Ποιος τελικά θα σπάσει τον τσαμπουκά του Ερντογάν;

Με την μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής αρκετοί πολιτικοί αναλυτές ψάχνουν να βρουν ποιος ηγέτης, ποιο πολιτικό σύστημα, ποιος δεινός διπλωμάτης όχι μόνον θ’ αποστομώσει και τελικά θα εξουδετερώσει τον ατιμώρητο αρχιταραξία της ανατολικής Μεσογείου, των νοτίων παραλίων της Μαύρης Θάλασσας και των παρακαυκάσιων περιοχών.

Τελικά, η βασανιστική αυτή αναζήτηση παραμένει σαν το παιδικό παιχνίδι της κολοκυθιάς. Και ο Ερντογάν συνεχίζει τον απερίγραπτο ατιμώρητο εμπαιγμό πάντων και πασών. Από τον Εμμανουέλ Μακρόν, τον ελληνικό πολιτικό κόσμο την Κυπριακή Δημοκρατία, μέχρι τη συμπαθέστατη Φον ντερ Λάιεν…

Η μόνη αχτίδα αλήθειας, στο σκοτεινό αυτό τούνελ της ιδιότυπης αυτής ερντογανικής κοινοβουλευτικής δικτατορίας, είναι τα φοιτητικά νιάτα του επιφανούς Πανεπιστημίου του Βοσπόρου. Αγόρια και κορίτσια, που τα παίζουν όλα για όλα, για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή του φονταμεταλιστή νέο-ισλαμιστή τρομοκράτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Τυράννων βίοι παράλληλοι

Η ιστορική μνήμη και συνείδηση θα μας βοηθήσει μέσα από την νεανική εξέγερση των φοιτητών του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου ν’ αναζητήσουμε κάποιους παράλληλους βίους τούρκων τυράννων.  Κι όσον αφορά τα καθ’ ημάς άλλη μια νεανική εξέγερση που διέλυσε την αχλή του αστυνομικού κράτους μιας κατ’ επίφασιν «λαμπράς οκταετίας» της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας. Μιλάμε εδώ ευθέως για τον ανεξίτηλο, στα ελληνικά πολιτικά χρονικά αριθμό 114 ή επί το ρυθμικότερο 1-1-4, δηλαδή το ακροτελεύτιο άρθρο 114 του Συντάγματος του 1952.

Το άρθρο αυτό του Συντάγματος του 1952 μας παραπέμπει στην αλήστου μνήμης προδικτατορική ΕΦΕΕ μαζί με τον Σύλλογο Φοιτητών της Νομικής «η Θέμις» του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) στη μεγαλειώδη συγκέντρωση του «Ακροπόλ» το 1962.

Η κίνηση αυτή άνοιξε το δρόμο για την άρδην κατάργηση του μονοκομματικού αστυνομικού κράτους μιας αδίστακτης τότε Δεξιάς, που την κρατούσε με τα δόντια στην εξουσία το καθεστώς της δίωξης των κοινωνικών φρονημάτων, των εκτοπισμών (εξοριών) και του αποκλεισμού από το Ελληνικό Δημόσιο κάθε αντιφρονούντος αντιφασίστα δημοκράτη.

Το 1-1-4 το υιοθέτησε η Ένωση Κέντρου, η ΕΔΑ, Η Δημοκρατική Ένωση, το Κόμμα των Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, η Προοδευτική Διανόηση, οι Καλλιτέχνες, ακόμα και η Θεολογική Σχολή ου ΕΚΠΑ! Κοντά στην Αθήνα και η προοδευτική συμπρωτεύουσα της Θεσσαλονίκης με το συνταρακτικό Γ’ Πανσπουδαστικό Συνέδριο.  Με δύο λόγια: Οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961 που επισημοποίησαν τον εκφασισμό του ελληνικού πολιτικού βίου, συγκρούστηκαν στον ισχυρό ύφαλο του 1-1-4, για να καταποντίσουν τους επινοητές της πολιτικής νοθείας στις διαδοχικές εκλογές των μεγάλων Αλλαγών του 1963 και 1964!

Φυσικά και το θρυλικό «Εδώ Πολυτεχνείο-εδώ Πολυτεχνείο» της 17 Νοεμβρίου 1973 της τότε φοιτητικής γενιάς ήταν η αρχή του τέλους της απριλιανής χούντας.

Η παραπάνω, εν τάχει διαδρομή στις νεολαιίστικες κινητήριες δυνάμεις των μεγάλων Αλλαγών, τεκμηριώνει απολύτως, το ότι τα ατέλειωτα παζάρια των ισχυρών δυνάμεων που ανταλλάσσουν συχνά με τις δυσβάσταχτες πολεμικές δαπάνες την έστω και χωλή πορεία των πιο αδύνατων χωρών, ότι λοιπόν αυτό το με ευρωπαϊκά φράκα ανατολίτικο αλισβερίσι, τα τελευταία χρόνια συνεχίζει, αντί να καταργεί το αδιέξοδο παιδικό παιχνίδι της κολοκυθιάς.

Προς το τέλος της Ερντογανικής τυραννίας

Κατά τρόπο θα λέγαμε νομοτελειακό, τα σπουδαστικά νιάτα του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου, αργά ή γρήγορα ανοίγουν το δρόμο για την κατάρρευση του χάρτινου πύργου της Ερντογανικής τυραννίας. Εδώ πλέον μιλάμε, για μια χωρίς τα ατέλειωτα ανατολίτικα παζαρέματα αποδέσμευση της Τουρκίας, από τα δεινά του χειρότερου και γεμάτου από μάσκες απάτης και παραπλάνησης του τουρκικού λαού.

Η αρχή του τέλους της πολιτικής τυραννίας του Αντνάν Μεντερές ήταν
το δεκαεξάμηνο και διεθνώς αναγνωρισμένο πραξικόπημα του
στρατηγού Γκιουρσέλ (φωτογραφία), με το οποίο ο Μεντερές με δύο
κορυφαίους συνεργάτες του οδηγήθηκαν στην αγχόνη.

Ο Αντνάν Μεντερές (φωτό) φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τα
αιματηρά γεγονότα εις βάρος των Ελλήνων της Κων/πολης και για την
καταστροφή των περιουσιών τους στα «Σεπτεμβριανά» του 1955

Η φωτογραφία αυτή διαδόθηκε στα πέρατα του κόσμου αμέσως μετά
τον απαγχονισμό του Μεντερές στην κρεμασμένη επάνω του ταμπέλα
απαριθμούνται οι πράξεις για τις οποίες απαγχονίστηκε.

Κλείνοντας το σημερινό μου σημείωμα θεωρώ χρέος προς το σοβαρό κεφάλαιο της ιστορικής μνήμης και συνείδησης, να θυμίσω, το πώς ο πρώτος διδάξας τη βία και τη νοθεία στον πολιτικό βίο της Τουρκίας ο Αλί Αντνάν Ερτεκί Μεντερές (1899-1961) ως πρωθυπουργός της γείτονος χώρας, μετά το πιο σύντομο δεκαεξάμηνο στρατιωτικό πραξικόπημα στα πολιτικά τουρκικά χρονικά του στρατηγού Τζεμάλ Γκιουρσέλ (27.05.1960-Οκτ. 1961) οδηγήθηκε από τον πραξικοπηματία στρατηγό στην αγχόνη με σειρά από κατηγορίες όπως:

–       Τα Σεπτεμβριανά του 1955 με τα αιματηρά εις βάρος των Ελλήνων επεισόδια και την καταστροφή των ελληνικών περιουσιών.

–       Σειρά καταχρήσεων οικονομικού χαρακτήρα.

–       Παραβίαση του τουρκικού συντάγματος.

–       Φυλακίσεις και εκτελέσεις τούρκων φοιτητών.

(Μάλιστα στα ρεπορτάζ του 1960 κατεγράφη η διατήρηση πτωμάτων φοιτητών σε στρατιωτικά ψυγεία)!