Το γεγονός ότι τα θέατρα μένουν κλειστά εδώ και καιρό μας δίνει, νομίζω, μια εξήγηση για όλο αυτό το ταλέντο που βλέπουμε να εκτονώνεται γενναιόδωρα με αφορμή το σκάνδαλο Λιγνάδη. Τίποτε όμως δεν δικαιολογεί την υπερβολή που διατρέχει την ανακοίνωση του ΣΕΗ και η οποία φθάνει τα όρια της υστερίας.

Οποιο δίκιο και αν έχουν το σκορπίζουν στον άνεμο, όταν κατηγορούν την υπουργό Πολιτισμού και τον Πρωθυπουργό ότι «κώφευαν, κρύβονταν και έκαναν υπογείως τα πάντα για να αποπροσανατολίσουν, ελπίζοντας πως η κορωνίδα αυτών των υποθέσεων, η υπόθεση της παιδεραστίας και του πιθανού κυκλώματος πίσω από αυτήν, απλά θα παραγραφεί». Πώς μπορεί κανείς να εκτοξεύει τέτοιες κατηγορίες, με τόση βεβαιότητα και χωρίς στοιχεία είναι απορίας άξιον. Θείον μένος εν φρεσί, υποθέτω…

Η χυδαιότητα που προσάπτουν στην κυβέρνηση είναι μάλλον δική τους, όταν εμπλέκουν με υπαινιγμούς όποιον βρίσκουν μπροστά τους, που συμβαίνει να τον αντιπαθούν: από τον Κ. Μαρκουλάκη μέχρι τον Γ. Μπαμπινιώτη, τον πρώτο επειδή είναι φίλος του Λιγνάδη, τον δεύτερο επειδή είναι πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής, που έχει την ευθύνη λειτουργίας του Αρσακείου, απόφοιτος του οποίου είναι η Λίνα Μενδώνη. Διαβάζοντας την ανακοίνωση του ΣΕΗ, μένω με την εντύπωση ότι οι κυνηγοί των μαγισσών έχουν ξεπεράσει σε υστερία και αυτές τις μάγισσες. Πρόκειται για ένα κείμενο που θαρρείς ότι είναι βγαλμένο από το κλίμα της περιβόητης «Πολιτιστικής Επανάστασης» του Μάο.

Είναι προφανές ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης μισούν τη Μενδώνη για πολιτικούς λόγους. «Εχει διαλύσει», της καταλογίζουν, «το τοπίο τόσο του σύγχρονου, όσο και του αρχαίου πολιτισμού, μεταξύ άλλων με τεμαχισμό αρχαιοτήτων στο μετρό Θεσσαλονίκης, δανεισμό αρχαιοτήτων σε μουσεία του εξωτερικού για 50 χρόνια». Τους φαντάζομαι να φρίττουν και για το νομοσχέδιο με το οποίο τα πέντε μεγαλύτερα μουσεία της χώρας θα γίνουν ΝΠΔΔ, αλλά μέσα στο μένος τους αυτή η λεπτομέρεια τους διέφυγε. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνουν οι επικριτές της Μενδώνη ότι η εκδήλωση του μίσους τους τελικά δεν εξυπηρετεί τον σκοπό τους; Δεν καταλαβαίνουν ότι η άδικη υπερβολή ενίοτε προκαλεί συμπάθεια;

Στο κάτω κάτω, είναι γελοία τέτοια περιττή επίδειξη μίσους, όταν συνυπάρχει με παραληρηματικά κηρύγματα από άμβωνος για την ηθική ανωτερότητα του θεάτρου. Παραθέτω ολόκληρο το σχετικό απόσπασμα, για να πάρετε μια ιδέα:

«Ενημερώνουμε λοιπόν πως το θέατρο δεν έχει καμία ανάγκη, ούτε από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ούτε από κανέναν να υπερασπιστεί την υπόληψή του ως Τέχνης στην κοινή γνώμη της ίδιας της χώρας που το γέννησε πριν από 2.500 χρόνια. Ποτέ ως τώρα, κάποια εγκληματική ενέργεια ή η συγκάλυψή της, κάποια σκευωρία, κάποιος πολιτικός σχεδιασμός, κάποια ατάκα επικοινωνιολόγου και κάποια πολιτική διγλωσσία (που επιβάλει άλλο νόημα στις λέξεις που ο όποιος ομιλητής χρησιμοποιεί) δεν μπόρεσε να το σπιλώσει. Ούτε το θέατρο, ούτε τους ηθοποιούς του: από τον πρώτο «Υποκριτή», τον Θέσπι, μέχρι σήμερα, αυτή η χώρα έχει ευλογηθεί από μεγάλες προσωπικότητες ηθοποιών που ενέπνευσαν και άνοιξαν δρόμο όχι μόνο για τους επόμενους, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη».

Και μετά; Μετά, υποθέτω ότι άνοιξε η πόρτα, μπήκαν φουριόζοι οι νοσοκόμοι με τους ζουρλομανδύες και τους μάζεψαν όλους…

ΞΕΚΟΥΔΟΥΝΟ

Την παραίτηση της Λ. Μενδώνη ζήτησε, περιέργως, η Ελίζα Βόζεμπεργκ από τις Βρυξέλλες, όπου παραθερίζει στις κατασκηνώσεις των ευρωβουλευτών. Υποθέτω ότι θα το ζήτησε με την ιδιότητα της ηθοποιού, καθώς θυμίζω ότι τη σημερινή ευρωβουλευτίνα της ΝΔ, την πρωτογνωρίσαμε στη μακρινή δεκαετία του 1970 ως στάρλετ στο πλευρό της Ρένας Βλαχοπούλου και του Νίκου Γαλανού.

Headlines