Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θόδωρος Σκυλακάκης είπε με την πολιτική γενναιότητα που τον διακρίνει τις επιλογές, τις συμπεριφορές και τις κινήσεις του μια μεγάλη αλήθεια που δύσκολα βγαίνει από τα στόματα των πολιτικών που κυνηγούν με απόλυτη θρησκευτική ευλάβεια και συνέπεια τον σταυρό στο ψηφοδέλτιο που ρίχνεται στη κάλπη των βουλευτικών εκλογών.

Η αλήθεια αυτή είχε σχέση με την ιδιαιτερότητα του κλάδου της εστίασης. Μεταφέρω εδώ τα λόγια του Θόδωρου Σκυλακάκη: «Ο κλάδος της εστίασης περιλαμβάνει, όλοι το γνωρίζουμε, και ένα μη δηλωμένο κομμάτι, το οποίο δημιουργεί όντως πραγματικό πρόβλημα στο υποσύνολο επιχειρήσεων που αφορά. Γι’ αυτό και υπάρχουν και μέτρα, όπως π.χ. η μείωση ή ο μηδενισμός των ενοικίων, τα οποία δεν συνδέονται με τη μείωση του τζίρου. Αναπόφευκτα όμως, η κύρια κάλυψη των επιχειρήσεων εστίασης εξαρτάται και από τον τζίρο που εμφάνιζαν».

Το «μη δηλωμένο κομμάτι» του τζίρου ή με άλλα λόγια, ο αδήλωτος τζίρος με τα «μαύρα» που φτιάχνονται από τις αποδείξεις που δεν εκδίδονται νόμιμα για τον καφέ, το σάντουιτς αλλά και το καλό γεύμα, το κοκτέιλ, το ακριβό κρασί…

Η αλήθεια του Θόδωρου Σκυλακάκη έχει την δική της ιδιαίτερη αξία καθώς πριν από λίγες ημέρες οι εκπρόσωποι του κλάδου της εστιάσης στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας «έστησαν» εκδηλώσεις διαμαρτυρίες με τον γενικό τίτλο Παραδίδουμε… «Τα κλειδιά της εστίασης».

Στο site της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων (ΠΟΕΣΕ) διαβάζω στις οδηγίες της εκδήλωσης διαμαρτυρίας μεταξύ άλλων και τα εξής: «Την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021 θα μαζεύονται τα κλειδιά τον επιχειρήσεων και οι συνάδελφοι θα υπογράφουν τη σχετική “Δήλωση πρώην επαγγελματία Εστίασης”. Τα κλειδιά και η δήλωση θα μπαίνουν σε ένα φάκελο (καλό θα ήταν να αποφεύγονται τα μπρελόκ) για να σταλούν προς την ομοσπονδία. Το γεγονός απαιτείται να προβληθεί στα τοπικά μέσα ενημέρωσης και αν είναι δυνατόν πανελλαδικά. Οι συνάδελφοι στις περιοχές τους μπορούν να προσθέσουν στοιχεία εντυπωσιασμού και να αναπαράγουν το γεγονός όσο καλύτερα μπορούν και με τα εργαλεία που νομίζουν (MME-socialmedia κλπ)».

Αλλά, ας αφήσουμε τα… στοιχεία εντυπωσιασμού και να έρθουμε στην ουσία των πραγμάτων. Από την πλευρά της, η Ομοσπονδία υποστηρίζει: «Με υποσχέσεις δεν αντιμετωπίζεται ο όλεθρος, δεν πληρώνονται οι απαιτήσεις. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργούμε μόνο για να συντηρούμε τις θέσεις εργασίας, να στοιβάζουμε τιμολόγια και λογαριασμούς. Να συσσωρεύουμε χρέη και να βλέπουμε τις θυσίες και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να εξανεμίζονται.

Αργός θάνατος

Οι φωνές μας δεν ακούγονται δεν ευαισθητοποιούν τους κυβερνώντες. Η Εστίαση βρίσκεται πολλά χρόνια στην εντατική και αργοπεθαίνει . Απαιτεί διάσωση.

Ο εμπαιγμός δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν βάζουμε πλάτη άλλο, καταντήσαμε από νοικοκυραίοι επαίτες. Οι οικογένειές μας στηρίζονται σε μας. Έχουμε δικαίωμα στην επιχειρηματικότητα.

Το ποτήρι ξεχείλισε, η οργή και η αγανάκτηση δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον. Αδυνατούμε να συνεχίσουμε. Τα καταστήματα θα παραμείνουν κλειστά. Η κοινωνία δεν θα απολαμβάνει πια τις υπηρεσίες μας.

Σας παραδίδουμε λοιπόν με πόνο, τα κλειδιά των επιχειρήσεων μας. Ξεκλειδώστε τη φυλακή μας. Επιχειρήστε εσείς, αφού θεωρείτε ότι αυτό είναι εφικτό. Εμείς, πνιγήκαμε στον ωκεανό της αδιαφορίας, της εγκατάλειψης, των υποχρεώσεων , των δανείων, των οφειλών, της φτωχοποίησης . Πάρτε τα κλειδιά κι’ ανοίξτε το οξυγόνο. Θέλουμε να ζήσουμε».

Οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας των Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να διεκδικούν και οι ίδιοι προφανώς αναλαμβάνουν την ευθύνη των επιλογών του.

Με βάση τα στοιχεία που έχει προσκομίσει στο δημόσιο διάλογο τα εξής στοιχεία:

  • O κλάδος περιλαμβάνει 77.000 επιχειρήσεις και 409.000 εργαζομένους, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2019. Από την έναρξη της πανδημίας, έχουν τεθεί σε αναστολή 258.000 εργαζόμενοι του κλάδου αυτού, ενώ τον Ιανουάριο ήταν σε αναστολή 197.000 εργαζόμενοι. Ένα κομμάτι αυτών αμείβονται χειρότερα, λαμβάνοντας τα 534 ευρώ της κρατικής στήριξης, ενώ κάποιοι άλλοι που ήταν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης αμείβονται καλύτερα, αφού λαμβάνουν και αυτοί το ίδιο ποσό, 534 ευρώ».
  • O τζίρος τους το 2019 ήταν 6,4 δισ. ευρώ, ποσό που μειώθηκε στα 4,6 δισ. ευρώ το 2020, κάτι που σημαίνει ότι χάθηκε τζίρος 1,8 δισ. ευρώ. Οι συνολικές ενισχύσεις που έλαβαν το 2020 ήταν 1,9 δισ. ευρώ. Στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται και άλλου είδους ενισχύσεις, όπως τα μειωμένα ενοίκια ή η πλήρης απαλλαγή από αυτά, η μείωση του ΦΠΑ, οι αμοιβές ειδικού σκοπού που είχαν δοθεί στην αρχή, η μείωση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος κ.ά.
  • O κλάδος της εστίασης παρουσιάζει δύο σημαντικές αντικειμενικές δυσκολίες. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι άνισος, δεδομένου ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που πήγαν καλά μέσα στην πανδημία και πάρα πολλές που δεν πήγαν καθόλου καλά, ανάλογα με τη μορφή που είχαν. Οι επιχειρήσεις εστίασης π.χ. που είχαν την δυνατότητα delivery και το εξέλιξαν, πήγαν πολύ καλά.
  • O κλάδος της εστίασης περιλαμβάνει, όλοι το γνωρίζουμε, και ένα μη δηλωμένο κομμάτι, το οποίο δημιουργεί όντως πραγματικό πρόβλημα στο υποσύνολο επιχειρήσεων που αφορά. Γι’ αυτό και υπάρχουν και μέτρα, όπως π.χ. η μείωση ή ο μηδενισμός των ενοικίων, τα οποία δεν συνδέονται με τη μείωση του τζίρου. Αναπόφευκτα όμως, η κύρια κάλυψη των επιχειρήσεων εστίασης εξαρτάται και από τον τζίρο που εμφάνιζαν.

Σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια του Θόδωρου Σκυλακάκη  για την εστίαση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη – είναι μια ψυχρή προσέγγιση μιας διαχρονικής πραγματικότητας. Ο αδήλωτος τζίρος που βόλευε άλλοτε τους ανθρώπους της εστίασης, σήμερα γίνεται θηλιά. Αλλά, η επιχειρηματικότητα και οι συμπεριφορές της έχουν ευθύνη και ρίσκο. Και οι φορείς τους πρέπει να το αναλαμβάνουν και να το αποδέχονται πλήρως δηλαδή με τις συνέπειες στο σύνολο τους.

Headlines