Μιχάλης Δέλτα: «Εσείς θέλετε να παρακολουθείτε τις συναυλίες από το σαλόνι σας;»

Στην πρώτη καραντίνα, το livestreaming ήταν μια παρηγοριά, εξ ου και σε περίσσεια. Θέατρα, συναυλίες, παρουσιάσεις, απαγγελίες…

Πλέον, αυτό ίσως κάπου να κούρασε. Μουδιασμένοι οι καλλιτέχνες προσκαλούν από τους λογαριασμούς τους στα social το κοινό να παρακολουθήσει. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους, οι εκδηλώσεις είναι δωρέαν. Κάποιοι δημιουργοί, όμως, βλέπουν με σκεπτικισμό τη νέα αυτή κατάσταση.

Ο Μιχάλης Δέλτα ανέβασε πριν από μερικές μέρες ένα κείμενό του σχετικά με το θέμα:

«Η αλληλεπίδραση της ζωντανής καλλιτεχνικής έκφρασης είναι ζήτημα ζωτικής λειτουργίας της Συμπαντικής δημιουργικής ροής. Όπως ο Ήλιος με το Φως του τροφοδοτεί την επίγεια και όχι μόνο ζωή, έτσι και ένας δημιουργός με το έργο του συνδημιουργεί μαζί με το κοινό του σε συγχρονικότητες με το αδιάσειστο Πνεύμα που περιβάλλει τα πάντα. Δεν είναι δυνατόν αυτή η πνευματική ενέργεια να αναπαραχθεί με την παράλογη επικοινωνία του ψηφιακού βιώματος.

Στις πρώτες μου συναυλίες με την μπάντα μου είχα τόσα ανάμεικτα συναισθήματα. Η αγωνία και το τρακ στην αρχή κάθε performance, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του δημιουργού, τον εκπαιδεύει στην καλλιτεχνική του ευθύνη και τον ωριμάζει σε σχέση με το έργο του και τους ανθρώπους που το εκτιμούν.
Τον βοηθάει να εργαστεί πιο ειλικρινά και να εκτεθεί άφοβα μπροστά στην συναισθηματική ένταση του κόσμου που περιμένει είτε καθιστός, είτε σε ένα ανοιχτό φεστιβάλ, να συμφιλιωθεί και να Ενωθεί με τον εαυτό του μέσα από την δύναμη της Μουσικής και φυσικά κάθε άλλης Τέχνης. Αλλά ας μην λησμονήσουμε το κυριότερο της Χαρά αυτής της Συνάντησης που είναι η κινητήριος δύναμη όλης της Δημιουργίας.

Δεν μπορεί να συνυπάρξει η Τέχνη μαζί με την απομόνωση. Αυτό είναι διαστροφή, διαβολή του συστήματος που προσπαθεί να μας το επιβάλλει με τα μέσα της νέας τεχνολογίας.

Αλλά είμαστε τόσο αφελείς και δεν έχουμε καθόλου διόραση οι άνθρωποι. Το λέω επειδή αυτή η πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν οι μεγάλες εταιρείες συμφερόντων, το να υλοποιούνται δηλαδή τα καλλιτεχνικά δρώμενα μέσω μιας οθόνης υπολογιστή έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν.

Η λέξη Youtube κατέστρεψε την δια ζώσης επαφή με το φυσικό προϊόν της μουσικής, την επαφή με τα βινύλια αλλά και με τα CD. Έθαψε την συνακρόαση.

Όλα στην Παγκοσμιοποίηση πρέπει να χάσουν την Φυσική τους Υπόσταση έτσι ώστε να συρρικνωθεί η Ουσία των πραγμάτων από το βάρος της Ποσότητας των πραγμάτων. Σήμερα έρχονται με νέα τεχνολογικά
δεδομένα όλα αυτά τα υπόγεια ρεύματα τα οποία προσπαθούν να παρασύρουν και να πνίξουν την ομορφιά της ανθρώπινης επικοινωνίας στις ίντσες μια μικρής οθόνης.

Εσείς θέλετε να παρακολουθείτε τις συναυλίες από το σαλόνι σας;

Εύχομαι όλη αυτή η ιστορία να είναι ένα μεταβατικό στάδιο μέσω του οποίου θα φτάσουμε – έπειτα από καιρό βέβαια – σε μία ουσιαστική ανθρώπινη επαφή την οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχουμε απολαύσει με όλη μας την ελευθερία.»