Η επιστροφή του τοξικού μίσους – Ο εμφύλιος μεταφέρθηκε στα social media

Πριν από 25 χρόνια, με αφορμή την εκπληκτική γαλλική ταινία «Το Μίσος», ο πρωταγωνιστής, Ματιέ Κασοβίτς, είχε πει: ««Δε χρειάστηκε να αναρωτηθώ, όπως οι περισσότεροι, γιατί αυτά τα παιδιά αρπάζουν τα περίστροφα και πυροβολούν περαστικό μπάτσο. Το ένιωσα. Η βία κυκλοφορεί ελεύθερα σε κάθε μεγάλη πόλη. Την αισθάνεσαι, τη βλέπεις στα μάτια των βιαστικών που σε προσπερνούν. Ξέρετε γιατί; Επειδή το καζάνι είναι μικρό. Επομένως ανοίγεις το καπάκι και κάποιοι πετάγονται έξω σαν φυσαλίδες».

Η ελληνική κοινωνία, μετά από αρκετό καιρό… αγρανάπαυσης, μοιάζει με αυτό το μικρό καζάνι που μόλις ανοίξεις το καπάκι βγαίνει η χολή, το μίσος, ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που είχαμε να δούμε από την εποχή των μνημονίων.

Όμως, πλέον αυτό το μίσος δεν «καίει» μόνο τους δρόμους, αλλά έχει βρει διέξοδο στο διαδίκτυο, εκεί όπου κάθε φορά που υπάρχει πολιτική και κοινωνική πόλωση δίνουν μάχη οι κομματικοί στρατοί και οι «εθελοντές» της οργής.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες στα social media επέστρεψε δριμύτερο το μίσος. Από την σκληρή πολωτική περίοδος του 2015 είχαμε να δούμε τέτοιες επιθέσεις, δολοφονίες χαρακτήρων, χολερικά σχόλια και ένας ανηλεής πόλεμος που δείχνει ότι η χώρα βαδίζει ξανά σε επικίνδυνες ατραπούς.

Η υπόθεση Λιγνάδη και το «ευαίσθητο» θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, των βιασμών, της παιδεραστίας έβαλαν «μπουρλότο» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ενίσχυσαν τον διχασμό, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός.

Ηρθε και η περίπτωση Κουφοντίνα, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του «πυροκροτητή» σε μια βόμβα ανεξέλεγκτης ισχύος, για να προκαλέσει εκρήξεις. Κι ενισχύθηκε με τα ντροπιαστικά γεγονότα στη Νέα Σμύρνη και τον ξυλοδαρμό από αστυνομικούς, για να βάλει πλέον τη σφραγίδα στην πιο τοξική, ίσως, περίοδο που βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια.

Χαμός με τους λογαριασμούς

Μέσα σε λίγες ημέρες χιλιάδες λογαριασμοί επανενεργοποιήθηκαν σε twitter και facebook και εκατοντάδες χιλιάδες σχόλια έπεφταν με απίθανους ρυθμούς κάτω από θέμα που είχαν τη λέξη «Λιγνάδης» ή «Κουφοντίνας».

Ο πόλεμος των troll, που είχε κατασιγάσει τον τελευταίο χρόνο, άναψε για τα καλά, με τους κομματικούς διαδικτυακούς «στρατούς» να δίνουν τα ρέστα τους.

Ειδικά από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία είναι γνωστό ότι από το 2012 ήδη είχε δημιουργήσει ένα οργανωμένο δίκτυο λογαριασμών, ψεύτικων και μη, που νίκησαν κατά κράτος, μέχρι το 2015 τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας.

Η πόλωση έφερε μίσος, το μίσος έφερε έναν κομματικό διχασμό που έχει πλέον ξεφύγει από τα όρια. Μέσα σε λίγες ώρες δημιουργήθηκαν δύο hashtag που έδειξαν ότι η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής είναι γεγονός.

«#ΝΔ παιδεραστές και «#Μητσοτάκη δολοφόνε» συνέδεαν καθαρά το κυβερνών κόμμα και τον πρωθυπουργό με την υπόθεση Λιγνάδη και την απεργία πείνας του δολοφόνου της «17Ν», Κουφοντίνα».

Κι από την άλλη το «ΣΥΡΙΖΑ… QAnon» ή «Συριζαίοι τρομοκράτες», έδειξαν τα… άθλια αντανακλαστικά της άλλης πλευράς.

Η ρητορική του μίσους υιοθετήθηκε ακόμη και από στελέχη της αντιπολίτευσης που με post και twitter κατηγορούσαν ευθέως τη ΝΔ ότι υποθάλπει παιδεραστές και οδηγεί στο θάνατο… αγωνιστές σαν τον Κουφοντίνα.

Ζούγκλα

Μια γρήγορη περιήγηση στη «ζούγκλα» των social media δείχνει την τοξικότητα και τον χουλιγκανισμό να κυριαρχούν. Ολο το διαδίκτυο μετατράπηκε σε λασπομαχία σε έναν παράλογο κύκλο λεκτικής βίας και από τις δύο πλευρές.

Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα επέστρεψε, οι «γερμανοτσολιάδες» του 2012 έγιναν «παιδεραστές» του 2021 και το κυρίαρχο θέμα στην ελληνική κοινωνία ήταν με «ποιους είσαι»;

Οι νεοδημοκράτες έγιναν συλλήβδην παιδεραστές και ακροδεξιοί δολοφόνοι. Αναβίωσαν εποχές σκοτεινές όπου το παρακράτος έκανε κουμάντο. Μόνο που τώρα παρακράτος είναι ο «βόθρος» των social media που δεν ορρωδεί προ ουδενός.

Μια χώρα που δείχνει ξεκάθαρα ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, κουρασμένη από την 10ετή οικονομική κρίση και από τον ένα χρόνο της πανδημίας.

Η κοινωνία αναζητεί λύση, το πολιτικό σύστημα επιχειρεί να διαχειριστεί πρωτοφανείς προκλήσεις, όμως, το τοξικό κλίμα, η μέχρι θανάτου δημόσια αντιπαράθεση γυρίζουν τη χώρα πολλά χρόνια πίσω.

Μητσοτάκης και Τσίπρας κατάλαβαν το πρόβλημα που δημιουργείται από την πρωτοφανή ενίσχυση της… δικτατορίας troll και καταδίκασαν το φαινόμενο.

Ωστόσο, η σκληρή αντιπαράθεση έχει μείνει, ενισχύεται από τα «υπόγεια» των κομμάτων, κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πιστεύει ότι έχει στριμώξει για τα καλά τη Νέα Δημοκρατία.

Το ζήτημα που θέτουν, ωστόσο, μετριοπαθείς πολιτικοί και αναλυτές είναι αν η επικράτηση της χυδαιότητας θα οδηγήσει σε νέες δραματικές καταστάσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Τότε που από τη μια υπήρχαν οι «άπλυτοι συριζαίοι» κι από την άλλη οι «νεοφιλελεύθεροι μενουμευρωπαίοι».

Τότε που υπήρχαν οι «προδότες» και «μερκελιστές» από τη μια και οι «μπολσεβίκοι», οι «δραχμιστές» και τα «αναρχοκουμούνια» από την άλλη.

Πλέον το πολιτικό σύστημα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση: Πώς θα μπορέσει να «χωνέψει» τα τοξικά απόβλητα, προτού μολύνουν για τα καλά την ελληνική κοινωνία.