Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ έφθασαν οι κραδασμοί από την ειλικρίνεια του Θ. Δρίτσα. Με επίσημη ανακοίνωσή του, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διευκρινίζει ότι η επίμαχη δήλωση ήταν «ατυχής» και ότι δεν εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και τον Θ. Δρίτσα. Και ο ίδιος, άλλωστε, εξέφρασε τη βαθιά λύπη του και απέδωσε την παρεξήγηση στον «ελλειπτικό λόγο» του. Οπότε, ας μου επιτραπεί εφεξής να τον λέω, ποιητική αδεία και ελλειπτικώ λόγω, Lord Gaga. Προς τιμήν και της πασίγνωστης αμερικανίδος καλλιτέχνιδος με τα φλογερά δημοκρατικά φρονήματα και τα φιλοζωικά αισθήματα.

Ατυχής ή μη, η δήλωση ήταν πάντως σαφέστατη. Ο Lord Gaga είπε, ακριβώς, ότι η στάση της κυβέρνησης έναντι του Κουφοντίνα «θα αναβιώσει μια συζήτηση για τον ένοπλο και την τρομοκρατία, όπως λέγεται, αν και κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη δράση αυτών των οργανώσεων». Ενοχλείται και με αυτόν τον όρο τρομοκρατία ο Θ. Δρίτσας. Προτιμά να αναφέρεται σε αυτή με τον όρο «ο ένοπλος», το οποίο είναι, προφανώς, το υποκοριστικό του ένοπλου αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού – για όσους αισθάνονται άνετα με την ιδέα της ανατροπής του καπιταλισμού, ώστε να χρησιμοποιούν το υποκοριστικό της.

Το σκανδαλώδες εν προκειμένω δεν εντοπίζεται στις μεμονωμένες και ενδεχομένως γραφικές περιπτώσεις, όπως του Λόρδου Γκάγκα, αλλά στη γενικότερη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που υιοθετεί πλήρως την επιχειρηματολογία του Κουφοντίνα και νομιμοποιεί το εγκληματικό περιθώριο. Δεν είναι οι αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ εκείνοι που βγαίνουν πιο μπροστά από το κόμμα τους και το παρασύρουν. Το αντίστροφο συμβαίνει: είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που καταλαμβάνει θέσεις των αριστεριστών, με εκείνους απλώς να ακολουθούν εκ των υστέρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ συντάσσεται ουσιαστικά με τους ανεγκέφαλους που ονειρεύονται αντάρτες να μπαίνουν στην Αθήνα και το Σύνταγμα να μετονομάζεται σε «πλατεία Κουφοντίνα», όπως και με τους αλήτες που κάνουν μπλόκα στην Πανεπιστημιούπολη για έλεγχο ταυτοτήτων.

Είναι κατάντημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παίρνει το μέρος των εχθρών της δημοκρατίας, επειδή θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο πλήττει την κυβέρνηση, ενώ στην πραγματικότητα πλήττει τη δημοκρατία. Προκειμένου να μπορούν να κατηγορήσουν την κυβέρνηση της ΝΔ ως ανάλγητη, εκδικητική ακροδεξιά, υιοθετούν τα αιτήματα και τις θέσεις της Αριστεράς του ένοπλου αγώνα που έχει καταδικασθεί για ένδεκα δολοφονίες. Είναι τόσο επιπόλαιοι και επικίνδυνοι οι εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε αδυνατούν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη δημοκρατία ή απλώς δεν δίνουν δεκάρα για τη διαφορά;

Είναι, επίσης, τεράστιο λάθος ως προς τα ίδια τα συμφέροντά τους – το είδος του λάθους, που είναι χειρότερο και από έγκλημα, κατά τον Ταλλεϋράνδο. Πώς θα προσελκύσουν κεντρώους ψηφοφόρους, όταν γίνονται cheerleaders του Κουφοντίνα; Επειτα από αυτό, τι νόημα έχουν πια οι «προοδευτικές συμμαχίες», το πράσινο φόντο στο λογότυπο του κόμματος, το μπλέιζερ του Τσίπρα και οι «επιπεδάτοι» συνομιλητές του; Ποια στροφή στο Κέντρο, όταν ο Κουφοντίνας τους σέρνει από τη μύτη προς το περιθώριο; Και γιατί να μην το κάνει, δηλαδή, αφού βλέπει ότι μπορεί; Εδώ μπορεί ο Πολάκης να ορίζει την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ, με μόνο τον τσαμπουκά του. Γιατί να μην μπορεί ο Κουφοντίνας, με ένδεκα φόνους στο βιογραφικό του;

Μεγάλο ήταν και το λάθος του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, που ενώ είχε την ιδανική ευκαιρία να διαχωρίσει τη θέση του από τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποτίθεται κεντροαριστερό κόμμα, εκείνο έτρεξε μηχανικά να στοιχηθεί πίσω του, μήπως πέσει κανένα ψίχουλο αριστεροσύνης για να το μαζέψει. Αλλά όπως είπε ο τέως βουλευτής Θ. Παπαχριστόπουλος (και το μαλλί του), αναφερόμενος σε άλλη πτυχή της ίδιας υπόθεσης, «η βλακεία είναι ανίκητη». Στερεότυπο μεν, αλλά προερχόμενο από τον πολιτικό νομάδα Θ. Παπαχριστόπουλο, του οποίου οι εμπειρίες καλύπτουν σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα, έχει την αξία του…

Headlines