Νομίζω τελικά ότι απέναντι στην Τουρκία υπάρχουν στην Ελλάδα δυο σχολές σκέψης.

Εκείνοι που θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι μια ανεξάρτητη χώρα που έχει τα συμφέροντά της, χαράσσει την πολιτική της και κινείται στον χώρο της διεθνούς νομιμότητας χωρίς να επιβάλλει τίποτα και χωρίς να υποκύπτει σε κανέναν.

Μια κανονική ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Κι εκείνοι που νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα περίπου υποτελής στην Τουρκία, την οποία δεν πρέπει να εκνευρίζει, ούτε να θυμώνει, και στην οποία δεν χρειάζεται να αντιμιλά. Αντιθέτως οφείλει να κατανοεί τις δυσκολίες της και να τη λαμβάνει υπόψη στις επιδιώξεις της, ακόμη κι όταν εκείνη την αγνοεί στις δικές της.

Μια «φινλανδοποιημένη» χώρα των αρχών του 21ου αιώνα.

Δεν θα χρησιμοποιήσω επίθετα για να χαρακτηρίσω αυτές τις δυο σχολές. Ούτε θα επιστρατεύσω πρόσωπα για να τις εικονογραφήσω.

Ολοι γνωριζόμαστε κι όλοι καταλαβαινόμαστε.

Αλλά βρίσκω αδιανόητο να εγκαλείται η ελληνική πολιτική επειδή διοργανώθηκε στην Αθήνα ένα φόρουμ χωρών με τις οποίες συντηρούμε φιλικές σχέσεις.

Και βρίσκω ακόμη πιο αδιανόητο να αποδίδεται ευθύνη στην ελληνική πλευρά επειδή η Τουρκία θύμωσε για τη συνάντηση, εξέδωσε navtex χειμωνιάτικα κι έβγαλε ξανά στο Αιγαίο το ωκεανογραφικό «Τσεσμέ» για να μας τρίξει τα δόντια. Μεταξύ μας, ούτε οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να το επικαλεστούν!

Επαναλαμβάνω ότι δεν χρειάζονται ονόματα, ούτε χαρακτηρισμοί. Χρειάζονται όμως διευκρινίσεις.

Τουλάχιστον τρεις.

Πρώτον, η εξωτερική πολιτική και οι διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας διαμορφώνονται στην Αθήνα. Οχι στην Αγκυρα. Και διαμορφώνονται ανεξαρτήτως των αισθημάτων και των συναισθημάτων της Αγκυρας.

Δεύτερον, αν τόσες χώρες (όπως εκείνες που μετέχουν στο Philia Forum) έχουν πρόβλημα με την Τουρκία γι’ αυτό ούτε φταίει, ούτε απολογείται η Ελλάδα. Η πολιτική συμμαχιών και συνεργασίας μεταξύ των χωρών αυτών άλλωστε δεν υπόκειται στην έγκριση της Αγκυρας.

Τρίτον, καλές οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία αλλά δεν πραγματοποιούνται σε βάρος της ανεξαρτησίας της χώρας μας. Δεν τη δεσμεύουν σε ό,τι δεν έχει δεσμευτεί η ίδια.

Στις διερευνητικές εξετάζουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστούν κι ενδεχομένως να επιλυθούν ειρηνικά προβλήματα που χωρίζουν δυο ισότιμες πλευρές. Δεν διαπραγματευόμαστε συνθήκη υποτέλειας, ούτε την επικυριαρχία της Αγκυρας στην περιοχή.

Ασε δε που αυτό το αγοραίο προσβλητικό ύφος του Ερντογάν και των συνεργατών του αρχίζει να μου ανάβει λαμπάκια.

Αν αυτά τα τόσο απλά πράγματα δυσκολεύονται να γίνουν κατανοητά από όλους στη χώρα μας, πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης.

Οχι με την Τουρκία. Αλλά μεταξύ μας.

Headlines