Ατζέντα

Ούτε μια, ούτε δυο, ούτε τρεις, αλλά τέσσερις δημοσκοπήσεις έχουμε στα χέρια μας μέσα στο τελευταίο δεκαήμερο. ALKO (19/2), Opinion Poll (24/2), Pulse (1/3) και πάλι Opinion Poll (2/3).

Ολες λένε τα ίδια πράγματα.

– Ενα δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ που κυμαίνεται από 14,5 έως 17,4 μονάδες.

– Ενα προβάδισμα του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα που κυμαίνεται από 20 έως 30 μονάδες.

Καμία έκπληξη. Αυτά λένε όλες οι δημοσκοπήσεις εδώ και μερικά χρόνια.

Πώς γίνεται όμως και δεν αλλάζει το σκηνικό παρά τα όποια στραβοπατήματα της κυβέρνησης στην κακοκαιρία, τις συγκρούσεις για τον Κουφοντίνα και τα πανεπιστήμια ή έστω τη φθορά της διακυβέρνησης;

Αν ήμουν στη θέση της αντιπολίτευσης το ερώτημα θα με απασχολούσε σοβαρά. Και προφανώς θα αναρωτιόμουν πού κάνω λάθος.

Δεν ξέρω αν τους απασχολεί, δεν είμαι βέβαιος. Εχω όμως μια εξήγηση. Κι είναι ο κορωνοϊός.

Οσο η κοινωνική ατζέντα παραμένει ουσιαστικά μονοθεματική κι όσο η πολιτεία εμφανίζεται να ανταποκρίνεται στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση παίζει στο γήπεδό της.

Εγραφα προχθές για την κοντόφθαλμη αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωπαϊκό πιστοποιητικό εμβολιασμού που προωθεί ο Μητσοτάκης. Ηδη προχθές η Κομισιόν και μετά από ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ανακοίνωσε ότι θα το παρουσιάσει τις προσεχείς εβδομάδες.

Μόλις προ μηνός όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε για τον Μητσοτάκη ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απέρριψε την καταφανώς προβληματική πρότασή του και το μόνο που του μένει είναι ένα ακόμη πιστοποιητικό επιπολαιότητας και πολιτικής ανικανότητας» (22/1).

Νομίζω ότι τόση ανοησία συμπυκνωμένη σε μια ανακοίνωση δύσκολα μπορεί να βρει κανείς.

Αλλά ποιο είναι το συμπέρασμα για τον κάθε λογικό άνθρωπο; Οτι ο Μητσοτάκης προσπαθεί να κάνει κάτι στη διαχείριση της πανδημίας και ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τρικλοποδιές.

Την ίδια στιγμή μάλιστα που το 80% δηλώνει πλέον ότι θα κάνει το εμβόλιο και το 68% τάσσεται υπέρ της παράτασης των μέτρων (Pulse, 1/3)

Σε μια μονοθεματική ατζέντα, ο Μητσοτάκης μονοπωλεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ατζέντα. Πώς να χάσει; Κι από ποιον;

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δικαιούται να είναι αχάριστος. Θέλει μεγάλο ταλέντο από τον ΣΥΡΙΖΑ να ασχολείται στο μέσο μιας πανδημίας με το πού θα πάει φυλακή ο Κουφοντίνας, αν πλάκωσαν τους καταληψίες στο ΑΠΘ ή τι έκανε ο Λιγνάδης.

Καταλαβαίνω βεβαίως ότι πολλές φορές στην πολιτική γίνονται λάθη, υπάρχουν εμμονές ή σε παρασύρουν τα πράγματα.

Απλώς δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται και δεν το καταλαβαίνουν.