Ο Λιγνάδης, o μακάριος ύπνος μας και οι παιδεραστές της διπλανής πόρτας

Ρώτησα έναν 15χρονο που παρακολουθεί κι αυτός όλα όσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες για τα σεξουαλικά εγκλήματα, τι γνώμη έχει. Η απάντησή του με σόκαρε: «Είναι οι περιπτώσεις που θα έπρεπε να επιστρέψει η θανατική ποινή», μου είπε ένας 15χρονος που ακόμη δεν έχει γνωρίσει τον κόσμο, αλλά που ακούει όλα τα τερατώδη που συμβαίνουν στον… κόσμο που κληρονομεί από τη δική μας γενιά.

Να τον κρεμάσουμε, λοιπόν, τον Λιγνάδη και όποιον άλλον αποδειχθεί ότι είναι παιδόφιλος, παιδεραστής, διεστραμμένος.

Αλλά να τον κρεμάσουμε αφού πρώτα τον δικάσουμε και τον καταδικάσουμε, κι όχι στα λαϊκά δικαστήρια του facebook και του twitter.

Αναμφίβολα, από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που υπάρχουν είναι αυτά που σχετίζονται με τη γενετήσια αξιοπρέπεια, και δη τα σεξουαλικά αδικήματα που αφορούν σε παιδιά.

Όχι ότι και ο βιασμός μιας γυναίκας δεν είναι τρομακτικό έγκλημα, όμως, όταν μιλάμε για παιδιά δεν χωράνε εκπτώσεις. Οι εγκληματίες πρέπει να έχουν την παραδειγματική τιμωρία που τους πρέπει.

Ισως όχι η θανατική ποινή, διότι ο νομικός μας πολιτισμός δεν το επιτρέπει, αλλά σίγουρα να λάβουν αυτό που τους αξίζει.

Αλλά είπαμε, και πρέπει να τονιστεί αυτό: Όχι με τηλεδικαστήρια, αλλά με ουσιαστικά και ακαταμάχητα επιχειρήματα υπέρ της ενοχής τους.

Μου είπε μια φίλη ότι σε μια άτυπη δημοσκόπηση με το ερώτημα «ποιον θα αντιμετωπίζατε πιο ευνοϊκά, τον Κουφοντίνα ή τον Λιγνάδη, σχεδόν 7 στους 10 απάντησαν ότι θα ήταν περισσότερο ευνοϊκά διακείμενοι στον καταδικασμένο για 11 δολοφονίες «φαρμακοχέρη».

Είναι ενδεικτικό της οργής του κόσμου όταν ακούει για σεξουαλικά εγκλήματα που εμπλέκουν παιδιά.

Όμως, πρέπει να πάμε στην ουσία της υπόθεσης. Και αυτή δεν είναι ο κάθε Λιγνάδης. Αυτόν θα τον δικάσουμε, αφού πρώτα τον ξεσκίσουμε και τον πετάξουμε στα σκυλιά.

Μπράβο μας και όλοι συμφωνούμε ότι εφόσον είναι ένοχος πρέπει να πληρώσει.

Θα μείνουμε όμως, σ’ αυτόν; Ενας είναι ο παιδεραστής; Ο μοναδικός άθλιος είναι που θα πάει φυλακή και θα γλιτώσουμε απ’ αυτόν;

Ή θα μείνουμε στις εντυπώσεις και σε μερικούς μήνες θα… ξαναπέσουμε από τα σύννεφα για ένα άλλο γεγονός;

Εντάξει, το καταλάβαμε. Το θέατρο είναι σάπιο, είναι όλοι διεφθαρμένοι, οι ηθοποιοί είναι ομοφυλόφιλοι, οι γυναίκες είναι πόρνες και συλλήβδην θα βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες. Αλλά είναι μόνο εκεί;

Τι κάνουμε ως κοινωνία για τον παιδόφιλο της διπλανής πόρτας ή αυτόν που βρίσκεται στον περίγυρό μας;

Τι κάνουμε για τον επίδοξο βιαστή ή το σεξουαλικό αρπακτικό που ζει ανάμεσά μας;

Τι θα κάνουμε για όλα τα… αρσενικά παλαιάς κοπής που «εκπαιδεύσαμε» δεκαετίες τώρα να παρενοχλούν γυναίκες, να τις βρίζουν ή να τις δέρνουν χωρίς καμιά τιμωρία;

Μόνο στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχουν βιαστές, παιδεραστές και διεστραμμένοι; Πουθενά αλλού δεν υπάρχουν κτήνη με δύο πόδια που απειλούν το δικό μου παιδί, το δικό σου, τη γυναίκα, τη μάνα ή την αδερφή σου;

Παντού είναι τα τέρατα

Παντού υπάρχουν τέρατα και θα υπάρχουν. Αλλά για να τα περιορίσουμε οφείλουμε ως κοινωνία να αφυπνιστούμε. Κι όχι να ξυπνάμε μετά από ένα σοκ σαν κι αυτό που συμβαίνει τώρα.

Όχι, να ξυπνάει η… ηθική μας και να βγαίνει από μέσα μας ο… κυρ Παντελής μόνο όταν βλέπουμε από την κλειδαρότρυπα την κρεβατοκάμαρα του κάθε Λιγνάδη.

Ας σταματήσει η υποκρισία λοιπόν.

Γιατί κλείνουμε τα μάτια και δεν μιλάμε όταν ο παπάς, ο δάσκαλος ή ο γείτονας βιάζει παιδιά ή τη γυναίκα του;

Γιατί σιωπούμε όταν ακούμε ουρλιαχτά από διπλανά διαμερίσματα αλλά συνεχίζουμε τη ζωούλα μας;

Γιατί δεν μιλάμε όταν βλέπουμε παιδάκια να μπαίνουν σε σπίτια ανωνύμων ή επωνύμων;

Γιατί ενώ γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν σημεία και τέρατα σε κάποιο χώρο, στη δουλειά μας, στη γειτονιά μας, εμείς γυρίζουμε την πλάτη και συνεχίζουμε;

Κι όταν καταγγέλλουμε βιασμούς παιδιών και δεν γίνεται τίποτε επειδή κάποιοι τα συγκαλύπτουν, γιατί δεν βγαίνουμε στους δρόμους να τα σπάσουμε όλα, αλλά τα σπάμε για τον «φαρμακοχέρη»;

Ας μην είμαστε λοιπόν υποκριτές, ούτε να πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά που συμβαίνει κάτι άσχημο.

Ας θωρακίσουμε την οικογένειά μας, τη γειτονιά μας, την κοινωνία από τα τέρατα.

Τότε ίσως να πάψουν να υπάρχουν παιδεραστές ή βιαστές.

Τότε ίσως τα τρομερά εγκλήματα σε παιδάκια, στα δικά μας παιδιά, σε ορφανά, σε ασυνόδευτους αλλοδαπούν που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, να σταματήσουν.

Και να ησυχάσει κι εμάς η ψυχή μας που έχει μαυρίσει με όσα ακούμε.