Εχει το αστυνομικό ξύλο χρώμα; Γιατί κι επί ΣΥΡΙΖΑ δεν μοίραζαν λουλούδια

Ας μιλήσουμε για τα αυτονόητα. Η απρόκλητη, ωμή βία από αστυνομικούς κατά πολιτών είναι ποινικό αδίκημα και οι υπαίτιοι πρέπει να πάνε σπίτι τους, αν όχι στη φυλακή.

Οι νταήδες της Νέας Σμύρνης, που όπως δείχνει η μέχρι στιγμής έρευνα δεν δέχθηκαν επίθεση, αλλά έδειραν ανηλεώς έναν άνθρωπο, πρέπει να πάνε σπίτι τους.

Δε νοείται σε πολιτισμένο κράτος, σε ένα κράτος δικαίου να επιτρέπεται στον κάθε ένα αστυνομικό να βγάζει το γκλοπ, να βαράει, να απειλεί, να ασχημονεί και γενικότερα να θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα πολιτών.

Ειδικά όταν δεν προκύπτει από πουθενά ότι αμύνθηκε, άλλωστε τα βίντεο από το επεισόδιο στην πλατεία είναι αποκαλυπτικά.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν. Υπάρχει σοβαρό ζήτημα για την εικόνα της Ελληνικής Αστυνομίας, για τα συγκεκριμένα «μπουμπούκια» και για όποιον άλλον θεωρεί ότι μπορεί να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο.

Όμως, ας ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο. Το ξύλο έχει χρώμα; Εχει ιδεολογική ταυτότητα; Είναι διαφορετικό ανάλογα με το κόμμα που κυβερνά;

Είναι άραγε ο ξυλοδαρμός πολιτών από αστυνομικούς σαν τα μνημονιακά σκουπίδια της Δούρου, η οποία έλεγε ότι μαζεύονται διαφορετικά;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρα «όχι». Και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί αυτή η υποκριτική στάση ορισμένων να ανεβάζουν φωτογραφίες και να εξοργίζονται με τα γεγονότα τη Νέα Σμύρνη, όταν παλιότερα ήταν «κότες».

Δηλαδή κάνεις κριτική, και ορθώς, στη σημερινή κυβέρνηση για την αστυνομική αυθαιρεσία, αλλά επί ΣΥΡΙΖΑ ήσουν κρυμμένος και δεν μιλούσες;

Μήπως το ξύλο επί ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από τον παράδεισο και δεν το ξέρουμε;

Ή μήπως πρέπει να πάθουμε γενική αμνησία προκειμένου να ξεχάσουμε ότι και επί της πρώτης φοράς Αριστερά έπεφτε… το ξύλο της αρκούδας;

Τι έκανε τότε η κυβέρνηση; Προχώρησε σε κάθαρση της Αστυνομίας; Απομάκρυνε τους «χρυσαυγίτες» αστυνομικούς που απροκάλυπταν παρουσίαζαν την φασιστική τους νοοτροπία ως κάτι φυσιολογικό;

Απομακρύνθηκαν αστυνομικοί από την υπηρεσία τους επειδή έδειραν… και με πτυσσόμενα γκλοπ, διαδηλωτές;

Υπήρξαν κινήσεις εκδημοκρατισμού της ΕΛΑΣ και μια αναδιοργάνωση η οποία θα συνέτεινε στην επιστροφή των αστυνομικών στον βασικό τους ρόλο, δηλαδή την τάξη και ασφάλεια της κοινωνίας αλλά χωρίς εκπτώσεις στη Δημοκρατία;

Τι έγιναν οι περισσότερες από 260 καταγγελίες για αστυνομική βία επί ΣΥΡΙΖΑ; Είχαν κάποιο αποτέλεσμα; Δικαιώθηκαν οι καταγγέλλοντες;

Πολύ φοβάμαι ότι το πρόβλημα είναι διαχρονικό. Αλλά κι ότι είναι βαθύτατα υποκριτικό από το πολιτικό σύστημα.

Δεν μπορείς να καταγγέλλεις αστυνομική βία όταν είσαι στην αντιπολίτευση, κι όταν γίνεσαι κυβέρνηση να κάνεις τα ίδια και χειρότερα. Κι αυτό ισχύει και για τη ΝΔ και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι υποκριτικό και δείχνεις να κοροϊδεύεις τον κόσμο.

Πώς δηλαδή πήγε χθες στη Νέα Σμύρνη κλιμάκιο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί σιωπούσαν όταν στους δρόμους δέρνονταν πολίτες, μεταξύ των οποίων και συνταξιούχοι, όταν αυτοί κυβερνούσαν;

Ο Πολάκης, ο Παππάς, η Φωτίου, ο Μπαλάφας κ.λπ. τι πήγαν να κάνουν στην πλατεία; Να δείξουν ότι είναι κατά της αστυνομικής βίας, όταν οι ίδιοι βρίσκονταν σε υπουργικό συμβούλιο την ώρα που αστυνομικοί έδερναν κόσμο;

Κατέθεσε μήνυση για τα επεισόδια ο Σπίρτζης, και καλά έκανε. Αυτός είναι ο θεσμικός του ρόλος, να ελέγχει την εξουσία.

Εκανε, όμως, καμιά μήνυση όταν άνοιγαν κεφάλια επί ΣΥΡΙΖΑ; Ή εκεί το ξύλο είναι πιο… ελαφρύ και δεν προκαλεί τραύματα;

Να ξεχάσουμε το ξύλο που έτρωγε ο Λαφαζάνης για τους πλειστηριασμούς;

Ή το ξύλο που έφαγαν γεροντάκια στο Σύνταγμα; Ή τον άγριο ξυλοδαρμό διαδηλωτών στις Πρέσπες όταν υπέγραφαν τη συμφωνία;

Να τελειώνουμε με την υποκρισία του πολιτικού συστήματος. Και να συμφωνήσουμε σε ένα και μόνο: Απλώνει χέρι αστυνομικός αναίτια; Πάει σπίτι του;

Βρίζει αστυνομικός τη μάνα, τον πατέρα και όλο το σόι διαδηλωτή χωρίς λόγο; Πάει σπίτι του;

Πουλάει τσαμπουκά σε πλατείες και δρόμους, σπέρνει τον τρόμο σε πολίτες αστυνομικός; Πάει σπίτι του.

Είτε είναι ΝΔ, είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΠΑΣΟΚ, η αστυνομική αυθαιρεσία δεν έχει χρώμα.

Κι αν ένα κόμμα δίνει «αέρα» στους αστυνομικούς προκειμένου να βαράνε κατά βούληση και να το παίζουν κράτος εν κράτει, οφείλει να λογοδοτεί στο λαό.