Η επανάσταση, ο Λιγνάδης, ο Κουφοντίνας κι ένα poll που προκάλεσε χαμό  

Εδώ και χρόνια λέμε πως δεν υπάρχουν πλέον συνθήματα. Πως έχουμε χάσει δικαιώματα στην εργασία, στον τρόπο που κινούμαστε και καθημερινές ελευθερίες που ήταν κεκτημένες.

Ισχυριζόμαστε  πως δεν μπορούμε να τις  επανακτήσουμε και πως για το δράμα μας  φταίνε και «τα νέα παιδιά που είναι αδιάφορα και κάθονται στον καναπέ», λες και τους έχουμε ακουμπήσει το βάρος στις πλάτες και πρέπει  να βγουν με πανό γιατί η δικιά μας βάρδια τελείωσε και εμείς υπήρξαμε όλοι, Τσε Γκεβαρα και σουφραζέτες .

Όσοι ανήκουν στο γκρουπ των συνωμοσιολογιών λένε πως φταίει η παγκοσμιοποίηση. Ο Bill Gates. Τα ξένα κέντρα. Η CIA, οι ψεκασμοί …

Επειδή όμως τις επαναστάσεις δεν μπορείς ούτε να τις προβλέψεις, ούτε να τις δεις να φουσκώνουν γιατί δεν είναι σουφλέ που έβαλες στο φούρνο σου, ίσως θα πρέπει να αρχίζουμε πραγματικά να υποψιαζόμαστε πως το metoo είναι μια ευκαιρία και αν γιγαντωθεί μπορεί να αποτελέσει αφορμή για να φτιαχτούν θεσμοί, εργαλεία που θα κάνουν την εκπαίδευση, την εργασία και τις σχέσεις πιο υποφερτές και τις συνθήκες πιο δίκαιες και ασφαλείς ώστε να μην βρίσκονται σε λάθος θέσεις   επικίνδυνοι και ακατάλληλοι .

Απέναντι στο τερατώδες φαινόμενο βρισκόμαστε κάπου και όλοι εμείς , όσοι δεν είμαστε θύτες ή θύματα και είναι τέτοιες οι εξελίξεις που τις τελευταίες μέρες  είναι δύσκολο να συζητήσουμε για οτιδήποτε άλλο. Το ίδιο νιώθει πολυς κόσμος, ίσως γιατί είναι ιδιαίτερα καινούργιο μια υπόθεση με θύματα παιδιά να παίρνει τέτοια διάσταση.

Από  γνήσια απορία για το πως σκέφτεται η κοινή γνώμη και ο καθένας μέσα του, Κυριακή βράδυ αποφάσισα να θέσω ένα ερώτημα κάπως χοντροκομμένο στο Twitter, από αυτά τα ερωτήματα που σου σφίγγουν την καρδιά που είναι συγχρόνως σκληρά γιατί ειναι «ναΐφ» και όχι ιδιαίτερα καθωσπρέπει.

Παρεξήγηση

Ήξερα πως θα χρειαζόταν πολλές διευκρινίσεις για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου, όμως έπειτα σκέφτηκα πως δεν μπορούμε πάντα να είμαστε πολιτικώς ορθότατοι και το κοινωνικό  ερώτημα ,το poll  όπως θέλετε πείτε το το εθετα εγώ.

Δεν είμαι η Ούρσουλα Φον Ντερλαιν για να μετράω τα λόγια μου. «Τόλμησα» λοιπόν να ρωτήσω τους followers μου  σε ποιον από τους δυο πιστεύουν πως μπορούσαν ίσως να  έδειχναν επιείκεια «στον Λιγνάδη η τον Κουφοντίνα;»

Δέχομαι πως είναι σοκαριστικό να βάζεις ένα τέτοιο ερώτημα και μπορεί κάποιοι  να ενοχλήθηκαν και ως ερώτημα poll  ήταν θεωρητικό, τροφή για σκέψη. Ο ένας είναι καταδικασμένος, ο άλλος όχι από τα δικαστήρια τουλάχιστον και αυτό ΔΕΝ το διευκρινίζω για να τον στηρίξω αλλά για να υπογραμμίσω πως η κοινή γνώμη, όλοι εμείς  και τα ΜΜΕ σε τετοιες περιπτώσεις δυσκολευόμαστε να «κρατηθούμε πίσω», να έχουμε ψύχραιμη στάση. Εξάλλου έχουν μιλήσει επώνυμα αρκετοί πλεον δημοσίως και έχουν πει πως «γνώριζαν αλλά δεν είχαν αποδείξεις», το λαϊκό δικαστήριο ωστόσο δεν μπορεί ούτε ποινές να επιβάλλει.

Τα αδικήματα που σύγκρινε το poll δεν είναι ίδια. Αν ήθελα το ερώτημα να είναι πιο ζυγισμένο ίσως θα έπρεπε να ρωτήσω «ποιο αδίκημα θεωρούν σοβαρότερο». Ευτυχώς κανείς «δικαστής» στον κόσμο δεν θα είχε να επιλέξει ανάμεσα στις απαντήσεις μου και έθεσα το ερώτημα μου σαν εσωτερική απορία από αυτές που εξαρτώνται από τα αντανακλαστικά και την ψυχολογία της στιγμής και την τάση της κοινής γνώμης. Νομίζω πως είναι απολύτως προφανές πως ο λόγος που θέτεις ένα τέτοιο ερώτημα είναι επειδή εγκλήματα που έχουν σχέση με παιδιά, μας γυρίζουν το στομάχι .. επειδή εστιάζουμε όλοι στα παιδιά, εκτός από τον  παιδεραστής που εστιαζει στην ευχαριστηση του.

Προσωπικώς στο «βλάσφημο» poll μου θα απαντούσα όπως το 85% δηλαδή συναισθηματικά . Η λογική έρχεται δεύτερη. Δεν θα μπορούσα να αντιμετωπισω ψύχραιμα κάποιον που κατηγορείται πως βίαζε ανήλικα. Δεν ειμαι δικαστής.

Από τις απαντήσεις περίμενα πολλά «λευκά», πολλούς που θα έλεγαν πως η τιμωρία για τους παιδεραστές θα έπρεπε να γίνει αυστηρότερη ( κι εγώ το πιστεύω) , κάποιους που θα έλεγαν πως ο Κουφοντίνας είναι αγωνιστής και πάρα πολλούς να εκφράζονται για τον Λιγναδη.

Δεν θα έστελνε κανέναν στο κάτεργο η απάντηση. Δεν έχει θεσμική ισχύ ο λογαριασμός του twitter μου, ούτε το poll μου, ούτε θα μετέδιδε τηλεοπτικός σταθμός το αποτελεσμα.

5796 (!) ψήφισαν- και τους ευχαριστώ- όπως απεδείχθη συναισθηματικά. Αυτό εξάλλου περίμενα γιατί δεν υπάρχει σωστή η λάθος απάντηση σε ένα ερώτημα που ξεκινά με το ρήμα: «Αισθάνεστε» .Αυτό που με εξέπληξε και δεν είχα προβλέψει ήταν η άγρια κομματίλα.

Ξέπλυμα από την… κολπατζού

Η  βεβαιότητα που «εξέφρασαν» καμμιά διακοσαριά τύποι, στην συντριπτική  πλειοψηφία ανώνυμοι υβριστές  πως είμαι «το πλυντήριο» του Λιγναδη ή του Κουφοντίνα επειδή έκανα μια ερώτηση. Τόσο σούπερ όπλο θεώρησαν ένα Tweet, στην υπηρεσία του ξεπλύματος και εμένα τόσο κολπατζού; Διότι και 500 tweet να έγραφε κάποιος αποφασισμένος να ξεπλύνει ποιου την άποψη θα επηρέαζε; Το αηδιασμένου κόσμου ;

Ο Λιγνάδης θα δικαστεί, ο Κουφοντίνας έχει ήδη καταδικαστεί.

Μπροστά σε ένα σκάνδαλο παιδεραστίας αντί να εστιάζουμε όλοι στα παιδιά, υπάρχουν λοιπόν και λίγοι εκτός από τους παιδεραστές – που βλέπουν «κάτι» άλλο: μπλε ή κόκκινη ή βεραμάν  κομματική απόχρωση…Και δέκα να είναι, είναι πολλοί .

Για τον Λιγναδη υπήρχαν φήμες και κατηγορίες για ανάρμοστη συμπεριφορά από σχολεία , σχολές και συνάδελφους του που έπρεπε να ληφθούν σοβαρά υπόψιν από τους αρμόδιους και την  υπουργό και αυτό το εξέφρασα μόλις την είδα να λέει πως εξαπατήθηκε, λες και δεν είναι υπουργός αλλά η γιαγιά Ντακ στο αγρόκτημα της έξω από την Λιμνούπολη.

Όσοι και το ποσοστό, εκείνων που δήθεν αντεδρασαν, ηταν μικρότερο του 10% από το σύνολο εκείνων που συμμετειχαν στο poll. Με κατηγόρησαν λοιπον  με σφοδρότητα πως ξεπλένω, ήταν απολύτως σίγουροι πως είμαι ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία, έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά ή ισχυρίζονταν πως κάποιος με πληρώνει ή μου δίνει «έτοιμα τα ερωτήματα»και δεν αναφέρω το γεγονός για να παραπονεθώ αλλα επειδή το poll έδειξε αντιδράσεις που μου εκαναν εντυπωση και που προδίδουν σε τι περιβάλλον ζούμε και κινούμαστε.

Όταν μπήκα στον κόπο να απαντήσω σε μερικούς  κατάλαβα πως  ήταν σχεδόν αδύνατο «να μεταπείσω» ανθρώπους τυφλωμένους ή πληρωμένους που μου έλεγαν να πάω να αφήσω τα παιδιά μου σε έναν παιδεραστή, να μου πάρουν την επιμέλεια.

Πρόκειται για  προσωπικότητες που έτσι και τους δοθεί λίγη εξουσία, εκτός από αυτή του πληκτρολογίου δεν θα ήθελε κανείς να πέσει στα χέρια τους . Αυτά είναι συμπτώματα απολυταρχικής και επικίνδυνης νοοτροπίας των λίγων που κάνουν ο τι μπορούν για να μετακίνησουν το θεμα οπου θελουν, όταν το πρόβλημα είναι πως υπάρχουν παιδεραστές ανάμεσα μας και παιδάκια που βιάζονται  και εκατοντάδες που πουλιούνται και βιάζονται για 15 ευρώ σε δρόμους της Αθηνας από τους οποίους όλοι περνάμε αλλά δεν θέλουμε να ξέρουμε. Προτιμάμε επίσης να μην δίνουμε σημασία στις φήμες και αυτό είναι μεγάλο λάθος και κάπως όλοι πρέπει τώρα απότομα να ωριμάσουμε.

Το πρόβλημα δεν είναι κομματικό .

Σας παραθέτω μερικά από τα «πιο γουστόζικα » που μου έγραψαν.

• Να βάλετε τον Κουφοντίνα αρχηγό στο ΣΥΡΙΖΑ
• Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου κουκλίτσα μου
• Ποιος φωστήρας σου είπε να κάνεις αυτή την ερώτηση Πλυντηρεξ;
• Λατρεύεις τον Κουφοντίνα γιατί κάνει αυτό που ονειρεύεσαι
• Αφήστε στην άκρη περί τεστ αυτά είναι δολώματα
• Σου έδωσαν γραπτή την ερώτηση από το κόμμα σου
• Πήγαινε αύριο στο κόμμα σου
• Πρέπει να σου πάρουν το παιδί
• Είναι παγίδα
• Είσαι ή δεν είσαι Νέα Δημοκρατία;
• Εκτελείς εντολές
• Σε κρίσιμη στιγμή επιλέγεις Γκεμπελισμό! -Απαράδεκτη !
• Να ένα παράδειγμα αριστερής ηλιθιότητας που προσπαθεί να μας πει ότι οι δολοφόνοι είναι λιγότερο κακοί από τους παιδεραστές