Η δικαιοσύνη θα αποφανθεί κάποια στιγμή  σχετικά με την καταγγελία του ηθοποιού Γιώργου  Ψάλτου που πριν λίγες μέρες κατήγγειλε στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα MEGA», πως υπήρξε θύμα ξυλοδαρμών  επι σκηνής, όταν έπαιζε στην παράσταση Φον Δημητράκης δύο χειμώνες.

Επειδή είχα δει το έργο και θυμάμαι πως ήταν διαρκώς sold οut και έπρεπε να βάλεις μέσον για να βρεις  εισιτήριο, μου έκανε εντύπωση πως ο ηθοποιός ανέφερε μεταξύ άλλων πως o μισθός του ήταν «480 ευρώ». Αναρωτήθηκα ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος για  τέτοια οικονομία  Όλοι ξέρουμε πως είναι δύσκολη η ζωή για τους ηθοποιούς που δεν γίνονται ιδιαίτερα  διάσημοι, όμως δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κακοπληρώνεται  κανείς όταν η δουλειά πάει καλά. Λίγα παραπάνω ευρώ για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη  μπορεί να έκαναν μεγάλη διαφορά στη ζωή του, ας μη ξεχνάμε  τι πάει να πει καλύτερος μισθός για έναν άνθρωπο με οικονομική δυσχέρεια: καλύτερο φαγητό, καλύτερη θέρμανση-μη ντρεπόμαστε, να αναλογιστούμε πως με 480 ευρώ μηνιαίως , δεν μπορείς να φας ο τι θες. Σαφώς το ξύλο και η βία  δεν πληρώνονται  όμως  ενδεχομένως δεν θα του είχε μείνει τέτοια πικρία -τι κατάλαβε  λοιπόν ο συγκεκριμένος  εργοδότης ;

Είναι η εμμονή για χαμηλούς μισθούς τελικά, έξυπνη; Κερδίζει κάτι η απληστία ως πάγια τακτική ;

Δυστυχώς πρόκειται για πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό  πρόβλημα και εκεί εδράζονται πολλά δεινά που ξεκίνησαν την εποχή της ευμάρειας, της ξέφρενης αλαζονείας, τότε που δεν προλάβαιναν τα περιπτερα να παραγγέλνουν Cohiba -έτσι είναι η μιζέρια του πλούτου και δυστυχώς «η ανακατανομή των εισοδημάτων, εξαρτάται από την ανακατανομή της εξουσίας» είχε πει ο Τζων Κ. Γκαλμπρέιθ .

Φανταστείτε λοιπόν ένα κίνημα ενάντια στη σιωπηλή εργασιακή καταπίεση, στην εκμετάλλευση  που συνεχώς γίνεται χειρότερη και τις περισσότερες φορές είναι κοντόφθαλμη  και παράλογη γιατί δεν έχω δει καμιά επιχείρηση από αυτές που βασανίζουν τους εργαζόμενους να πηγαίνει μπροστά αλλά αντιθέτως να παρατείνει την αργή και βασανιστική βύθιση. Είναι βέβαια τραγικό -δεν διαλέγω τυχαία τη λέξη- ένας άνθρωπος που παίρνει έναν αξιοπρεπή μισθό να στοιχίζει στην επιχείρηση σχεδόν άλλον ένα μισθό διότι  τόσα «απαιτεί» το κράτος σε εισφορές και κρατήσεις , τιμωρώντας έτσι τον αξιόλογο εργαζόμενο, τον έμπειρό, τον καταρτισμένο  και μαζί και τον εργοδότη του.

Το αφεντικό

Έχουμε καταντήσει να  βλέπει το αφεντικό σαν τέρας -φαγάνα, που του τρώει λεφτά οποιον προσλαμβάνει . Να είναι αναλώσιμος ο ανειδίκευτος και  να  ψάχνει να τον ξεφορτωθεί το αφεντικό, ενώ τον εξειδικευμένο  επίσης να ψάχνει τρόπο να τον διώξει διότι είναι υπερτιμημένος που έκατσε και σπούδασε. Οι χαμηλοί μισθοί, ας είναι χιλιοειπωμένο το ξαναγράφω, είναι η κατάρα της μεσαίας τάξης και της εργατικής. Πριν την πανδημία σύμφωνα με τα στοιχεία της Εργάνης υπολογιζόταν  πως πάνω από τους μισθούς Έλληνες που έπαυαν να εργάζονται κάπου, είχαν αυτοβούλως αποχωρήσει.

Αφενός αν είσαι  κακός εργοδότης κάποια στιγμή οι περισσότεροι σε εγκαταλείπουν, αφετέρου είναι γνωστό πως χιλιαδες αναγκάζονται σε παραίτηση, διότι ο τράχηλος του Έλληνα δυστυχώς υπομένει τόσα χρόνια την εργασιακή κατρακύλα επειδή γνωρίζει πως χειρότερος από τον χαμηλό μισθό, είναι ο μισθός που καθυστερεί μήνες ή και ο  μηδενικός μισθός.  Μέχρι την δεκαετία του 90 ήταν πολύ σπάνιο εργοδότης να αργήσει να πληρώσει μισθοδοσία , οι ταχτικές της απληστίας  ξεκίνησαν σιγά σιγά να εδραιώνονται την εποχή που στην Ελλάδα «υπήρχαν» λεφτά -δεν είναι περίεργο;

Το ποιοι είναι καλοί εργοδότες σήμερα είναι πασίγνωστο, προσωπικώς βγαίνω από το δρόμο μου για να ψωνίζω από τα μαγαζιά τους και προτιμώ φανατικά  τα προϊόντα τους, βέβαια είναι δύσκολο στην δική μας γεωγραφία να  πηγαίνουν «καλά» οι δουλειές  σου και να έχεις τη δυνατότητα να καλοπληρώνεις όμως οι εργοδότες χωρίζονται σε κατηγορίες ανεξαρτήτως της οικονομικής τους δυνατότητας  :υπάρχει ο εργοδότης που είναι σωστός, ο σκληρός-που δεν κάνει εξαιρέσεις  και μετά αρχίζουν οι κατηγορίες με τις οποίες πρέπει να εύχεσαι να μη μπλέξεις :ο τίμιος αλλά άτυχος ή ανίκανός ή υπερφιλόδοξος  που «έπεσε έξω». Ο ασυνεπής-μπορεί να σου την φέρει μια φορά εκεί που δεν το περιμένεις ,«ο ξάδερφος του» ο συστηματικά μπαταχτσής, «ο κανόνιας» που ανοίγει δουλειές για να τις κλείσει και αρκετοί άλλοι όπως και πολλοί  που διαλύονται  λόγω της νοοτροπίας «των στελεχών» .

Ο κακός «επιστάτης» πρώτα θα φάει ή θα μειώσει τα λεφτά του υφιστάμενου για να ευχαριστήσει το αφεντικό του και μετα θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να διατηρήσει την παραγωγικότητα με εργαζομένους δυσαρεστημένους.

Οι άνθρωποι δουλεύουν για δυο λόγους καλά: ή επειδή πιστεύουν πως , υπάρχει μέλλον στην δουλειά που κάνουν  ή για τα χρήματα.  Μαστιζόμαστε από χαμηλή παραγωγικότητα διότι λίγοι είναι ικανοποιημένοι ή αισιόδοξοι και «το ξύλο» συνεχίζεται :αν λοιπόν ανοίξει το εργασιακό ελληνικό metoo, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα ηφαίστειο  .Βέβαια το αν τελικά θα αλλάξει κάτι στη ζωή μας προς το καλύτερο είναι πολύ σχετικό καθώς είναι έκδηλη η τάση, η κοινή γνώμη να αναλώνεται και έπειτα να  χάνεται.

Η πρώτη παρατήρηση που είχαν να κάνουν οι χρήστες των social media για τις καταγγελίες του Γιώργου Ψάλτου, δεν αφορούσαν στην εργασιακή εκμετάλλευση που υπέστη από τον εργοδότη του  αλλά πως οι συμπρωταγωνιστές του όφειλαν να του έχουν φερθεί καλύτερα …

Headlines