Αραβική μουσική : Τα πιο ξεχωριστά και ιστορικά ακούσματα

Ο όρος Αραβική Μουσική, αναφέρεται στην μουσική των ισλαμικών λαών της Αραβίας αλλά και ευρύτερα των ισλαμικών λαών της βόρειας Αφρικής, της Περσίας και της Συρίας.

Αν και τα σημαντικότερα έργα της Αραβικής μουσικής εμφανίστηκαν μετά την εξάπλωση του Ισλάμ (622 μ.Χ.) η καλλιέργεια της μουσικής είχε αρχίσει χιλιάδες χρόνια πριν.

Καταβολές μουσικής

Η μουσική της προϊσλαμικής Αραβίας ήταν πρωταρχικά φωνητική. Υποστηρίζεται πως το τραγούδι ξεκίνησε ως τραγούδι των καραβανιών (huda) από το οποίο προέκυψε ένα πιο εκλεπτυσμένο κοσμικό (μη θρησκευτικό) τραγούδι (nasb).

Τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνταν μόνα τους και απλά συνόδευαν τον τραγουδιστή. Το κοντό λαούτο (oud), το μακρύ λαούτο (tunbur),το φλάουτο (qussaba), το tambourines (duff) και το drum (tabl) ήταν τα πιο δημοφιλή.

Με την εμφάνιση του Ισλάμ και την κατάκτηση της Συρίας, της Αιγύπτου και της Περσίας από τους άραβες, ξένες μουσικές επιρροές άρχισαν να γίνονται εμφανείς στον αραβικό κόσμο.

Το κούρδισμα του oud τροποποιήθηκε ώστε να καλύψει την έκταση του περσικού oud. Άρχισαν να γράφονται εργασίες πάνω στην θεωρία της μουσικής, οι οποίες καθιερώθηκαν από αντίστοιχες συριακές και περσικές πρακτικές.

Ο Ibn Misjah (d.c. 715) περιγράφει οκτώ μελωδικούς τρόπους (asabi) και έξι ρυθμικές φόρμες (iqaat) τα οποία τροποποιήθηκαν και επεκτάθηκαν στους αιώνες που ακολούθησαν.

Ιστορικά δεδομένα

Κατά τη διάρκεια της δυναστείας του Umayyad (661-750) και στα πρώτα εκατό χρόνια της δυναστείας των Abbasid (750-847) η Δαμασκός και η Βαγδάτη από κοινού αποτελούσαν το κέντρο της κουλτούρας και του πολιτισμού.

Οι χαλίφες ή νομοθέτες έμειναν γνωστοί ως «προστάτες» της μουσικής και οι κλασικές τέχνες άκμασαν στις αυλές τους. Ο Al-Farabi (d.c 950) υπήρξε ένας απ’ τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της μουσικής όλων των εποχών.

Στο «Μεγάλο βιβλίο της μουσικής» περιγράφει λεπτομερώς τα μουσικά όργανα της εποχής του και εξηγεί τους ρυθμικούς τρόπους που βρισκόταν εν χρήσει.

Ο τελευταίος χαλίφης είχε τον Safi al-Din ως αρχιμουσικό της πριγκιπικής αυλής ο οποίος περιέλαβε στις εργασίες του ένα παράδειγμα πρώιμης Αραβικής μουσικής σημειογραφίας και τυποποίησε ένα νέο θεωρητικό σύστημα το οποίο αποτελούνταν 12 βασικούς μελωδικούς τρόπους.

Από τον 14ο αιώνα ο όρος maqamat (ομάδα μακάμ) αναφέρεται στις 12 κλίμακες. Κατά τους επερχόμενους αιώνες εισήχθησαν συμπληρωματικοί μελωδικοί τρόποι και εδραιώθηκαν διαφορετικά ρυθμικά σχήματα, αλλά η ανάπτυξη της Αραβικής μουσικής είχε ήδη φθάσει στο ζενίθ και η μουσική αυτής της περιόδου στηρίχθηκε κατά βάση στα επιτεύγματα του παρελθόντος, σύμφωνα με το oud.gr.

Βίντεο