Ως υπεριδρωσία χαρακτηρίζεται η υπερέκκριση ιδρώτα πέραν αυτής που χρειάζεται για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Όταν η υπερβολική εφίδρωση αφορά σε όλο το σώμα αποτελεί σύμπτωμα μιας νοσολογικής  οντότητας (π.χ. λοίμωξη –ρευματικά νοσήματα).

Πολλές φορές όμως είναι εντοπισμένη σε περιοχές όπως στις παλάμες των χεριών,  στη μασχάλη ή στα πέλματα. Η υπεριδρωσία είναι ιδιαίτερα ενοχλητική αφού δυσχεραίνει την καθημερινότητα και την εργασία του ατόμου .

Ειδικά η εντόπιση αυτής στις παλάμες  δημιουργεί έντονα προβλήματα στον ασθενή αφού μερικές φορές δεν μπορεί να εργασθεί. Άλλοτε πάλι  φθάνει σε βαθμό αντικοινωνικής συμπεριφοράς αφού  διστάζει «να δώσει το χέρι» ακόμη και για μια χειραψία.

Η θεραπεία είναι οριστική με μια θωρακοσκοπική επέμβαση. Γίνεται  μέσω 2-3 μικρών οπών διαμέτρου 1cm και η νοσηλεία διαρκεί 1-2 ημέρες. Το χειρουργείο στοχεύει στην διατομή των νεύρων που προκαλούν την υπερέκκριση του ιδρώτα. Αυτά τα νεύρα εκπορεύονται από ένα νευρικό αυτόνομο σύστημα που λέγεται συμπαθητικό. Ξεκινούν από την συμπαθητική άλυσο δίπλα στην σπονδυλική στήλη . Επιλεγμένα κόβονται  χειρουργικά  αυτά που ρυθμίζουν την θερμοκρασία  και τον τόνο των αγγείων στις παλάμες των χεριών. Έτσι σταματά η υπεριδρωσία και το αποτέλεσμα είναι άμεσο.

Η επέμβαση αυτή εφαρμόζεται και σε άλλες αγγειοκινητικές παθήσεις, όπως το σύνδρομο Raynaud. Το σύνδρομο Raynaud έχει χαρακτηριστική  εικόνα.   Όταν τα άκρα εκτεθούν σε έντονες αλλαγές θερμοκρασίας, κυρίως σε ψύχος, παρατηρείται αλλαγή στο χρώμα του δέρματος των δακτύλων. Αρχικά αποκτούν χρώμα ωχρό, μετά αλλάζουν σε κυανούν και τέλος γίνονται έντονα κόκκινα. Αυτό  συμβαίνει γιατί η αλλαγή της θερμοκρασίας προκαλεί σύσπαση των αγγείων με αποτέλεσμα την μείωση της ροής αίματος. Αυτό συνοδεύεται άμεσα με ωχρότητα και ΄ίσως κάποιο πόνο ή μούδιασμα. Ακολουθεί υπεραιμία και αλλαγή του χρώματος των χεριών. Σαν φαινόμενο απαιτεί διερεύνηση. Ό έλεγχος γίνεται από παθολόγο- ρευματολόγο  αφού συχνά συνυπάρχουν αυτοάνοσα (ρευματικά) νοσήματα. Η θεραπεία στοχεύει στο αίτιο που είναι το υποκείμενο  αυτοάνοσο νόσημα.  Εάν δεν υπάρχει αυτοάνοσο νόσημα  (σύνδρομο Raynaud) το άτομο πρέπει   να αποφεύγει την έκθεση των άκρων  στο  έντονο κρύο (χρήση γαντιών κ.α.). Σε συχνή εμφάνιση του φαινομένου ή εάν κινδυνεύει η βιωσιμότητα των δακτύλων τότε ενδείκνυται  η χειρουργική αντιμετώπιση που είναι η συμπαθεκτομή όπως και στην περίπτωση των ιδρωμένων χεριών.

Οι επιπλοκές της επέμβασης είναι σπάνιες.  Η διατομή των νεύρων αυτών (συμπαθεκτομή) έχει μικρές συνέπειες. Ενδεχομένως να αναπτυχθεί  μια ξηρότητα στην περιοχή των άκρων χειρών ή  μπορεί να ιδρώνει ο ασθενής  περισσότερο αντιρροπιστικά σε γειτονικές περιοχές.

Η επέμβαση αυτή είναι αποτελεσματική για υπεριδρωσία και σε άλλες περιοχές (μασχάλη, πέλματα). Αντίστοιχα διατέμνονται τα νεύρα της περιοχής αυτής.  Οι διεθνείς στατιστικές δείχνουν πως  ποσοστό 92%-97% των ασθενών που χειρουργήθηκαν ήταν ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα. Το ποσοστό αυτό καταδεικνύει την αξία της τεχνικής με την άμεση αποτελεσματικότητα της.

Dr ΚΟΣΜΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ
ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΘΩΡΑΚΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΘΩΡΑΚΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑ
driliadis@yahoo.gr

Headlines