Βιασμοί, ανήλικοι, παιδεραστία: Που χάθηκαν οι φυσιολογικές σχέσεις;

Τι είναι φυσιολογικό σε μια σχέση άνδρα με γυναίκα, άνδρα με άνδρα ή γυναίκας με γυναίκα;

Τι είναι αυτό που τελικά ορίζει το πώς θα συμπεριφέρονται οι άνθρωποι πίσω από τις κλειστές πόρτες τους και στα κρεβάτια τους;

Προφανώς η ερωτική επιθυμία είναι προσωπική υπόθεση. Το πώς θα αντιμετωπίζει τη σεξουαλική του ζωή ένας άνδρας ή μια γυναίκα ποσώς ενδιαφέρει τους άλλους.

Όμως, υπάρχουν και κάποιοι κανόνες, ηθικοί κατά κύριο λόγο, και πρέπει να τους τηρούμε ή να επιζητούμε την τήρησή τους από τους άλλους.

Ρώτησα μια φίλη: Γιατί στον καλλιτεχνικό χώρο ακούγονται όλα αυτά τα αρρωστημένα;

Γιατί δεν μιλάμε για φυσιολογικές ομοφυλοφιλικές σχέσεις αλλά αντίθετα ακούμε για βιασμούς, για «σχέσεις» με 14χρονα αγόρια, για πιθανό κύκλωμα trafficking με ανήλικα από άλλες χώρες όπως το Πακιστάν;

Γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν τα σκοτάδια κι όχι το φως στην ερωτική τους ζωή;

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μεμονωμένα περιστατικά, αλλά με τσουνάμι. Αποκαλύψεις που σοκάρουν ακόμη και τον πιο ανοικτόμυαλο άνθρωπο.

Διότι δεν μπορεί να είναι φυσιολογικό να πληρώνεις 13χρονα ή 15χρονα για ικανοποιείς τα δικά σου πάθη.

Δεν μπορεί να θεωρείται φυσιολογικό και αποδεκτό μάλιστα από πολλούς (που ξέρουν αλλά δεν μιλάνε) όλο αυτό το αρρωστημένο σκηνικό με όργια στα οποία συμμετέχουν ανήλικα.

Ούτε μπορεί κανείς να διαβάζει σοκαριστικές περιγραφές για καταστάσεις που βίωσαν κάποιοι στα χέρια ηθοποιών, σκηνοθετών, τραγουδιστών κ.λπ.

Όχι μόνο δεν είναι φυσιολογικό, αλλά κάνει και τρομερό κακό στον Πολιτισμό. Στοχοποιούνται συλλήβδην οι καλλιτέχνες, κάτι που μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει.

Όχι, δεν είναι όλοι διεστραμμένοι και διαστροφικοί.

Όχι, δεν είναι όλοι παιδεραστές ή σεξουαλικά «όρνια».

Όχι, είναι ελάχιστοι εκείνοι που έχουν στήσει κυκλώματα κι εκμεταλλεύονται παιδάκια.

Όμως, δυστυχώς για το χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης της μουσικής, βγαίνουν οι 10 – 15 άθλιοι που εκμεταλλεύονται τη δύναμή τους για να ικανοποιήσουν ό,τι πιο αρρωστημένο σκέφτονται.

Και στο κάτω – κάτω, βαρεθήκαμε να ακούμε για καταστάσεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι λες κι έχεις φάει γροθιά στο στομάχι.

Τα πράγματα είναι απλά και δεν είναι καθόλου συντηρητική άποψη αυτό που λέω:

Ερωτευτείτε, αγαπήστε, νοιαστείτε για ό,τι σας κάνει να αισθάνεστε καλά. Κάντε όμορφα πράγματα.

Είναι αδιάφορο αν οι σχέσεις είναι στρέιτ ή δεν είναι. Η αγάπη, η έλξη δεν έχουν σύνορα και δεν κάνουν διακρίσεις. Ακόμη κι αν υπάρχουν οι σεξιστές, οι ομοφοβικοί ή όλοι εκείνοι που αποστρέφουν το βλέμμα τους από μια πραγματικότητα.

Όμως, τι σχέση μπορεί να έχει η ερωτική διάθεση, η ερωτική σχέση, η σεξουαλική ζωή με την ικανοποίηση αρρωστημένων καταστάσεων;

Πώς μπορεί να γίνει αποδεκτό ή πώς μπορεί να σιωπά κανείς ενώ γνωρίζει τι γίνεται από ορισμένους καλλιτέχνες;

Πώς μπορεί να επικρατεί ομερτά όταν έχουμε να κάνουμε με μικρά αγόρια ή κορίτσια;

Το έχω ξαναπεί: Η «σχέση» με 14χρονο, 15χρονο κ.λπ. δεν είναι σχέση. Είναι παιδεραστία και βιασμός.

Είτε αυτό αφορά τον πασίγνωστο σκηνοθέτη είτε τον άγνωστο προπονητή ιστιοπλοϊας που είχε σχέση με 12χρονη.