Στυτική δυσλειτουργία : «Οχι, δεν σε κάνει λιγότερο άντρα»

Οταν κανείς πληκτρολογήσει τη φράση «βοήθεια με προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας» σε μια μηχανή αναζήτησης, το πιθανότερο είναι πως τα αποτελέσματα δεν θα τον βοηθήσουν να βγάλει άκρη – ενώ συνήθως, κάθε παραπομπή θα συνοδεύεται και από μια διαφήμιση του Viagra ή άλλων σχετικών προϊόντων. Με τον τρόπο αυτό, όμως, «τα νέα παιδιά εισέρχονται σε έναν κύκλο εξάρτησης», λέει στους Times ο 31χρονος Ξάντερ Γκίλμπερτ, ο οποίος προχώρησε σε μια τολμηρή, από όλες τις απόψεις, κίνηση το καλοκαίρι του 2020.

Μαζί με τον ξάδελφό του, τον 30χρονο Ανγκους Μπαρτζ, εγκατέλειψαν τις δουλειές τους στο City, εν μέσω πανδημίας, για να ιδρύσουν τον Mojo, έναν ιστότοπο που προσφέρει βοήθεια σε άντρες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα με τους παραπάνω που θα αναζητούσαν λύση στο Διαδίκτυο. Στο Mojo μπορεί σήμερα κανείς να «συναντήσει», εξ αποστάσεως και με ασφάλεια, πάνω από 50 επαγγελματίες και να ζητήσει τη βοήθειά τους – ψυχολόγους, διατροφολόγους, φυσικοθεραπευτές κ.λπ.

Αυτό, βεβαίως, δεν έγινε τυχαία. Τα δύο ξαδέλφια, άλλωστε, είχαν εκμυστηρευτεί το ένα στο άλλο το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν στη διάρκεια ενός ταξιδιού που είχαν κάνει το 2018. Ο Μπαρτζ, όπως ο ίδιος λέει, μίλησε κάποια στιγμή στον Γκίλμπερτ, για να ακολουθήσει αυτό που περιέγραψε ως «τη μεγαλύτερη σιωπή στη ζωή μου». Ξαφνικά, ήρθε η απάντηση – «κι εγώ, επίσης». Η γλώσσα τους λύθηκε και, μέχρι να σταματήσει το αυτοκίνητο, τα είχαν πει (σχεδόν) όλα ο ένας στον άλλον. «Σύντομα καταλάβαμε ότι θέλαμε να ενθαρρύνουμε και άλλους να ανοιχτούν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα», είπαν μιλώντας στους Times.

Η αρχή έγινε με τη μελέτη ακαδημαϊκών διατριβών που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα. Σύντομα ανακάλυψαν ότι το πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας στους άντρες δεν είναι περιθωριακό, αλλά αφορά πολλούς, σε όλες τις ηλικίες.

Ενδεχομένως και την πλειονότητα, όπως δείχνουν μια σειρά μελέτες – όπως αυτή του King’s College του Λονδίνου, που έδειξε ότι το 50% (!) των ανδρών με ηλικία κάτω των 50 ετών έχει βρεθεί απέναντί του. Οσο για τα αίτια, σύμφωνα με τον σύμβουλο Πίτερ Σάντινγκτον, είναι τα εξής: «Πάρα πολύ αλκοόλ, καθημερινότητα, παχυσαρκία. Εχουμε επίσης υιοθετήσει την καθιστική ζωή, με τα αυτοκίνητα και τις άλλες ανέσεις που υπάρχουν σήμερα, ενώ η σωματική άσκηση είναι τόσο σημαντική. Απελευθερώνει τις ενδορφίνες, ουσίες του οργανισμού οι οποίες προάγουν την υγιή σεξουαλικότητα».

Αντρες Vs γυναικών

Εντάξει, θα πει κανείς, αλλά ακόμη κι έτσι είναι γνωστό ότι στις γυναίκες το πρόβλημα είναι μάλλον μεγαλύτερο, τουλάχιστον όσον αφορά την έλλειψη οργασμού. Ναι, απαντούν τα δύο ξαδέλφια και ιδρυτές του Mojo, καθώς και αρκετοί ειδικοί, αλλά υπάρχει μια διαφορά και μάλιστα πολύ σημαντική: Σήμερα – για την ακρίβεια εδώ και χρόνια – οι γυναίκες μιλούν ανοιχτά και δίχως να ντρέπονται για τους οργασμούς τους. Αντιθέτως, η αδυναμία στύσης εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού, τόσο δημοσίως όσο και στις ιδιωτικές συζητήσεις σε ανδρικές παρέες – αποκαλύπτοντας, ανάμεσα στα άλλα, και την κυρίαρχη αντίληψη που υπάρχει στις περισσότερες κοινωνίες γύρω από την έννοια του ανδρισμού. «Νιώθει κανείς γεμάτος φόβο μήπως και αυτό που καταλάβουν οι άλλοι είναι πως δεν μπορεί να αποδώσει. Οτι, κατά κάποιον τρόπο, είναι λιγότερο άντρας ή πιο αδύναμος άντρας» δηλώνει ο Μπαρτζ.

Ο ίδιος διαπιστώνει ότι την… κρίσιμη στιγμή, η αντίδραση και από τις δύο πλευρές είναι απολύτως άστοχη. «Αντρες και γυναίκες λένε το λάθος πράγμα εκείνη τη στιγμή. Οι μεν άντρες προσπαθούν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους λέγοντας ότι δεν τους έχει τύχει ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Δυστυχώς, όμως, αυτό είναι μια αντίδραση που κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται ότι είναι δικό τους το λάθος».

Και ο Γκίλμπερτ συνεχίζει τον συλλογισμό: «Αυτό που συμβουλεύουμε είναι τα λόγια να έχουν σχέση με το τι αισθάνεται κανείς και όχι να θεωρούν τα πάντα ως δεδομένα. «Αισθάνομαι φοβισμένος» ή «αισθάνομαι μπερδεμένος», αντί για ψέματα ή προσποίηση πως δεν μας νοιάζει όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο». Για τις γυναίκες ισχύει το ίδιο. «Το «αισθάνομαι ότι φταίω εγώ» αποτελεί έναν συνήθη φόβο – έναν φόβο, όμως, που χάνεται όταν υπάρχει ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία».

Πορνό στο Διαδίκτυο

Οι πορνογραφικές ιστοσελίδες (υπάρχουν τρεις με μεγαλύτερη επισκεψιμότητα παγκοσμίως σε σύγκριση με εκείνες της Amazon και της Netflix…) και κυρίως το περιεχόμενό τους που προσφέρεται δίχως χρέωση στους χρήστες είναι επίσης ένα στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο στο συγκεκριμένο θέμα, ειδικά στις νεότερες ηλικίες. Κάτι ανάλογο φαίνεται να ισχύει και με τους ιστότοπους για γνωριμίες και ραντεβού, που περιγράφονται ως «αγορά αναλωσίμων» από τον Γκίλμπερτ. «Αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι σε ανταγωνισμό ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει η πίεση που προκύπτει από το γεγονός ότι συγκρίνεσαι με άλλους».

Οσον αφορά την πορνογραφία, αυτό που κυρίως απασχολεί είναι κατά πόσο η εικονική πραγματικότητα και οι φαντασιώσεις οδηγούν τελικώς σε προβλήματα – ανάμεσά τους και στυτική δυσλειτουργία – όταν φτάνει η ώρα για σεξ στην αληθινή ζωή.

Η Σάρα Κάλβερτ ισχυρίζεται, σχετικά με αυτό, ότι «υπάρχουν δύο τρόποι που οδηγούν στη διέγερση, ο εγκέφαλος και το σώμα». Σημειώνει δε ότι «η ανταπόκριση στις σεξουαλικές ανάγκες του εαυτού μας, που γίνεται κυρίως μέσω του εγκεφάλου – για παράδειγμα, με τη διαδικτυακή πορνογραφία – μπορούν να οδηγήσουν σε στυτική δυσλειτουργία όταν κάνουμε σεξ με τον ή τη σύντροφό μας, επειδή το σώμα ενδέχεται να σταματήσει να ευαισθητοποιείται. Ετσι, η σεξουαλική μας έγερση μπορεί να λειτουργεί μόνο υπό ορισμένες συνθήκες, που δεν ανταποκρίνονται στο σεξ εκτός του ψηφιακού περιβάλλοντος».

Υστερα από όλα αυτά, δικαιούται κανείς να έχει την απορία: Πόσο άνετα αισθάνονται ο Ανγκους και ο Ξάντερ, όχι ως επιχειρηματίες και ιδρυτές του Mojo, αλλά ως άνθρωποι που ξεκίνησαν παραδεχόμενοι το πρόβλημά τους και δημοσιοποιώντας το; Σύμφωνα με τους Times, η μητέρα του Μπαρτζ, Αμάντα, είναι θεραπεύτρια σεξουαλικών προβλημάτων και ανήκει πλέον στην ομάδα των ειδικών που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους «πελάτες» του ιστότοπου. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι το να συζητήσει μαζί της το πρόβλημά του δεν θα ήταν τόσο δύσκολο.

Sex Education

Οπως γράφουν οι Times, «η κατάστασή του ήταν παρόμοια με εκείνη που συναντά κανείς στο σενάριο της κωμικής σειράς «Sex Education», που προβάλλεται στην πλατφόρμα του Netflix. Εκεί, ένας έφηβος, ο Οτις Μίλμπουρν, είναι επώδυνα αδέξιος όσον αφορά τα κορίτσια και το σεξ, είναι ανίκανος να αυνανιστεί, ενώ όλα αυτά τα κρατά κρυφά από τη μητέρα του – μια θεραπεύτρια του σεξ, επίσης – την οποία υποδύεται η Γκίλιαν Αντερσον.

Κι όμως, από τη στιγμή που άνοιξε το στόμα του όλα αποδείχθηκαν πιο εύκολα. Η μητέρα του όχι απλώς δέχθηκε με θέρμη να συζητήσει το πρόβλημά του, αλλά δηλώνει πλέον περήφανη για το γεγονός ότι ο γιος της κατάφερε τόσα πράγματα σε ένα τόσο δύσκολο μέτωπο.

«Ζούμε σε έναν τόσο παράξενο κόσμο, στον οποίο ένα από τα πιο συχνά και συνήθη προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα άντρας στη σεξουαλική του ζωή είναι ταυτόχρονα εκείνο που τον κάνει να αισθάνεται τόσο απομονωμένος και μόνος» λέει, για να διαπιστώσει ότι «το Mojo είναι απολύτως αναγκαίο».

Φυσικά, για τη συνολική αυτή εικόνα υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες. Ανάμεσά τους είναι η έλλειψη ολοκληρωμένης σεξουαλικής εκπαίδευσης στα σχολεία πολλών χωρών (προφανώς και του Ηνωμένου Βασιλείου), το έλλειμμα στη σχετική πληροφόρηση, η επικίνδυνη εξάπλωση της παραπληροφόρησης, κυρίως μέσω Διαδικτύου. Οπως προαναφέρθηκε, βεβαίως, το ίδιο συμβαίνει και με την αντίληψη που κυριαρχεί περί ανδρισμού.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση

Το σίγουρο είναι ότι στην εποχή μας, με τις δυνατότητες που υπάρχουν, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. «Το πώς κάθε άνθρωπος κατανοεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στον σεξουαλικό τομέα και πώς τις σχετίζει με τον εαυτό του αποτελεί κλειδί και για την αντιμετώπισή τους» λέει μια από τις συνεργάτιδες του Mojo, η κλινική ψυχολόγος Ρομπέρτα Μπαμπ. «Το μυαλό έχει μια πολύ ιδιαίτερη και ισχυρή σχέση με το σώμα. Τα ψυχολογικά και συναισθηματικά εμπόδια που συμβάλλουν στην εμφάνιση προβλημάτων στυτικής δυσλειτουργίας μπορούν να περιλαμβάνουν πολλά – από το στρες και την κούραση μέχρι την πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση».

Από την πλευρά της, η συνάδελφός της Σίλβα Νέβες, ψυχοθεραπεύτρια, δηλώνει ότι υπάρχουν δύο μορφές στυτικής δυσλειτουργίας: Η γενικευμένη – χρόνια και η περιστασιακή. Οσες περιπτώσεις υπάγονται στην πρώτη κατηγορία, σύμφωνα με την ίδια, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κάποιον ειδικό γιατρό, ενώ εκείνες που ανήκουν στη δεύτερη απαιτούν εντονότερη υποστήριξη σε ψυχολογικό επίπεδο.

Συστήνει δε στους άντρες να «θυμούνται πάντα ότι πολλά σημεία του σώματός τους μπορούν να αξιοποιηθούν για να προσφέρουν και να πάρουν ευχαρίστηση και ηδονή» και όχι μόνο ένα συγκεκριμένο, στο οποίο συνήθως επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους – και μαζί τις «επιδόσεις» τους.