Ένας μελαμψός Δανός υπουργός δεν συμπαθεί τους πρόσφυγες;

«Η Δανία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που βάζει φρένο στις άδειες παραμονής Σύρων προσφύγων», έλεγαν οι κάπως πιο  ευγενικοί τίτλοι χθες, η πραγματικότητα όμως είναι σκληρότερη. Η Δανία , μια χώρα με υψηλά επίπεδα ευτυχίας των κατοίκων της, υγιή οικονομία, φαινομενικώς ονειρεμένη επιλογή για όποιον φτωχό  θέλει να μεταναστεύσει, «ψάχνεται» για να ξαναστείλει Σύρους πρόσφυγες στην διαλυμένη από τον πόλεμο πατρίδα τους.

Η κωμικοτραγική  πρόφαση των Δανών είναι πως η Συρία πλέον προσφέρεται για επανεγκατάσταση και πως συγκεκριμένες  περιοχές γύρω από την Δαμασκό θεωρούνται πλέον ασφαλείς -το πως κανείς μπορεί να εκτιμήσει αυτή την «ασφάλεια» μέσα σε βομβαρδισμούς και συρράξεις που μαίνονται είναι άλλη ιστορία, πρέπει η κυβέρνηση της Δανίας  ή να μην διαβάζει ειδήσεις ή να πιστεύουν πως οι Δανοί δεν έχουν καμία πρόσβαση στο τι συμβαίνει αυτό το διάστημα στη Συρία όπου βία σαφώς δεν έχει τελειώσει.

Κλείνει δέκα χρόνια και έχει τραγικό απολογισμό:  πάνω  387.000 θύματα  εκ των οποίων 117.000 άμαχοι, ενώ ευθύνεται για τον ξεριζωμό  του μισού πληθυσμό της χώρας, εντός και εκτός Συρίας.

Η Δανία δεν είναι παράδεισος

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δανοί δείχνουν την δυσανεξία τους στην προσφυγιά με μέτρα . Πρόσφατα για να διαλυθούν  γειτονίες – γκέτο ,μπήκε  λειτουργία ένα σχέδιο όπου αρμόδιες υπηρεσίας στέγασης ανάγκασαν πρόσφυγες και μετανάστες  να αφήσουν τα σπίτια τους. Η κυβέρνηση τους προσέφερε άλλα σπίτια, ενώ όσοι αρνήθηκαν να απομακρυνθούν από τους φίλους τους, τους συγγενείς τους και τις δουλειές τους αντιμετώπισαν εξώσεις-δεν ακούγονται ιδιαίτερα πολιτισμένα και σκανδιναβικά όλα αυτά ..

Οι πρώτοι πρόσφυγες που ετοιμάζονται να «φύγουν οικειοθελώς»  όπως προτιμούν επισήμως να λένε οι Δανοί , είναι 94. Ποιος ξέρει πως διάλεξαν αυτούς τους φουκαράδες;

Μελαμψός και κομψός

Κερασάκι στην τούρτα, ο υπουργός μετανάστευσης Ματίας Τεσφαιέ, ο οποίος παρά το φαινομενικά ιδιαίτερα Δανέζικο του όνομα είναι ένας κομψός  μελαμψός άντρας, γιος Δανέζας και Αιθίοπα που δηλώνειπως η Δανία  από την αρχή «ήταν ανοιχτή και ειλικρινής» στο πρόβλημα των προσφύγων αλλά  οι άδειες παραμονής στην Δανία ήταν  σαφές πως θα χορηγηθούν για όσο διάστημα χρειαστεί, όμως ήταν και παραμένουν  προσωρινές και θα ανακληθούν ,μόλις «η προστασία», πάψει να είναι απαραίτητη.

«Ένας πρόσφυγας πρέπει να είναι έτοιμος να γυρίσει στη χωρά του και να προσπαθήσει να ξαναφτιάξει εκεί τη ζωή του», συμπλήρωσε προκλητικά, ξεχνώντας τις ρίζες του. Θα πήγαινε άραγε ο Ματίας Τεσφαιε για διακοπές στην «ασφαλή», Δαμασκό; Θα πήγαινε εκεί να εργαστεί ; Να ανοίξει επιχείρηση ; Να μεγαλώσει τα παιδιά του; Γιατί να το κάνει ; Η Δανία είναι ωραιότερη .

Η πολιτική της Δανίας, που δεν ήταν γενναιόδωρη ως προς τους αριθμούς προσφυγών που συμφώνησε να δεχτεί  δείχνει να ακολουθεί εκείνη της Γερμανίας που ήταν η πρώτη χώρα που θεωρεί πως μπορούν στην Συρία να επιστρέψουν  οι καταδικασμένοι εγκληματίες , ωστόσο οι απελάσεις  που ετοιμάζει να κάνει η Δανία αφορούν πρόσφυγες που δεν έχουν διαπράξει έγκλημα, είναι ανίδεοι άνθρωποι, ο κλήρος έπεσε σ αυτούς αν και αρκετοι είναι εγκατεστημένοι και εργάζονται  .

Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και η Διεθνής Αμνηστία λένε το προφανές :η  Συρία δεν προσφέρεται για επανεγκατάσταση καθώς παραμένει κατεστραμμένη και ακατάλληλη ενώ από την πλευρά της  η Δανία δεν θα έπρεπε να εξωθεί  πρόσφυγες να επιστρέψουν σε ένα σκληρό και βίαιο καθεστώς. Η Δανία βέβαια  δεν θα βάλει με το ζόρι 94 ταλαίπωρους  στο αεροπλάνο, όμως το πιθανότερο θα είναι να τους αναγκάσει να παραμείνουν για πολύ μεγάλα διαστήματα σε «κέντρα αποχώρησης» (στρατόπεδα δηλαδή  ) εντός της Δανίας ελπίζοντας πως θα εξαντληθούν και θα ζητήσουν μονοί τους να γυρίσουν στη Συρία .

Μοναδικό αγκαθάκι στο πλάνο, είναι πως η Δανία δεν «συνεργάζεται» ούτε αναγνωρίζει το καθεστώς Ασαντ και έτσι οποιεσδήποτε  διαδικασίες για «επαναπατρισμό» θα χρονοβόρες και πιθανώς , άκαρπες .

«Σπαζοκεφαλιά» για την κυβέρνησης της Δανίας που δείχνει τόσο ξεκάθαρα την πρόθεση να στείλει πίσω τους πρόσφυγες ,  αποτελεί και  το πρόβλημα επίτευξης κάποιου  είδους συμφωνίας με τη Συρία που θα χρειαστεί να  παρέχει στοιχειώδη προστασία στους πρόσφυγες που θα επιστρέψουν ώστε  πολλοί από αυτούς να μην καταλήξουν αμέσως στη φυλακή, όπου θα βασανιστούν και θα υποστούν ίσως  και σεξουαλική βία όπως εκατομμύρια Σύροι τα τελευταία δέκα χρόνια .

Η Δανία σαφώς δεν επιθυμεί να αναγνωρίσει τον Ασαντ ως ηγέτη και μεγάλο νικητή του πολέμου ενω δεσμεύεται  από την  Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να μην απελαύνει πρόσφυγες που κινδυνεύουν στη χώρα τους  να υποστούν βασανιστήρια η παράνομη κράτηση- διαφορετικά ένας Θεός ξέρει…Το ερώτημα είναι: μπορεί μια πλούσια  ευρωπαϊκή χώρα να συμπεριφέρεται έτσι;