στην Κυψέλη

Έντονα στο προσκήνιο βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες παραιτήθηκε από καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, μετά από μέρες φημών και πληροφοριών χωρίς όμως να υπάρχει ακόμα κάποια επίσημη καταγγελία.

Ο κ. Λιγνάδης είχε βρεθεί στο προσκήνιο και παλιότερα για υπόθεση που δεν αφορά τα θεατρικά δρόμενα. Συγκεκριμένα, το 2002, όταν «άγνωστος» είχε μαχαιρώσει τον σκηνοθέτη και ηθοποιό στο σπίτι του στην Κυψέλη.

Τότε ο γνωστός σκηνοθέτης είχε μαχαιρωθεί πισώπλατα μέσα στο ίδιο του το σπίτι, από άγνωστο, όπως είχε δηλωθεί επισήμως.

Οι φήμες και ο ένοχος

Σύμφωνα τότε με το αστυνομικό δελτίο, ο «άγνωστος» εισέβαλλε στο σπίτι του σκηνοθέτη με ένα μαχαίρι και τραυματίζει βαριά τον σκηνοθέτη με μαχαιριές στην πλάτη από τις οποίες κινδύνευσε να χάσει τον πνεύμονά του.

Βαριά τραυματισμένος και έχοντας χάσει πολύ αίμα ο Λιγνάδης καταφέρνει να φτάσει από το διαμέρισμά του στο πεζοδρόμιο της οδού Ιθάκης όπου τον βλέπουν οι θαμώνες ενός καφενείου και καταφεύγει εκεί μέχρι να τον παραλάβει το ασθενοφόρο.

Τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο Σωτηρία και στο πλευρό του είναι ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ενώ κάνουν έκκληση για αίμα σε συναδέλφους του ηθοποιούς.

Μεταφέρεται στην εντατική και χειρουργείται, ενώ για το επίμαχο επεισόδιο γίνονται ανακρίσεις, λαμβάνονται καταθέσεις και η υπόθεση μπαίνει τελικά στο συρτάρι.

Οι φήμες εκείνη την εποχή έδιναν και έπαιρναν…

Μια ποιητική περιγραφή

«Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες γι’ αυτή την ιστορία, δεν ξέρω τις λεπτομέρειες που κάποιος ίσως ήθελε να ακούσει, ξέρω όμως ότι κινδύνευσε χοντρά η ζωή μου. Με το που βγήκα από την Εντατική πήγα σε έναν θάλαμο του νοσοκομείου Σωτηρία» είχε πει αργότερα ενθυμούμενος τα όσα εφιαλτικά είχε ζήσει.

«Έξω από το παράθυρο είδα ένα δέντρο και είπα ‘τι ωραίο χρώμα που είναι το πράσινο, τι ωραία που είναι η ζωή»» είχε συμπληρώσει.

Σε άλλο μέρος της συνέντευξης είχε πει: «Πράγματι κινδύνευσε η ζωή μου. Ήμουν χύμα στο πάτωμα του σπιτιού μου. Ετοιμοθάνατος», λέει, και συνεχίζει: «ξαφνικά, κατάλαβα ότι άνθρωποι της γειτονιάς, που δεν τους έδινα καμία σημασία, είχαν μαζευτεί γύρω μου και μου φάνηκαν πολύ όμορφοι. Βυθιζόμουν στον θάνατο και τους έβλεπα: ήταν ωραίοι, παντού γύρω μου υπήρχαν ωραία χρώματα».