Ο Ντράγκι εκθέτει τους λαϊκιστές και προκαλεί «εμφύλιο» στους Πεντάστερους

Μπορεί ο τίτλος τους να δηλώνει πως είναι… Πεντάστεροι, όμως οι λαϊκιστές του Κινήματος που ίδρυσε ο Μπέπε Γκρίλο το 2009 είναι φανερό ότι αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρό πρόβλημα απέναντι στον Μάριο Ντράγκι. Τον νέο πρωθυπουργό και τέως πρόεδρο της ΕΚΤ για τον οποίο, όποια γνώμη και αν έχει κανείς, οφείλει να παραδεχθεί ότι συμβάλλει καθοριστικά ώστε να διαχωριστεί η ήρα από το στάρι στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας.

Για την ακρίβεια, το πρόβλημα των Πεντάστερων και της ηγεσίας τους είναι πολύ πιο σοβαρό από ό,τι αυτό που ενδεχομένως έχουν όλα τα άλλα κόμματα που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο της χώρας. Ειδικά δε ο πρώην εταίρος τους στην προηγούμενη κυβέρνηση, η Λίγκα του Βορρά, τα στελέχη της οποίας δείχνουν να πειθαρχούν απολύτως στις εντολές του Σαλβίνι και τον ακολουθούν στην «κωλοτούμπα» του.

Η εσωτερική ψηφοφορία στο κόμμα, όπου η πρόταση για στήριξη του Ντράγκι έλαβε μόνο 59%, απέδειξε του λόγου το αληθές και αποκάλυψε τον διχασμό στο εσωτερικό του. Το ίδιο και οι διαδικασίες αυτής της εβδομάδας για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην νέα κυβέρνηση – υπουργός Εξωτερικών της οποίας είναι ο άνθρωπος που πήρε τη «σκυτάλη» από τον Γκρίλο, Λουίτζι ντι Μάιο (το Κίνημα διαθέτει άλλους τέσσερις υπουργούς).

Διαγραφές «αποστατών»

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την πρώτη ψηφοφορία, που έγινε την Τετάρτη στη Γερουσία, ο «υπηρεσιακός» πρόεδρος του κόμματος, Βίτο Κρίμι, έδωσε εντολή να αποπεμφθούν 15 γερουσιαστές (σε σύνολο 92 που διαθέτει) επειδή δεν υπάκουσαν στη «γραμμή» και καταψήφισαν τον Ντράγκι. Κάτι ανάλογο αναμένεται ότι θα γίνει και με τους 16 (από τους 227) οι οποίοι τήρησαν ανάλογη στάση την Πέμπτη, στην αντίστοιχη ψηφοφορία που έγινε στη Βουλή, όπου επίσης τα μοναδικά «όχι» προήλθαν από το νεοφασιστικό μόρφωμα Αδέλφια της Ιταλίας και τους αποστάτες του Κινήματος Πέντε Αστέρων.

Ακόμη κι μετά τις διαγραφές, βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι το Κίνημα παραμένει η πιο ισχυρή δύναμη, τόσο στη Βουλή όσοι και στη Γερουσία, καθώς στις εκλογές του 2018 είχε συγκεντρώσει 33%, δηλαδή μακράν υψηλότερο ποσοστό από όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ωστόσο, η εικόνα αυτή δεν ανταποκρίνεται πλέον στην κοινωνική πραγματικότητα, καθώς όλες οι δημοσκοπήσεις το φέρνουν να έχει χάσει τους μισούς ψηφοφόρους του – κάτι που, με τη σειρά του, εξηγεί και την απροθυμία του να οδηγηθεί η Ιταλία σε πρόωρες εκλογές.

Αργά ή γρήγορα, ωστόσο, θα αναγκαστεί να πιει το πικρό ποτήρι και να αναμετρηθεί με τους πολίτες. Και τότε, δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα να συνεχίσει να παρουσιάζεται ως «αντισυστημικό κόμμα», που έχει κηρύξει ανένδοτο ενάντια στο κατεστημένο που έχει κυβερνήσει και καταστρέψει τη χώρα επί δεκαετίες.

Κομμάτια το αντισυστημικό προφίλ

Η συνεργασία, άλλωστε, με τον Σαλβίνι και, στη συνέχεια, η συμμετοχή του στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του Ντράγκι έχει κυριολεκτικά αφήσει… γυμνό τον βασιλιά. Έχοντας αποδείξει, παράλληλα, ότι η έλλειψη σαφούς ιδεολογικής ταυτότητας – την οποία πρόβαλλαν ως μεγάλο ατού οι ιδρυτές του – αποτέλεσε απλώς το άλλοθι ενός πολιτικού «χαμαιλέοντα» που αλλάζει το δέρμα του με απίστευτη ευκολία.

Τα δύσκολα, λοιπόν, είναι μπροστά για το Κίνημα Πέντε Αστέρων, που γνωρίζει πως σε κάθε περίπτωση βγαίνει αποδυναμωμένο. Και γι’ αυτό, η μάχη εξουσίας φαίνεται πως έχει ήδη ξεκινήσει. Του ενός στρατοπέδου, που για την ώρα ελέγχει τις εξελίξεις, εξακολουθεί να ηγείται ο Γκρίλο, ο οποίος φιλοδοξεί να μετατρέψει το κόμμα που ίδρυσε σε φιλοευρωπαϊκό, με έντονο «πράσινο» προφίλ – με στρατηγικό στόχο να εκπορθήσει τον χώρο στον οποίο σήμερα κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί.

Από την άλλη, βρίσκονται αρκετά στελέχη – οι διαγραφέντες, αλλά όχι μόνο – που συνεχίζουν να δηλώνουν πιστά στις αρχικές διακηρύξεις. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει, σύμφωνα με το Reuters και ιταλικά ΜΜΕ, ο 42χρονος Αλεσάντρο ντι Μπατίστα, ο οποίος ναι μεν αποχώρησε, αλλά οι συνεργάτες του ισχυρίζονται ότι περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψει και να διεκδικήσει την ηγεσία.

«Πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση είναι μια αυτοκτονία για το Κίνημα Πέντε Αστέρων και είναι κακή για την Ιταλία», είπε ο ίδιος αναφερόμενος στην «εθνική» του Ντράγκι. Προφανώς δε εκφράζει τα συναισθήματα και τις σκέψεις χιλιάδων μελών και ψηφοφόρων. Όμως, η μάχη δεν έχει κριθεί.