Κάποτε, συνέβαινε με τα χοτντογκάδικα-η γενιά μου ξεκινούσε την φοιτητική της ζωή, τότε. Μιλάμε για 2011, 2012…Σε κάθε γωνία και από ένα hot dog. Τα donuts που μας είχαν συναρπάσει την αμέσως προηγούμενη πενατετία, άρχιζαν να χάνουν πόντους.

Ύστερα-ή μήπως παράλληλα;- πολύ hot (sic) έγινε το παγωμένο γιαούρτι. Frozen yogurt και άπειρα toppings και γεύσεις και παραλλαγές.. Δεν σας μιλώ για γαστρονομικές τάσεις, αλλά για μαγαζιά με σάρκα και οστά, για επιχειρήσεις που στήθηκαν βασισμένες στην τάση και είτε την εξέλιξαν και έμειναν κραταιά είτε παρασύρθηκαν στην πτώση μαζί της.

Η εσχατιά του cool στο γαστρο-επιχειρείν είναι ο Φούρνος. Θα το έχετε παρατηρήσει, άλλωστε. Οι φούρνοι συνδυάζουν εκατό επιχειρήσεις σε μία: καφέ, ψωμί, γλυκό, αλμυρό, δώρο για επίσκεψη, κάτι λαχταριστό για το δρόμο ή/και το Instagram. Ακόμα και οι παλιοί φούρνοι, αυτοί της γειτονιάς, έχουν αναβαθμιστεί με επιπλέον προϊόντα ζύμης, με πρωτότυπα ψωμάκια και γλυκάκια χωρίς γλουτένη, όπως επίσης με δεύτερι χαρμάνι καφέ για περισσότερη ποικιλία και με ό, τι άλλο μπορεί καθένας για να βρίσκεται, όσο γίνεται, στην πρώτη γραμμή.

Τα τελευταία χρόνια, επί κρίσηςκαι λίγο μετά, είδαμε να ανοίγουν φούρνοι-θεριά που μέσα έχουν ακόμα και section με μαγειρευτό φαγητό. Σαν σούπερ μάρκετ γεύσης, τα έχουν όλα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πάντα πολύ καλά, ούτε φυσικά και απλησίαστα κακά.

Η σοφιστικέ Αθήνα, όμως,  η foodie Αθήνα ας πούμε, αγαπά τις εξειδικεύσεις: ένα μαγαζί με άψογο, βουτυρένιο κρουασάν (μα, για το Overall μιλώ) ήταν επόμενο νια πιάσει για τα καλά, ακόμα και εν καιρώ καραντίνας. Το κρουασάν, όπως και το καλό ψωμί, είναι κάτι υπεράνω trend: διαχρονικό και κλασικό.

Η τάση του φούρνου δεν είναι δίκαιο να συγκρίνεται, βέβαια, με υπόλοιπα αντίστοιχα πράγματα που γίνονται τάσεις και θεσμοί. Είναι συγκινητικό να βλέπεις μια παράδοση αιώνων και μια ασχολία τόσο ιερή και συνάμα ταπεινή να ανάγεται σε περιζήτητο Instagram story. Με δροσιά και με νέο αέρα στην αισθητική και την άποψη, να τυλίγεται στο χαρτί γεύση, όψη και μυρωδιά αντίστοιχη με αυτή παιδικών καλοκαιριών μας στο χωριό.

Όχι, respect.

View this post on Instagram

A post shared by Kora Bakery (@korabakery)

Αρκετά με τους υπόλοιπους φούρνους, πάμε Kora

Αρκετά με τις κατεψυγμένες τυρόπιτες, που έρχονται σαν μικρές σφαίρες και μες στον φούρνο διογκώνονται και φουσκώνουν-μες στο συντηρητικό. Κι αυτό, πια, με το ψωμί; Δεύτερη μέρα δεν τρώγεται και έχει μια «λάθος», υπόξινη γεύση. Στον φούρνο της Μαρίας Αλαφούζου (της γνωστής) και της Ιάνθης Μιχαλάκη (bakery & pasrty chef) επί της Αναγνωστοπούλου ψηλά στο Κολωνάκι, δεν βρίσκεις κάτι προκάτ και άνοστο.

Δεν βρίσκεις ούτε πράγματα συνηθισμένα σε φούρνους: κριτσίνα, παξιμάδια, κράκερ, κουλουράκια και τα συναφή δεν υπάρχουν στο Kora. Η σταρ του συγκεκριμένου φούρνου είναι η φοκάτσια, την οποία δοκίμασα στην εκδοχή της με δενδρολίβανο, αλάτι κι ελαιόλαδο. Τρώγεται και σκέτη, κοψιά την κοψιά, μέσα από το υπέροχο, κίτρινο χαρτί της. Ανυπομονώ να επιστρέψω για να δοκιμάσω και την άλλη εκδοχή: με chorizo, γραβιέρα και ντομάτα.Φεύγει σαν τρελό το ψωμί με φυσικό προζύμι, αργής ωρίμανσης, που παραμένει ολόφρεσκο για μέρες. Σε τρεις εκδοχές το βρίσκει κανείς: σικάλεως, σταρένιο και σοκολάτας. Αυτό το ψωμί σοκολάτας έχει βρει πολλούς φανατικούς πιστούς ήδη, ο φούρνος, όμως, το δίνει μόνο Σαββατοκύριακα.

Πολύ αγαπημένα έχουν γίνει και τα προϊόντα βιενουαζερί, με ζύμη κρουασάν: βουτύρου, σοκολάτας και κάποιες επιλογές με γέμιση, γλυκές ή αλμυρές. Από άλλο πλανήτη είναι το «δανέζικο» με το απάκι Μάνης, το κασέρι και την μπεσαμέλ μουστάρδας, καθώς και το γλυκό αδερφάκι του με καραμελωμένο μήλο, κρέμα πατισερί και crumble καρυδιού.

View this post on Instagram

A post shared by Kora Bakery (@korabakery)

Οι ιδιοκτήτριες θέλουν να προσθέσουν περισσότερα αλμυρά, όπως ας πούμε σάντουιτς με πρωτότυπα υλικά. Μέχρι στιγμής, στις παρασκευές τους πρωταγωνιστούν το ποιοτικό βούτυρο και η καλή ζύμη, η τεχνογνωσία και το μεράκι.

View this post on Instagram

A post shared by Kora Bakery (@korabakery)

Γενικώς, αυτός ο φούρνος είναι κάτι περισσότερο από φούρνος

Η Μαρία και η Ιάνθη φιλοδοξούν το «Kora» να εξελιχθεί σε ένα hub που θα φιλοξενεί και θα πυροδοτεί δράσεις σχετικά με το φαγητό. «Στόχος μας επίσης είναι σε έναν χρόνο από τώρα να έχουμε εντελώς μηδενικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα. Δουλεύουμε πολύ σκληρά για να το πετύχουμε, χρησιμοποιούμε μόνο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι συσκευασίες μας είναι βιοδιασπώμενες. Η λήψη πράσινης πιστοποίησης στο σπίτι γίνεται πιο εύκολα, αλλά για μια επιχείρηση δεν είναι καθόλου απλό», είπαν σε συνέντευξή τους στην Lifo.

Έχουν κάνει λόγο ακόμα και για μια καυτερή σάλτσα που θέλουν να πουλάνε στο μαγαζί τους! Δεν είναι στα πολύ άμεσα σχέδιά τους, αλλά καθ΄οδόν κι αυτό, προφανώς. Την φαντάζομαι ήδη απλωμένη πάνω σε μια ζεστή φέτα από το ψωμί τους!

Μικρός απολογισμός

Να πάτε στο Kora, για κάτι πολύ νόστιμο, κάτι γευστικά συναρπαστικό. Το pain au chocolat (θέλει λίγη ακόμα σοκολάτα μέσα, Αθήνα είμαστε, όχι Παρίσι) και το κρουασάν βουτύρου του δεν είναι, κατά την άποψή μου, ποιήματα-αλλά το ψωμί και η φοκάτσια του είναι. Σε ελάχιστα μέρη πια, στην Αθήνα, μπορείς να βρεις τίμιο και βάλε ψωμί. Και στο Kora είναι απλώς άριστο.

Μια μικρή επανεξέταση νομίζω ότι χρειάζεται και ο καφές. Ένα πιο premium, γλυκόπιοτο χαρμάνι από το υπάρχον για να συνοδεύσουμε αρμονκά τις βουτυρένιες και προζυμένιες γεύσεις θα ήταν ό, τι πρέπει.

Από ευγένεια σκίζουν. Από εμφάνιση το μαγαζί και οι συσκευασίες του σκίζει, επίσης. Μένει ανοιχτό μέχρι τις 16:00, αλλά αν πάτε μετά τις 11:30 δεν θα βρείτε και μεγάλη ποικιλία. Και ο κατάλογος είναι ήδη περιορισμένος, δηλαδή. Ναι, θα μπορούσαν να ήταν λιγότερο φειδωλοί στην παραγωγή τους, αφού βλέπουν ότι «έπιασε» αυτό που κάνουν.

View this post on Instagram

A post shared by Kora Bakery (@korabakery)

Από την άλλη, κι αυτό θέμα marketing είναι. Και φιλοσοφίας, ως έναν βαθμό.

Μιας που κόψαμε τα ραντεβού για ποτό, πλέον, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να δώσουμε ένα ραντεβού για ψωμί στην οδό Αναγνωστοπούλου 44. Πρωί πρωί, έτσι;

Headlines