Ο «σούπερ Μάριο» και η Ιταλία σε νέες περιπέτειες…

Ήταν πίσω στο 1993, περίπου τέτοια εποχή, όταν η σύγχρονη Ιταλική Δημοκρατία αποκτούσε τον πρώτο, μη εκλεγμένο τεχνοκράτη πρωθυπουργό της. Ήταν ο πρώην Κεντρικός Τραπεζίτης της, Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι.

Έκτοτε, η ιστορία επαναλήφθηκε πολλές φορές, με άλλα πρόσωπα, μέχρι να φθάσουμε στο τώρα και στον ευαγγελιζόμενο νέο τεχνοκράτη – «εθνοσωτήρα» της γείτονος: τον πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι.

Με πρωτόγνωρα για τη χώρα ευρεία πλειοψηφία – από τα κεντροαριστερά, έως τα ακροδεξιά – ο αποκαλούμενος και «σούπερ Μάρτιο» παίρνει πλέον τα ηνία της εξουσίας και μάλιστα διαδεχόμενος έναν άλλο τεχνοκράτη (Τζουζέπε Κόντε).

Η νέα αποστολή του Ντράγκι είναι να δείξει στα 73 χρόνια του την ίδια σιδηρά πυγμή, όπως τότε με την κρίση χρέους στην ευρωζώνη, ώστε να βγάλει τη χώρα του από την υγειονομική κρίση και τη βαθιά ύφεση (8,9% του ΑΕΠ), τη χειρότερη μεταπολεμικά.

Η τρίτη οικονομία της ευρωζώνης θρηνεί πια πάνω από 100.000 νεκρούς από τον κοροναϊό. Πνίγεται σε μία «θάλασσα» χρέους, που ξεπερνά το 154% του ΑΕΠ: το δεύτερο μεγαλύτερο -μετά την Ελλάδα- στην ευρωζώνη.

Ποιος θα πληρώσει το «μάρμαρο»;

Πριν καν ο Ντράγκι παρουσιάσει το πολιτικό του πρόγραμμα και το νέο υπουργικό συμβούλιο, τα ΜΜΕ και οι αγορές τον εκθειάζουν. Δημοσκοπήσεις του δίνουν ποσοστά δημοφιλίας… ροκ σταρ. Κάποια, μάλιστα, τον αποκαλούν ακόμη και «Μεσσία».

Αρκετοί πάντως τον παρομοιάζουν με έναν συμπατριώτη του τεχνοκράτη, που επίσης διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας: τον Μάριο Μόντι. Στα τέλη του 2011, ανέλαβε να απομακρύνει την Ιταλία από το χείλος της χρεωκοπίας, πρακτικά πετώντας την σε ένα «πηγάδι» σκληρής λιτότητας.

Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τώρα ο Ντράγκι μπορεί να υπολογίζει στη «μερίδα του λεόντος» από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης (περίπου 209 δισεκατομμύρια ευρώ). Μέχρι τον Απρίλιο, θα πρέπει να έχει παρουσιάσει τις Βρυξέλλες το λεπτομερές πρόγραμμα δαπανών.

Τα ερωτήματα είναι εύλογα και πολλά. Για το ποιος θα πληρώσει πρώτος το «μάρμαρο», π.χ. οι συνταξιούχοι. Για το εάν θα στηριχθεί ή θα απορρυθμιστεί η αγορά εργασίας, εν μέσω καλπάζουσας ανεργίας.

Για το ποια είναι τα σχέδια για την επόμενη ημέρα και πότε θα έλθει αυτή. Οι επόμενες προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές στην Ιταλία είναι το 2023. Στο μεσοδιάστημα, σε έναν χρόνο από τώρα, λήγει η θητεία του ανθρώπου που διόρισε τον Ντράγκι πρωθυπουργό: του Ιταλού προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα.

Η Ιταλική Δημοκρατία ασθενεί

Ορισμένοι ήδη παραλληλίζουν τον «σούπερ Μάριο» με τον Τσάμπι, «δείχνοντας» τη μεταπήδησή του από την πρωθυπουργία στην προεδρία. Εξέλιξη, που πιθανόν δεν θα εξέπληττε τελικά κανέναν, έτσι όπως στην ασθενή Ιταλική Δημοκρατία αλλάζουν σαν τα πουκάμισα οι πρωθυπουργοί. Και μάλιστα χωρίς καν να είναι αιρετοί…

«Από τη δεκαετία του ΄90, έχει γίνει πια πρακτική να καλούνται σε περιόδους εθνικής κρίσης μη εκλεγμένοι εξωκοινοβουλευτικοί -οι λεγόμενοι τεχνοκράτες με πλούσια εμπειρία», παρατηρεί το πρακτορείο AFP.

«Αναπόφευκτα, κάθε 10 με 15 χρόνια καταλήγουμε στα χέρια των τεχνοκρατών», λέει ο πολιτικός αναλυτής Λορέντσο Καστελάνι.

Για την ακρίβεια, ο Μάριο Ντράγκι είναι ο έκτος κατά σειρά πρωθυπουργός της Ιταλίας που –παρά τα όσα προβλέπονται το εκλογικό σύστημα της χώρας- δεν έχει εκλεγεί απευθείας από τον ιταλικό λαό. Τυχαίο ή μη, ο τελευταίος που είχε αυτή την τιμή ήταν το 2008 ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι….