Παρεκκλίσεις

Συνέβη μια ημέρα του Ιουλίου του 2013 σε μια ιταλική πόλη. H σύζυγος γύρισε νωρίτερα στο σπίτι, βρήκε τον σύζυγο ημίγυμνο και ξαναμμένο, αρχικά υπέθεσε ότι έφταιγε η ζέστη, στη συνέχεια όμως βρήκε γυμνή τη γειτόνισσα στη συζυγική κλίνη. H δικαιολογία της ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει το μπάνιο του διαμερίσματος δεν την έπεισε. Σαν να μην έφτανε αυτό, διαβάζουμε στη χθεσινή Corriere della Sera, βρέθηκαν στο κινητό του συζύγου ροζ φωτογραφίες του με μια άλλη γυναίκα, ενοχοποιητικά e-mail και – το χειρότερο απ’ όλα – αποδείξεις πληρωμής για δύο σάιτ γνωριμιών. Αυτό το τελευταίο μέτρησε ιδιαίτερα στην έκδοση διαζυγίου εις βάρος του, μαζί με την υποχρέωση να πληρώνει διατροφή χιλίων ευρώ μηνιαίως.

Πριν από λίγες εβδομάδες, ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας μάς μετέφερε πολλές δεκαετίες πίσω, υποστηρίζοντας ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη φυσική παρουσία και των δύο φύλων και των δύο γονέων αντιμετωπίζουν λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα και λιγότερες «παρεκκλίσεις» (αφήνοντας να εννοηθεί ότι συμβαίνουν ενδεχομένως τερατώδη πράγματα με τα παιδιά ομόφυλων γονέων). Χθες είπε να κάνει ένα άλμα προς το μέλλον, καταθέτοντας στο υπουργικό συμβούλιο νομοσχέδιο για το οικογενειακό δίκαιο που, μεταξύ άλλων, προβλέπει συναινετικό διαζύγιο με ένα κλικ. («Καιρός ήταν!», αναφώνησαν μεγαλύτερης ηλικίας συντάκτες στη σύσκεψη της εφημερίδας, κάνοντας νεότερο συνάδελφο να αναρωτηθεί: «Καλά, αυτό περιμένατε;»)

Το άυλο διαζύγιο, «με χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών», αποτελεί πράγματι μια μεγάλη μεταρρύθμιση. Ποια είναι όμως η συμβολή αυτών των τεχνολογιών στο ίδιο το διαζύγιο; Μετά τα ίχνη από κραγιόν στο πουκάμισο, τις αποδείξεις από ξενοδοχείο σε μια ξεχασμένη τσέπη και, φυσικά, τα μηνύματα και τις φωτογραφίες στο smartphone, θα αποκτήσει άραγε αποφασιστική σημασία για την ελληνική δικαιοσύνη και η εικονική απιστία; Θα αποτελεί στοιχείο ενοχής και η φαντασίωση; Εκτός από την πράξη, θα μετράει και η πρόθεση;

«Η δικαστική απόφαση στιγματίζει και μόνο το γεγονός ότι κάποιος είναι συνδρομητής σε ένα σάιτ γνωριμιών», δήλωσε ο δικηγόρος του άτακτου Ιταλού. «Η δικαστική απόφαση δείχνει ότι έχουμε περάσει σε μια άλλη φάση: το Internet γίνεται το μέσο που μπορεί να οδηγήσει σε χρεωκοπία έναν γάμο», υποστήριξε ο δικηγόρος της απατημένης Ιταλίδας. Σκούρα τα πράγματα. Για να μην έχουμε παρεκκλίσεις, θα πρέπει οι γονείς όχι μόνο να είναι διαφορετικού φύλου, αλλά να μη χρησιμοποιούν και το Διαδίκτυο – γιατί κρύβει πειρασμούς.

Η κοινωνιολόγος Φραντσέσκα Σαρτόρι από το Πανεπιστήμιο του Τρέντο, που είχε κινητοποιηθεί στο παρελθόν υπέρ της θέσπισης νόμων για το διαζύγιο, έχει ευρύτερες ανησυχίες. «Με εκπλήσσει που η απιστία μπορεί να θεωρείται σήμερα θεμελιώδης στην ανακήρυξη του τέλους ενός γάμου», λέει στην ιταλική εφημερίδα. «Ο λόγος που υποστηρίξαμε το διαζύγιο ήταν για να υπερασπιστούμε μια ιδέα ισότητας και ελευθερίας».

Aλλη παρέκκλιση κι αυτή. Για να μην πούμε για τους νόμους της καραντίνας που απαγορεύουν τη συνεύρεση μη συγκατοικούντων συντρόφων.