Τα 90 του χρόνια κλείνει ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Λησμονημένος στη χώρα του, ήρωας στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Γερμανία.

Παραμένει δραστήριος

«Ας μην επιτρέψουμε άλλον πόλεμο» προειδοποιεί ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ σε επίκαιρη συνέντευξη που δημοσιεύει ο ίδιος στην ιστοσελίδα του gorby.ru.

Ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης εκφράζει την ικανοποίησή του γιατί ο νέος αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο ρώσος ομόλογός του Βλάντιμιρ Πούτιν βρήκαν κοινό έδαφος και αποφάσισαν να παρατείνουν τη συμφωνία για τη μείωση των στρατηγικών όπλων.

Ετσι έπρεπε να γίνει, επισημαίνει, γιατί «οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και ελεύθερα, να εργάζονται και να βελτιώνουν τη ζωή τους».

Παρά τα 90 του χρόνια, την απομόνωση που επιβάλλει η πανδημία και τα προβλήματα υγείας που κατά καιρούς αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα, ο Γκορμπατσόφ παραμένει δραστήριος, αναζητεί τον διάλογο, σχολιάζει τις διεθνείς εξελίξεις.

Απολογισμός ενός μεταρρυθμιστή

Συνομιλίες για τον αφοπλισμό στη Μόσχα το 1991 ανάμεσα στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και τον τότε αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους

Η ιστορία έγραφε το έτος 1985 όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναδείχθηκε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Σοβιετική Ενωση και ανέλαβε πρωτοβουλίες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ του Ρόναλντ Ρέιγκαν.

Πολλά και ιστορικά γεγονότα

Ακολούθησαν πολλά και ιστορικά γεγονότα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό φέρουν την υπογραφή του Γκορμπατσόφ: Η Επανένωση της Γερμανίας, την οποία ο ίδιος διαπραγματεύθηκε με τον Χέλμουτ Κολ, ενταφιάζοντας οριστικά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Η πολιτική της Περεστρόϊκα («Ανασυγκρότηση») και της Γκλασνόστ («Διαφάνεια»), με την οποία τερματιζόταν η απολυταρχία του κομμουνιστικού καθεστώτος.

Ο Γκορμπατσόφ θα μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης του Κρεμλίνου που επέτρεψε όχι μόνο την κατάρρευση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ) και τελικά την Επανένωση της Γερμανίας, αλλά και την αυτοδιάθεση όλων των χωρών του ανατολικού μπλοκ, το δικαίωμά τους να απαλλαγούν από την κηδεμονία της Μόσχας.


Βόννη 1989: Ο Χέλμουτ Κολ και η σύζυγός του Χανελόρε υποδέχονται το ζεύγος Γκορμπατσόφ

Μέσα σε λίγα χρόνια θα βιώσει ο ίδιος τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και την αποσύνθεση μίας αυτοκρατορίας που μόνο η βία θα μπορούσε να αποτρέψει.

Ενώ οι Γερμανοί τον υποδέχονται και σήμερα με την προσφώνηση «Γκόρμπι, Γκόρμπι», ενώ γινόταν όλο και πιο δημοφιλής στο εξωτερικό, ο Γκορμπατσόφ γρήγορα έχασε το κύρος και την αξιοπιστία του στην ίδια του την πατρίδα.

«Γκορμπατσόφ, ο αναμορφωτής»

Εγινε «έρμαιο που χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων» όπως σημειώνει ο συγγραφέας Ιγκνατς Λότσο στη βιογραφία «Γκορμπατσόφ, ο αναμορφωτής», για να προσθέσει ότι «το λάθος του ήταν πως εξακολουθούσε να εμπιστεύεται το κομμουνιστικό κόμμα».

Μέχρι σήμερα πολλοί Ρώσοι περιφρονούν τον Γκορμπατσόφ, τον θεωρούν «νεκροθάφτη» της Σοβιετικής Ενωσης, της άλλοτε ακμαίας υπερδύναμης που κατάφερε να νικήσει, να ταπεινώσει και τελικά να καταστρέψει τον χιτλεροφασισμό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το τέλος του Γκορμπατσόφ επισφραγίστηκε το 1991, όταν οι τελευταίοι υπερασπιστές της νομενκλατούρας επιχείρησαν να τον ανατρέψουν, αλλά βρήκαν μπροστά τους τον Μπόρις Γιέλτσιν, που εκδίωξε τους επίδοξους πραξικοπηματίες, για να ανέλθει ο ίδιος στην εξουσία ελλείψει άλλης εναλλακτικής λύσης.

Ο πρωτεργάτης της ελευθερίας


«Ευχαριστούμε Γκόρμπι» λέει το σύνθημα στα υπολείμματα του Τείχους το 1990

Στη βιογραφία του τελευταίου σοβιετικού ηγέτη, ο Λότσο σκιαγραφεί με ιδιαίτερη επιμέλεια την προσωπικότητά του, τον ιδιαίτερο ρόλο της συζύγου του Ραΐσα που έφυγε νωρίς νικημένη από τον καρκίνο, αλλά και την ασυνήθιστη σταδιοδρομία του Γκορμπατσόφ, που ξεκίνησε ως στρυφνός κομματικός αξιωματούχος στη Σταυρούπολη, με όλα τα προνόμια, για να εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές του 20ού αιώνα.

«Ο Γκορμπατσόφ χάρισε την ελευθερία σε 164 εκατομμύρια ανθρώπους», παρατηρεί ο Λότσο και εξηγεί αναλυτικά: «38 εκατομμύρια Πολωνούς, 16 εκ. Τσέχους και Σλοβάκους, 23 εκ. Ρουμάνους, 9 εκ. Βούλγαρους, άλλους τόσους Ούγγρους και βέβαια 16 εκ. Γερμανούς στη ΛΔΓ».

Γνώριζε ελάχιστα για την οικονομία

Ωστόσο, ο Γκορμπατσόφ δεν κατάφερε να διατηρήσει την ενότητα της ίδιας της Σοβιετικής Ενωσης. Η απελπιστική κατάσταση της οικονομίας και η χαμηλή τιμή του πετρελαίου γονάτισαν την άλλοτε υπερδύναμη, που ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τις εξαγωγές πρώτων υλών στις διεθνείς αγορές.

Σε τελική ανάλυση, σημειώνει ο Λότσο, ο Γκορμπατσόφ γνώριζε ελάχιστα πράγματα για την οικονομία, γι’ αυτό συχνά φαινόταν να διστάζει ή να παλινωδεί.


Μόσχα 1991: Ο Μπόρις Γιέλτσιν ανεβαίνει σε ένα τεθωρακισμένο για να σταματήσει τους πραξικοπηματίες

Την ίδια στιγμή, ο βιογράφος του Γκορμπατσόφ αντικρούει τα στερεότυπα περί ασθενούς προσωπικότητας χωρίς ηγετικά προσόντα, τα οποία επικρατούν μέχρι σήμερα στη Ρωσία για τον τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ενωσης.

Περιγράφει παρασκηνιακές συγκρούσεις σε εποχές δύσκολες μετά τη στρατιωτική εμπλοκή στο Αφγανιστάν και την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ και υπενθυμίζει ότι ο Γκορμπατσόφ κατάφερε να επιβληθεί στους εσωκομματικούς του αντιπάλους.

«Αν πράγματι ήταν τόσο ασθενής προσωπικότητα, δεν θα είχε τύχη απέναντι στους σκληρούς του Κρεμλίνου», επισημαίνει ο Λότσο.

Μια σημαντική φωνή

Σήμερα, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραμένει μια σημαντική φωνή για το δημοκρατικό κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας, αν μη τι άλλο ως συνιδιοκτήτης της εφημερίδας Nowaja Gaseta.

Κάθε τόσο ο Γκορμπατσόφ επαινεί την εξωτερική πολιτική του Βλάντιμιρ Πούτιν, το ίδιο έκανε ακόμη και μετά την προσάρτηση της Κριμαίας.

Δεν παραλείπει ωστόσο να ασκεί κριτική για τους χειρισμούς του ρώσου προέδρου εντός συνόρων και να προειδοποιεί ακόμη και για ενδεχόμενη «διολίσθηση στη δικτατορία».

Πηγή: Deutche Welle

Headlines