Σήμερον που σ’ αντίκρυσα

τζι είδα την ζωγραφκιάν σου,

την τόλμην σου φαντάστηκα

τζιαι την παλληκαρκάν σου.

Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν

τζι ας ήταν όπως τύχει,

αφού για την Πατρίδα μας

το γαίμα σου εχύθην.

Ξύπνα Γληόρη μου να δεις

που κόντεψεν η Νίκη,

τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά

γιατί σ’ εσέν’ ανήκει.

Μια μάνα τέτοιου ήρωα

εν προσβολή να κλάψει,

προσβάλλει τον λεβέντη της,

τζιείνον που θ’ απολάψει.

Χαλάλιν της Πατρίδος μου

ο γιος μου, η ζωή μου,

τζι αφού εν επαραδόθηκεν

τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν

ας έσιει την ευτζήν μου.

*Λόγια εκ βαθέων, στίχοι αφιερωμένοι από τη μάνα, Αντωνού Αυξεντίου, στον αγρίως φονευθέντα γιο της, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, υπαρχηγό της ΕΟΚΑ και ήρωα του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα των ετών 1955-1959.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο οποίος είχε γεννηθεί στο (νυν κατεχόμενο) χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου 1928, βρήκε φρικτό τέλος (απανθρακώθηκε) στο κρησφύγετό του κοντά στη μονή Μαχαιρά, τα ξημερώματα της Κυριακής 3ης Μαρτίου 1957, ύστερα από πολύωρη μάχη με τις βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

 

Στις 5 Μαρτίου 1957, ημέρα Τρίτη, οι πρωινές αθηναϊκές εφημερίδες ανέφεραν τα εξής:

Headlines