Τι θα γίνει αν κάνουν απεργία πείνας οι βιαστές και δολοφόνοι της Τοπαλούδη;

Περισσότερες από 220 ενέργειες αλληλεγγύης για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, έχουν καταγραφεί τις προηγούμενες ημέρες.

Από απλές συγκεντρώσεις με συνθήματα και πανό υπέρ του πολυϊσοβίτη που κάνει απεργία πείνας, μέχρι εμπρησμούς, επιθέσεις σε σπίτια υπουργών, εφόδους σε υπουργεία, γκαζάκια, μολότοφ ή και τρικάκια.

Αυτή είναι η εικόνα μιας χώρας που αυτή την περίοδο διάγει μια από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων ετών. Συνεχή lockdown, χιλιάδες νεκροί από τον κοροναϊό, μια κοινωνία βαθύτατα προβληματισμένη και κουρασμένη, μια νέα οικονομική κρίση προ των πυλών.

Και ταυτόχρονα τα προβλήματα της καθημερινότητας που δείχνουν ότι το κράτος νοσεί βαριά και δεν μπορεί να στηρίξει τις αγαθές προθέσεις ορισμένων για μια στοιχειώδη οργάνωση των δομών του.

Αυτή είναι η εικόνα μιας χώρας που θα έπρεπε να αντιμετωπίζει τα πολλαπλά προβλήματα με σύνεση, σύμπνοια και σχέδιο για το μέλλον.

Κι όμως, στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας βρίσκεται ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο οποίος έχει βάψει με το αίμα 11 ανθρώπων τα χέρια του, πέραν των άλλων ενεργειών που έκανε ως μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Ας υποθέσουμε ότι έχει δίκιο και κάνει απεργία πείνας για να το βρει. Εδώ δεν συζητάμε αν είναι νόμιμη η μεταγωγή του στο Δομοκό και όχι στον Κορυδαλλό.

Η επίσημη Πολιτεία έχει απαντήσει επ’ αυτού, η πλευρά του Κουφοντίνα έχει τις δικές της απόψεις.

Αυτό που πρέπει να δούμε είναι αν πρέπει να πεθάνει ένας άνθρωπος μέσα στις φυλακές. Γιατί κάθε θάνατος κρατουμένου, όποιος κι αν είναι αυτός, είναι ήττα για τη Δημοκρατία και τον νομικό πολιτισμό μας.

Ακόμη κι αν τα 11 θύματα του Κουφοντίνα δεν είχαν την επιλογή της ζωής αντί του θανάτου, οφείλουμε να βλέπουμε πώς και οι δολοφόνοι θα πρέπει να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή μέσα στις φυλακές.

Και κανείς δεν πρέπει να εκδικείται κανέναν. Αυτό πρέπει να είναι το στοιχείο μιας πολιτισμένης χώρας.

Ωμός εκβιασμός

Όμως, στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν ωμό εκβιασμό που βρίσκει πολιτική στήριξη και από κοινοβουλευτικά κόμματα.

Και το ερώτημα είναι ένα: Ναι, να μην πεθάνει ο Κουφοντίνας από την απεργία πείνας. Αλλά μπορεί αυτή η απεργία πείνας να ενταχθεί στα νομικά εργαλεία της ελληνικής Δικαιοσύνης;

Μπορεί δηλαδή κάθε φορά που ένας κρατούμενος έχει ένα αίτημα να κάνει απεργία πείνας εκβιάζοντας την Πολιτεία;

Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση υποχωρεί και στέλνει τον Κουφοντίνα όπου θέλει. Ξανά στις ημιελεύθερες αγροτικές φυλακές ή στον Κορυδαλλό.

Τι θα γίνει αν ο Νίκος Μιχαλολιάκος κάνει απεργία πείνας γιατί θέλει να μεταφερθεί σε φυλακές κοντά στην Αθήνα;

Τι θα γίνει αν ο Κασιδιάρης θέλει να βλέπει την αρραβωνιαστικιά του περισσότερο και ζητήσει να πάει Κορυδαλλό κάνοντας απεργία πείνας;

Τι θα γίνει αν οι βιαστές και δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη εκβιάσουν το κράτος ζητώντας καλύτερη μεταχείριση;

Τι θα γίνει αν ξεκινήσει απεργία πείνας ο Γιώργος Ρουπακιάς, δολοφόνος του Παύλου Φύσσα και ζητά… κρουασάν για πρωϊνό;

Θα έχουμε για όλους τους παραπάνω «ακτιβιστικές» ενέργειες; Θα έχουμε μολότοφ, τρικάκια συμπαράστασης και εφόδους στα υπουργεία;

Θα καεί η Αθήνα για τους βιαστές, τους ναζιστές και τους δολοφόνους;

Στην περίπτωση του Κουφοντίνα, δολοφόνου κατά συρροή, αλλά με τον ίδιο να δηλώνει πολιτικός κρατούμενος, δεν έχουμε κάποια ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων του. Ούτε τον… βασάνισαν στις φυλακές.

Το αντίθετο. Το κράτος που ο ίδιος πολέμησε και πολεμά του έχει φερθεί άψογα. Και οι συνθήκες κράτησής του είναι ιδανικές και όλα κυλούν ρολόι, όπως κυλούν για κάθε κρατούμενο.

Αν ο Κουφοντίνας θέλει να πάρει τη θέση άλλου κρατούμενου στα αγροτικά σπιτάκια της Κασσαβέτειας είναι άλλο θέμα.

Αλλά αν ο Κουφοντίνας, που ποτέ του δεν έχει μετανιώσει για τις πράξεις του, αλλά επιμένει ότι είναι αντάρτης πόλης, πεθάνει τι θα γίνει;

Το άλλο μεγάλο ερώτημα. Η απάντηση βρίσκεται στην αρχή του κειμένου. Αν τώρα έγιναν πάνω από 220 «ακτιβιστικές» ενέργειες, στην απευκταία περίπτωση του θανάτου του (από δική του επιλογή) είναι σίγουρο ότι θα… καεί η Ελλάδα.

Και δυστυχώς θα έχει και πολιτική κάλυψη, επίσημη πλέον.

Να γίνουν, λοιπόν, όσες ενέργειες αλληλεγγύης πρέπει, για τον Κουφοντίνα και για οποιονδήποτε διεκδικεί αυτά που πιστεύει ως δίκαια.

Όμως, η κυβέρνηση και η ελληνική πολιτεία βρίσκονται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Θα υποκύψουν σε έναν εκβιασμό που μπορεί να πάρει διστάσεις και να γίνει μόδα;

Ή θα βρεθεί προ δυσάρεστων καταστάσεων που θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την ελληνική κοινωνία;

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.