Ο εξτρεμισμός του… Κέντρου

Ιδού πώς εξελίσσεται η πολιτική ορολογία στην Ελλάδα και φιλοδοξεί, μέσω της ελληνομάθειας και της αρχαιολατρίας των ξένων, να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο. Μιλάμε από το πιο τυχαίο, το πιο ασήμαντο, το πιο φευγαλέο, το πιο αδιόρατο ξεπηδάει, «τσακ», κάτι και σε λίγο άφωνη η παγκόσμια κοινή γνώμη σπεύδει να το υιοθετήσει – μη και χάσει. Κι από κοντά οι πολιτικοί επιστήμονες πέφτουν με τα μούτρα στην ανάλυση για να εξηγήσουν τι είπε ο φιλόσοφος, ο Ελληνας, και οφείλουμε να εγκύψουμε, με όση θέρμη μάς έχει απομείνει, μετά την πολυετή μελέτη του φαινομένου Τραμπ, λέω εγώ τώρα…

Κάνει (βαρυσήμαντη και μόνο, φυσικά) δήλωση η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία Σία (Αναγνωστοπούλου), την οποία τη γνωρίσαμε ως υπουργό στις κυβερνήσεις του «λεγάμενου» της ΠΦΑ, αλλά ουδείς ενθυμείται να μας πει – στοιχηματίζω δε επ’ αυτού – από ποιο υπουργείο πέρασε και ποιο έργο παρήγαγε. Δεν θα το κάνουμε θέμα τώρα αυτό, διότι ποσώς ενδιαφέρει αν η κυρία Σία για χιλιοστή τετρακοσιοστή πέμπτη φορά ζήτησε για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ την παραίτηση της Λίνας Μενδώνη για τον Λιγνάδη (λες και η Μενδώνη καθοδηγούσε τον Λιγνάδη σε ό,τι έκανε ή δεν έκανε στο Εθνικό ή στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού του!). Θα αναφερθούμε σε αυτές καθεαυτές τις δηλώσεις της κυρίας Σίας, διότι, όπως προανέφερα, δίνουν καινούργια ώθηση στις πολιτικές επιστήμες.

Η κυρία Σία, αφού επιλέγει τη μέθοδο των… ρητορικών ερωτήσεων, για να εκθέσει το θέμα της (παραίτηση Μενδώνη για να ικανοποιηθεί ο αρχηγός μας) του τύπου «Σε ποια χώρα, τέλος, που υπάρχει τσίπα θα έφτανε η κυβέρνηση να καταγγείλει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για χυδαιότητα, επειδή «τόλμησε» να κάνει το αυτονόητο ζητώντας εξηγήσεις και παραιτήσεις;», προχωρεί σε κάτι ακόμη πιο υπέροχα δημιουργικό. Στο ακόλουθο:

«Ολα αυτά μπορούν να συμβούν στην Ελλάδα αυτής της συγκεκριμένης ΝΔ, μείγμα Ακροδεξιάς και (προσέξτε με σας παρακαλώ, εδώ είναι το ψητό) ακραίου Κέντρου»!!!

Υπάρχει λοιπόν, ιδού η αποκάλυψη, και… ακραίο Κέντρο. Είναι το Κέντρο αυτό, που οι οπαδοί του πετάνε σαΐτες στο διάλειμμα των κινηματογράφων (όταν τέλος πάντων λειτουργούσαν οι κινηματογράφοι) βρίζει με φράσεις του είδους «άντε βρε να χαθείς από μπροστά μου, δεν θέλω να σε χαρακτηρίσω, ανυπόληπτε», έχει στα εικονίσματα φωτογραφίες του Ιωάννη Ζίγδη και του Γεωργίου Μαύρου, και πολλά αλλά εξτρεμιστικά!

Αντε τώρα, οι επιστήμονες να το αναλύσουν…

Θράσος

Στο μεταξύ η παρέα του «λεγάμενου» έχει περάσει την αντιπολίτευση που κάνει στην κυβέρνηση σε άλλες σφαίρες, εξωπραγματικές. Σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση του κόμματος της χαράς, την ώρα που η «Μήδεια» μαινόταν στην Κεντρική Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ευθύνεται για τη διάλυση της χώρας, λόγω της κακοκαιρίας, διότι διακόπηκε η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στα νησιά, και θα διακοπεί (με σχεδιασμό) η κυκλοφορία στην Εθνική Οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης για μερικές ώρες, μέχρι να περάσει η κακοκαιρία.

Τρομερό, θα έλεγα, αν δεν είχε προηγηθεί η διακυβέρνηση των 4½ ετών, κατά την οποία διαλύθηκε το σύμπαν σε κάθε τομέα της κρατικής μηχανής. Με όλους αυτούς να τρέχουν και να μη φτάνουν διότι κανείς δεν υπήρχε να τους συντονίσει. Τα ζήσαμε, τα βιώσαμε κατ’ επανάληψιν και ό,τι και να λένε τώρα κανείς δεν τους ακούει. Αλλά θράσος, ε; Να κατηγορείς τους άλλους για ανικανότητα και δη επιτελική (για να χτυπάνε και τα καμπανάκια ότι είναι ένοχο το επιτελικό κράτος…) την ώρα που αυτά που ζούσαμε επί ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν προηγούμενο…

Ενας «Πάτον» από τη Θήβα

Με την προληπτική διακοπή της κυκλοφορίας στην Εθνική Οδό, μέτρο αναγκαίο προκειμένου να μην ξαναζήσουμε τον εφιάλτη του εγκλωβισμού εκατοντάδων οδηγών Ι.Χ στην Εθνική, επειδή «δίπλωσε» μια νταλίκα ή επειδή ο όγκος του χιονιού ήταν τόσο μεγάλος που εξαφάνισε τον δρόμο για την κίνηση των αυτοκινήτων, θυμήθηκα μια υπέροχη ιστορία που συνέβη το 2002, επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη. Τέτοια εποχή ήταν, ο χιονιάς είχε κλείσει την Εθνική Οδό από το ύψος της Μαλακάσας και μετά, και στο μεσοδιάστημα ως τη Λαμία είχαν εγκλωβιστεί εκατοντάδες οδηγοί αυτοκινήτων αλλά και μεταφορείς με νταλίκες. Η κατάσταση έχει πάρει δραματικές διαστάσεις, λόγω του ότι η κακοκαιρία δεν υποχωρεί και τα αυτοκίνητα έχουν μείνει χωρίς καύσιμα.

Αποφασίζεται λοιπόν να σταλεί ουλαμός ερπυστριοφόρων του Στρατού προκειμένου να τροφοδοτήσει με νερό και κάποια φαγώσιμα τους εγκλωβισμένους έως ότου έρθουν τα εκχιονιστικά και οι «αλατιέρες».

Επικεφαλής του ουλαμού τίθεται ο τότε υφυπουργός Αμυνας Λουκάς Αποστολίδης, ο οποίος γνωρίζει και τα μέρη, ως βουλευτής Βοιωτίας. Εξ αυτού του λόγου, οι συνάδελφοί του στην κυβέρνηση άρχισαν να τον αποκαλούν… «στρατηγό Πάτον»!

Ο αστικός μύθος θέλει τον Αποστολίδη να οδηγεί τον ουλαμό ως το κέντρο της Θήβας, προς απεγκλωβισμό των συμπατριωτών του Βοιωτών, με αποτέλεσμα να εκραγεί ο Σημίτης και να τον στολίσει… γαλόνια, τον στρατηγό!

«Είστε σε γραμμή προτεραιότητας»

Σε μεγάλη πληγή εξελίσσεται πλέον η τηλεφωνική εξυπηρέτηση πελατών των μεγάλων οργανισμών, και ειδικά των εταιρειών της κινητής τηλεφωνίας. Ειδικά αν έχεις κάποιο τεχνικό πρόβλημα χάνεις άπειρες ώρες στο περίμενε, να σου μιλήσει κάποιος εξειδικευμένος υπάλληλος προκειμένου να σε εξυπηρετήσει, αλλά μάταιος κόπος. Σου λένε «είστε σε γραμμή προτεραιότητας», περιμένεις και εσύ να δεις πότε θα έρθει η σειρά σου, αφού είσαι πια σε «γραμμή προτεραιότητας», αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Κάποια στιγμή μάλιστα πέφτει και η γραμμή, και αισθάνεσαι κανονικός βλάκας, διότι στο μεταξύ το κοντέρ στο τηλέφωνό σου έχει γράψει άπειρα λεπτά.

Πρόσφατα είχα μια τέτοια εμπειρία, αναμένοντας να συνδεθώ με κάποιον υπάλληλο ώστε να με βοηθήσει σε ένα τεχνικό πρόβλημα που αντιμετώπιζα. Τετάρτη βράδυ, έμεινα στο ακουστικό περιμένοντας 47 λεπτά. Φυσικά δεν μίλησα – μου το έκλεισαν. Κάλεσα εκ νέου, η κλήση αυτή τη φορά διήρκεσε 22 λεπτά, χωρίς να μπορέσω και πάλι να μιλήσω. Απευθύνθηκα σε φίλο μου υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας. Του περιέγραψα το πρόβλημα. Μου είπε ότι το γνωρίζει η εταιρεία, πλην όμως δεν ευθύνονται αυτοί, διότι αυτού του είδους την εξυπηρέτηση την έχουν διαβιβάσει, λόγω της πανδημίας, σε ιδιωτική εταιρεία. Και πως πίστευε ότι όλα πήγαιναν καλά.

Δεν ξέρω τι έχουν κάνει, και ποιο – θετικό – αποτέλεσμα έχουν δει οι επικεφαλής των εταιρειών αυτών, ο καταναλωτής δεν έχει δει κανένα. Αλλά καλείται να πληρώσει. Χθες μου ήρθε λογαριασμός της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας που χρησιμοποιώ. Αυξημένος κατά σχεδόν 70 ευρώ. Γιατί μίλησα παραπάνω με τα πενταψήφια νούμερα της εταιρείας της κινητής τηλεφωνίας που καλούσα για να μου λύσει το τεχνικό πρόβλημα.

Γιατί το αναφέρω – και δεν κράζω επί του παρόντος την εταιρεία; Γιατί σε φάση πανδημίας που βρισκόμαστε τώρα, με τον κόσμο να χρησιμοποιεί το τηλέφωνο για να λύσει τα προβλήματά του, η εξυπηρέτηση πελατών των εταιρειών πρέπει να είναι τσακ μπαμ. Αμεση. Κρίμα είναι να πληρώνει ο κοσμάκης επιπλέον χρήματα, να μη λύνει δε το πρόβλημά του και από πάνω να εκνευρίζεται…