Τα troll και ο «κατσαπλιαδισμός» της πολιτικής ενισχύουν την Ακροδεξιά

Με ικανοποίηση παρακολουθήσαμε στη Βουλή τις δηλώσεις αποκήρυξης των troll και των πρακτικών τους, από τους αρχηγούς των κομμάτων.

Και ιδιαίτερα από τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος κράτησε αποστάσεις από όλον αυτόν το σοσιαλμιντιακό εσμό που προσβάλλει τη Δημοκρατία, την κοινωνία, τους πολίτες που δεν ανέχονται άλλο αυτή την ξεφτίλα.

Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα, λέει ο λαός καθώς και η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια τους κομματικούς στρατούς των «καλικαντζάρων» του διαδικτύου.

Πληρωμένοι μισθοφόροι του πληκτρολογίου, αλλά και «εθελοντές» και από τους δύο πολιτικούς χώρους, ευτέλισαν τους δημοκρατικούς θεσμούς, έκαναν τεράστια ζημιά στην Ελλάδα, συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία του αποπροσανατολισμού της κοινωνίας, των συνωμοσιολογικών θεωριών για σειρά θεμάτων, της καλλιέργειας μια ρητορικής μίσους, πρωτοφανούς στα ελληνικά χρονικά.

Ναι, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μισούνταν θανάσιμα. Πολιτικά ζευγάρια στη Βουλή που συγκρούστηκαν μέχρι τελικής πτώσεως υπήρχαν.

Όμως, υπήρχε κι ένας πολιτικός πολιτισμός στην αντιπαράθεση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Από το 2010, με τα Μνημόνια και την καλλιέργεια της αντιμνημονιακής ρητορικής, η Δημοκρατία στη χώρα μας έχει παραδοθεί στα troll. Όχι μόνο στους ανώνυμους «δολοφόνους» χαρακτήρων, αλλά και επώνυμους Καραγκιόζηδες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας που γράφουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι.

Και που δυστυχώς διαμορφώνουν καταστάσεις, εμπεδώνουν την ρητορική της μισαλλοδοξίας. Στήνουν ρινγκ στο διαδίκτυο και βρίσκουν εύκολα ακολούθους καθώς ο λαϊκισμός, η φθήνια του λόγου τους, ο «κατσαπλιαδισμός» τους χωνεύεται με ευχαρίστηση από ανθρώπους που ζουν, ενημερώνονται και εκφράζονται μέσα από τα social media.

Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, τη δικτατορία των troll την καλλιέργησαν τα δύο μεγάλα κόμματα, αν και από το 2019 είχε αρχίσει να υποχωρεί αυτή η άθλια πρακτική της πολιτικής αντιπαράθεσης μέσω του… dark (κι όχι μόνο) web.

Βρηκαν πρόσφορο έδαφος

Η υπόθεση Λιγνάδη κατά κύριο λόγο και γενικά η δημοσιότητα της κλειδαρότρυπας, επανέφερε στο προσκήνιο τα troll, τα οποία έπιασαν δουλειά και με μεγαλύτερη όρεξη.

Αλλωστε, το να δολοφονείς χαρακτήρες του αντίπαλου στρατοπέδου, είναι μεγάλη πρόκληση για τους κομματικούς στρατούς.

Το να ταυτίζεις π.χ. μια μεγάλη, ιστορική παράταξη (με όλες τις διαφορές που μπορεί να έχουμε όλοι μας με αυτήν) με την παιδεραστία στην Ελλάδα, είναι από μόνο του μια αθλιότητα.

Κάποιοι θα πουν ότι στον «πόλεμο και στον έρωτα» όλα επιτρέπονται. Είναι άραγε έτσι όταν η σπίλωση κομμάτων συλλήβδην ή προσώπων καταλήγει σε «δολοφονία» χαρακτήρων;

Και μην αμφιβάλλει κανείς ότι αν τώρα κάνει θραύση το «ΝΔ παιδεραστές», αύριο θα κάνει το «ΣΥΡΙΖΑ παιδόφιλοι». Και μεθαύριο θα βγουν κι άλλοι λογαριασμοί που θα εξευτελίζουν ανθρώπους, θα ρίχνουν λάσπη σε κόμματα, θα διαλύουν και τα τελευταία οχυρά δημοκρατίας, σεβασμού στην αντίθετη άποψη και πολιτικής ηθικής που υπάρχει έστω κι αν κάποιοι δεν το πιστεύουν.

Η χώρα διολισθαίνει ξανά στον λαϊκισμό, στη λογική του «Μακελειού», στη βρώμικη πλευρά της ζωής όπου όλοι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Οπου όλοι εξευτελίζονται για λίγη δημοσιότητα ή για 30 αργύρια. Πρωτοσέλιδα με βρώμικους τίτλους, με κατηγορίες αστήρικτες για παιδεραστίες, για όργια, για σεξουαλικά εγκλήματα.

Δημοσιογραφία που απευθύνεται στα πιο ταπεινά ένστικτα και ταυτόχρονα η στρατιά των troll που κάνουν ξανά υπερωρίες.

Αν ακούμε στα κανάλια ή διαβάζουμε (και μαζί και τα παιδιά μας) σοκαριστικές περιγραφές, τότε τι να περιμένουμε από τους ανώνυμους «δολοφόνους» χαρακτήρων στα social media;

Η χώρα ξαναμπαίνει σε έναν κύκλο τεχνητής ή πραγματικής σήψης. Η δυσωδία καλύπτει την κοινωνία και οι πολίτες αδυνατούν να διαμορφώσουν ορθή αντίληψη όταν ενημερώνονται από τις στρατιές των καλικατζάρων.

H λάσπη κατακλύζει τα πάντα και κάθε φωνή λογικής χάνεται στον ορυμαγδό δηλώσεων από κατηγορούμενους, ποινικολόγους, καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενους, πληρωμένους ή «στημένους»… δικαστές του πληκτρολογίου.

Κι όλη αυτή η κατάσταση σε ένα μόνο πράγμα οδηγεί. Στην ενίσχυση των «ψεκασμένων», των συνωμοσιολόγων, των αμόρφωτων, των λούμπεν που βρίσκονται στο περιθώριο.

Ενισχύει την ακροδεξιά και τις ακραίες πολιτικές κινήσεις και τα κόμματα που ποντάρουν στην κατάρρευση του ορθολογισμού και την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος στο οποίο θα κυριαρχεί η λάσπη, η σπίλωση, η δολοφονία χαρακτήρων.

Οι σοβαρές πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να αντιδράσουν, η συζήτηση στη Βουλή και ο πολιτικός πολιτισμός που τελικά επελέγη, ήταν ένα βήμα. Όπως και η καταδίκη των troll.

Δεν αρκούν, όμως, αυτά. Τα κόμματα να αποσύρουν τώρα τους κομματικούς τους στρατούς, τους «αφανείς» λογαριασμούς στα social media που μόνο στόχο έχουν τη συκοφάντηση, το ψέμα, την υπερβολή, την καταστροφή του αντιπάλου.

Επίσης, οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να μαζέψουν τους ακραίους μέσα στα κόμματά τους. Από απλά στελέχη μέχρι υπουργούς.

Ειδικά ο κ. Τσίπρας οφείλει να τελειώσει εδώ και τώρα με τους θιασώτες του «μακελειού» της πολιτικής που βρίσκουν ευήκοα ώτα σε φίλιους εκδότες και σε πρώην υπουργούς που δεν έχουν έρμα και που γίνονται χειρότεροι και από troll.