Οι ειδοί του Μαρτίου

Η γενική κινητοποίηση των κυβερνητικών βουλευτών για το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως για τα ΑΕΙ, λόγω της ονομαστικής ψηφοφορίας στη Βουλή, επανέφερε για λίγες ώρες τα πηγαδάκια στο περιστύλιο και αναζωπύρωσε τη συζήτηση: Μπορεί το 2021 να είναι μια εκλογική χρονιά; Το βασικό επιχείρημα ότι εν μέσω πανδημίας δεν «τρέχουν» εκλογικά σενάρια, φρόντιζαν οι ίδιοι συνομιλητές να το αμφισβητήσουν. Οι Αμερικανοί έστησαν κανονικά κάλπες, με περισσότερα θύματα και τη διασπορά του ιού στην κορύφωσή της. Αλλά ακόμη και στη γειτονιά μας, ο Covid-19 δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο αν προκριθούν οι κάλπες. Από τα κατεχόμενα ως τη Βόρεια Μακεδονία, οι εκλογές έγιναν με την πανδημία να μην έχει καν περάσει στο δεύτερο κύμα. Συνεπώς, η πολιτική σκηνή – και πολύ περισσότερο η Κουμουνδούρου – θα παραμείνει σε επιφυλακή για έναν εκλογικό αιφνιδιασμό παρά τις διαβεβαιώσεις. Στις ίδιες συζητήσεις κατέληγαν ότι τον Μάιο η εικόνα θα είναι πιο καθαρή για την εξέλιξη των πραγμάτων – και για τον εκλογικό ορίζοντα.

Το ορόσημο του Μαΐου προφανώς δεν μπαίνει τυχαία. Μέχρι τότε θα έχει μπει σε λειτουργία το Ταμείο Ανάκαμψης, θα έχουν καταγραφεί τα δεδομένα για τις προοπτικές του τουρισμού, θα έχει προχωρήσει σημαντικά το εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών και θα είναι πιο ορατό το τέλος του τούνελ της πανδημίας. Οταν όλα ζυγιστούν, θα μπορούν να ληφθούν και οι τελικές αποφάσεις. Πρόκειται για κατάσταση γύρω από την οποία προγραμματίζουν τα δικά τους βήματα σχεδόν σε όλα τα υπουργεία. Αν μέχρι τα μέσα Απριλίου έχουν εμβολιαστεί όλοι οι πολίτες άνω των 60 ετών και όσοι έχουν υποκείμενα νοσήματα και, παράλληλα, έχει μπει στις ράγες και το «διαβατήριο» για τις ελεύθερες μετακινήσεις των εμβολιασμένων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να προχωρήσει προς όποια κατεύθυνση θέλει με μικρότερα ρίσκα. Μετά το Ισραήλ, άλλωστε, στα σκαριά βρίσκεται και μια διμερής συμφωνία με τη Μεγάλη Βρετανία, για να ακολουθήσουν κι άλλες – με Δανούς και Σουηδούς, για παράδειγμα. Σε αυτή την εξέλιξη, το «πράσινο διαβατήριο» δεν θα αλλάξει μόνον την ατμόσφαιρα μετά την πολύμηνη καραντίνα, θα μπορούσε να οδηγήσει και στις κάλπες.

Δεν είναι όλα τα υπουργεία, ωστόσο, που ακολουθούν τον ίδιο σχεδιασμό. Στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας οι προτεραιότητες ξεφεύγουν από την εσωτερική ατζέντα και όσα προετοιμάζονται ξεπερνούν τον ορίζοντα της χρονιάς. Σε αντίθεση με άλλους υπουργούς, ο Νίκος Δένδιας δεν περιμένει τον Μάιο – στο δικό του χαρτοφυλάκιο πολλά θα «τρέξουν» έως τον Μάρτιο και εξαρτώνται και από τις κινήσεις της απέναντι πλευράς του Αιγαίου. Αλλά χωρίς την πίεση του περασμένου φθινοπώρου. Στις αρχές Μαρτίου έχει ήδη μετατεθεί το επόμενο ραντεβού για τις διερευνητικές επαφές. Σύμφωνα με τις νέες ημερομηνίες που προωθήθηκαν στην Αγκυρα, η Αθήνα και ο Παύλος Αποστολίδης αναμένουν την τουρκική αποστολή – για έναν γύρο συζητήσεων επί της ουσίας, πλέον – την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου. Αν η Αγκυρα επιδιώξει μεγαλύτερη καθυστέρηση ή αποφασίσει να αφήσει τη διαδικασία επαναπροσέγγισης στη μέση, ας πάρει και την ευθύνη.

Σε αυτή την περίπτωση, η Σύνοδος Κορυφής του Μαρτίου μπορεί να αποδειχθεί πιο προβληματική από εκείνη που θα ανέμενε ο Ερντογάν. Σε έναν βαθμό, μηνύματα για να παραμείνει στον «ίσιο δρόμο» θα φτάσουν στην Τουρκία και από τη σύνοδο των ευρωπαίων ΥΠΕΞ στις 22 Φεβρουαρίου – στην πρώτη έξοδο του Δένδια μετά το νέο lockdown. Τα ίδια μηνύματα θα μεταφερθούν πιθανότατα και μέσω της επικείμενης τηλεφωνικής επικοινωνίας του Δένδια με τον νέο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ,  Αντονι Μπλίνκεν, όπως και με την περιοδεία που προετοιμάζει ο έλληνας ΥΠΕΞ στην περιοχή του Κόλπου, με πρώτο σταθμό το Μπαχρέιν. Ο δίαυλοι με τον αραβικό κόσμο είναι στρατηγική επιλογή να διευρυνθούν, ενισχύοντας και την οικονομική διπλωματία – που μπορεί να προσφέρει λύσεις, διευκολύνοντας και τον εσωτερικό σχεδιασμό.

Για πολλούς λόγους, ωστόσο, ο Δένδιας, δεν φοβάται τις ειδούς του Μαρτίου και δεν θεωρεί ότι η Άγκυρα θα επιστρέψει στα παλιά. Εξού και οι προετοιμασίες για τη συνάντηση με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μετά τον νέο γύρο των διερευνητικών, έχουν ήδη ξεκινήσει στο νεοκλασικό…