Γιώργος Καρκάς: «Υπάρχει μια διάθεση υστερικής και ψεύτικης συμπαράστασης»

Ο Γιώργος Καρκάς είναι ο ηθοποιός που τον Νοέμβριου του 2019 κατηγορήθηκε για τον βιασμό ενός 25χρονου οδηγού ταξί.

Σήμερα έναν χρόνο μετά την αθώωση του, έναν χρόνο από τη στιγμή που βρήκε από τη φυλακή, ο ίδιος δηλώνει οργισμένος και παράλληλα ευλογημένος. Αδικημένος αλλά καλύτερος άνθρωπος.

Στόχος της ζωής του, όπως εξηγεί μιλώντας στο newsbeast.gr έγινε η απόδειξη της αθωότητάς του ενώ η άδικη και εξευτελιστική δημοσιοποίηση των προσωπικών του στοιχείων του έδωσε τελικά το θάρρος να παλέψει και να αποδείξει την αλήθεια.

Ο Γιώργος Καρκάς παρέμεινε έγκλειστος 16 μήνες, ενώ κατάφερε να αφήσει πίσω του τον εθισμό του με τις ναρκωτικές ουσίες, να «καθαρίσει» το μυαλό του, αλλά και το όνομά του από τις κατηγορίες.

Το χρονικό της υπόθεσης

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της Τρίτης 13 Νοεμβρίου 2018 όταν μπήκε σε ένα ταξί με τελικό προορισμό το σπίτι ενός φίλου του. Έχοντας ως αφετηρία την Ομόνοια έκανε μία στάση σε ένα sex shop, σταμάτησε για φαγητό και στη συνέχεια σε ένα πάρκο.

Μπαίνοντας ξανά στο ταξί αποκοιμήθηκε καθώς ήταν εξαντλημένος μετά από ένα τριήμερο χρήσης ουσιών, αφαγίας και αϋπνίας. Ξύπνησε στο Ιπποκράτειο με τον οδηγό του ταξί να τον κατηγορεί πως κάτι του έριξε στον καφέ. Οι αστυνομικοί του φόρεσαν χειροπέδες και ο Γολγοθάς του ξεκίνησε.

Ο ταξιτζής τον κατηγόρησε αρχικά για κλοπή, στη συνέχεια άλλαξε την κατάθεσή του προσπαθώντας όπως τονίζει ο Γιώργος Καρκάς να αποποιηθεί τον συναινετικό χαρακτήρα της βόλτας που έκαναν.

Το ταξί μύριζε περίεργα. «Είχε χυθεί ένα popper» αναφέρει ο ηθοποιός γεγονός που έκανε τους αστυνομικούς να θεωρήσουν πως η μυρωδιά είχε να κάνει με σπρέι βιασμού.

«Με θεωρούσαν εξ αρχής ένοχο» τονίζει ο Γιώργος Καρκάς εξηγώντας πως η στάση των Αρχών τον πείσμωσε και τον έκανε να βρει το κουράγιο που είχε ανάγκη.

«Οι πρώτες είκοσι ημέρες ήταν δύσκολες. Ηρέμησα όμως όταν βγήκαν τα αντικειμενικά στοιχεία και στην ουσία από το κινητό του ταξιτζή φάνηκαν οι βόλτες που έγιναν. Βγήκαν όλα στη φόρα στον μήνα. Ένιωσα πως με έπαιζαν και έβλεπα αλητεία. Πείσμωσα. Όσο περνούσε ο καιρός πιεζόμουν.

Στο εξάμηνο πίστευα πως θα βγω γιατί ήταν θετική η εισαγγελική πρόταση.

Μόλις δεν έγινε τελικά δεκτή σκέφτηκα ”μ@λ@κ@ Γιώργο έχεις ψηθεί σαν το ψάρι”. Από το επτάμηνο και μετά το πήρα απόφαση και άρχισα φτιάχνω τον πυρήνα μου» επισημαίνει.

Έναν χρόνο μετά από την αποφυλάκισή του ο Γιώργος Καρκάς δηλώνει:

Εξακολουθώ να έχω μέσα μου οργή, να νιώθω σε τεράστιο βαθμό αδικία, απέχθεια, μίσος και να βιώνω στιγμές ακραίες συναισθηματικής φόρτισης. Από την άλλη νιώθω λίγο σαν «μοιραίος» άνθρωπος.

Σαν να έπρεπε να περάσω όλη αυτή την περιπέτεια για να πάρει η ζωή μου άλλη τροπή. Ήταν σαν όλα αυτά να μου τα έφερε η μοίρα.

Απαντώντας στο αν η δικαστική του περιπέτεια, οι κατηγορίες με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπος και η παραμονή του στη φυλακή τον άλλαξαν, ο Γιώργος Καρκάς υπογραμμίζει:

Είμαι πολύ καλύτερος σαν άνθρωπος, σαν ψυχή, σαν καθαρότητα μυαλού. Ακόμη και σαν άνδρας και σαν σύντροφος, σαν φίλος, σαν γιος, σαν αδερφός. Ο προορισμός μου είναι πλέον πιο απλός, στόχος μου είναι να είμαι καλά.

Δεν μπορώ δυστυχώς να είμαι όσο νηφάλιος ήμουν όταν αποφυλακίστηκα γιατί περιμένω το Εφετείο. Ήταν να γίνει στις 19 Φεβρουαρίου αλλά πήρε αναβολή λόγω κοροναϊού. Το Εφετείο μου φέρνει πίσω συναισθήματα και μου πιέζει το μυαλό.

Ό,τι προσπαθώ να χαρώ επισκιάζεται από τη δίκη. Νιώθω όμως πιο ερωτευμένος από ποτέ με τα πάντα. Μπορώ να παθιαστώ με οτιδήποτε.

Αναφερόμενος στις καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αφορούν τον καλλιτεχνικό χώρο, ο Γιώργος Καρκάς είπε:

«Γιατί βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν καταλαβαίνω… Τα πράγματα έχουν μια σειρά. Υπάρχει μια διάθεση υστερικής συμπαράστασης, ψεύτικη. Διαφωνώ κάθετα με τη δημοσιότητα και το είπα από την πρώτη στιγμή.

Οι άνθρωποι έχουν ξεκινήσει να βρουν το δίκιο τους παράνομα. Υπάρχουν Αρχές για αυτές τις καταγγελίες και το επιχείρημα πως οι Αρχές δεν θα τις άκουγαν δεν είναι ορθό. Ακούς από βιασμούς μέχρι ενοχλήσεις. Η κοινή γνώμη δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιος είναι βιαστής και ποιος αυτός που συμπεριφέρεται άσχημα.

Ο κόσμος μπερδεύεται. Τα θύματα σαφώς και πρέπει να βρουν το δίκιο τους. Να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει. Πολλοί βέβαια με την υστερία του ακτιβισμού που υπάρχει μου έγραψαν στα social media «ε βέβαια εσύ τι θα υποστήριζες;». Δεν μπορείς να βγαίνεις στην τηλεόραση χωρίς να κάνεις καταγγελία στις Αρχές.

Ο τρόπος ήταν λάθος. Ίσως πάνω στο κλικ που κάνει το μυαλό να παρασύρθηκαν από τη δημοσιότητα. Οι μισές καταγγελίες είναι σοβαρές οι άλλες για γέλια.

Μιλώντας για την εμπειρία του στην φυλακή και τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετώπισαν οι συγκρατούμενοί του ο Γιώργος Καρκάς, δηλώνει:

«Δεν μπορώ να πω πως μου είπαν «γεια σου ρε φίλε τι κάνεις». Είχα όμως καλή, φιλική και συμπονετική ανταπόκριση. Έμεινα στη φυλακή μόνο μία εβδομάδα χωρίς να ξέρουν το γιατί βρίσκομαι εκεί.

Μόλις έβγαλαν τη φωτογραφία μου και τα στοιχεία μου οι Αρχές οι υπόλοιποι κρατούμενοι γελούσαν. Εάν υποθέσουμε ότι μπορείς να ξεγελάσεις έναν αστυνομικό, έναν δικαστή, έναν δικηγόρο σε κάτι τους κρατούμενους δεν μπορείς να τους ξεγελάσεις.

Στη φυλακή πρέπει να προσέχεις. Δεν μπορείς να κάνεις λάθη. Ένα λάθος που έξω είναι ασήμαντο μέσα δεν είναι. Ό,τι γίνεται πρέπει να λύνεται εκεί. Μπορεί ακόμη και κάτι μικρό να σου στοιχίσει ακριβά. Μπορώ όμως να πω πως ήταν όλοι τους ευγενικοί, όσο ρεμάλια κι αν είχαν υπάρξει στην έξω ζωή τους».

Μιλώντας τέλος για τα μελλοντικά του σχέδια o ηθοποιός δήλωσε:

«Όσο ήμουν μέσα καθώς περνούσε ο καιρός έκανα γυμναστική, διάβαζα και όλα αυτά είχαν να κάνουν με το τι σκεφτόμουν, με το από που θα ξαναπιάσω τη ζωή μου όταν βγω. Βγαίνοντας είχα προγραμματίσει να κάνω τόσα πράγματα. Βγήκα και… ήρθε ο κοροναϊός. Θέλω να επιστρέψω στο θέατρο και στην υποκριτική. Προσπαθώ να κάνω επαφές που τώρα δυστυχώς δεν είναι εφικτό.

Αυτό με έχει ενοχλήσει πως σκεφτόμουν και έκανα σχέδια αλλά η πραγματικότητα άλλαξε. Θέλω να κάνω ωραία πράγματα, να ταξιδέψω, να δημιουργήσω.

Θέλω να έρθει το «περιστέρι» που λέγεται υποκριτική να ανέβω στα φτερά του και να πετάξω. Να είμαι καλά. Τα σχέδια μου όσο κι αν ακούγεται ανούσιο είναι να μπορώ να βγω έστω για έναν καφέ, να γίνω άνθρωπος φυσιολογικός».