Μαρία Κάλλας : Οι μεγαλύτερές επιτυχίες που άφησαν εποχή στη σκηνή της όπερας
Συχνά έλεγε: «Η αποδοκιμασία του κοινού είναι μέρος του σκηνικού. Είναι ο κίνδυνος στο πεδίο μάχης. Η όπερα είναι ένα πεδίο μάχης που πρέπει να αποδεχτούμε»
Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 2/12/23. Έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο στην Ελλάδα, στην Εθνική Λυρική Σκηνή με τον «Boccaccio» και πήρε πρωταγωνιστικό ρόλο με την «Tosca».
Το ιταλικό της ντεμπούτο έγινε στην Αρένα της Βερόνας, Ιταλία το 1947. Το 1954 έκανε το αμερικάνικο ντεμπούτο της με τη NORMA. To 1960 και μετά η ποιότητα της φωνής της και η συχνότητα των εμφανίσεων της ελαττώθηκαν. Στις 16/9/77 η Μαρία Κάλλας πέθανε στο Παρίσι .
Τα πρώτα χρόνια
Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε με το όνομα Cecilia Sofia Anna Maria Καλογεροπούλου στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς της Ευαγγελία και Γιώργος ήταν Έλληνες μετανάστες και άλλαξαν το επίθετό τους σε Κάλλας όταν η Μαρία πήγαινε στο δημοτικό.
Η Κάλλας έπαιρνε μαθήματα πιάνου από 7 ετών και σύντομα της άρεσε να τραγουδά την μουσική παρά να την παίζει. Το 1937 οι γονείς της χώρισαν και η μητέρα με τα δύο κορίτσια γύρισαν στην Ελλάδα.
Η Μαρία συνέχισε τις σπουδές της στο δραματικό τραγούδι με την Elvira de Hidalgo στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής. Παρόλο που η σχολή δεχόταν σπουδαστές άνω των 16 ετών, έκαναν εξαίρεση για τη Μαρία λόγω του μεγάλου ταλέντου της.
Ως μαθήτρια, η Μαρία Κάλλας τραγούδησε σε σχολική παραγωγή την Cavalleria Rusticana. Για τον ρόλο της Santuzza βραβεύτηκε από την Ακαδημία.
Καριέρα στην Όπερα
Σε ηλικία 16 ετών η Μαρία έπαιξε στην Εθνική Λυρική Σκηνή σ’ ένα μικρό ρόλο της Όπερας «Boccaccio». Στα 20 πήρε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Tosca.
Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά και γύρισε στη Νέα Υόρκη κοντά στον πατέρα της. H Metropolitan Opera δεν τη δέχτηκε οπότε έφυγε για Ιταλία. Στη Βερόνα γνώρισε τον πλούσιο επιχειρηματία Giovanni Meneghini και παντρεύτηκαν.
Το ιταλικό της ντεμπούτο στην Όπερα έγινε στην Αρένα της Βερόνας το 1947 με την Gioconda. Με μάνατζερ τον σύζυγό της συνέχισε να τραγουδά στη Φλωρεντία και στη Βερόνα. Όσο γινόταν διάσημη οι απαιτήσεις της αυξάνονταν.
Συχνά έλεγε: «Η αποδοκιμασία του κοινού είναι μέρος του σκηνικού. Είναι ο κίνδυνος στο πεδίο μάχης. Η όπερα είναι ένα πεδίο μάχης που πρέπει να αποδεχτούμε».
Το 1954 έκανε το Αμερικάνικο ντεμπούτο της στο Σικάγο με την Norma, όπου θριάμβευσε. Το 1956 τραγούδησε στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης. Η φωνή της είχε πρόβλημα καθώς και ο γάμος της και τελικά χώρισε, καθώς είχε δημιουργήσει δεσμό με τον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση.
Ώριμα χρόνια και Θάνατος
Στη δεκαετία του ’60 η υπέροχη φωνή της Μαρίας Κάλλας παρουσίασε αισθητή φθορά. Οι εμφανίσεις της μειώθηκαν σιγά – σιγά στο ελάχιστο λόγω συχνών ακυρώσεων.
Παρόλο που αποσύρθηκε επίσημα από την σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του ’60 συνέχισε να τραγουδά στην Metropolitan Opera από τον Ιανουάριο του 1964 έως Ιούλιο 1965. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν στο Covent Garden στις 5 Ιουλίου με την Tosca.
Τα νέα από το γάμο του Ωνάση με την Jacqueline Kennedy το 1968 είχαν τόση επίδραση στον ψυχισμό της ντίβα που απομονώθηκε στο σπίτι της στο Παρίσι.
Το 1971 και 72 δίδαξε Masteclasses στη Σχολή Julliard της Νέας Υόρκης. Παρά την φθίνουσα υγεία της, η Κάλλας συνόδευσε τον φίλο της Di Stefano σε μία διεθνή τουρνέ για να τον βοηθήσει οικονομικά να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 σε ηλικία 55 ετών η Μαρία Κάλλας ξαφνικά και μυστηριωδώς πέθανε (από καρδιά) στο σπίτι της στο Παρίσι, σύμφωνα με το mariacallasgreeksociety.com.
Ο Νετανιάχου ήταν «ποινικά υπεύθυνος» για το έγκλημα πολέμου του λιμού ως πολεμικής μεθόδου και για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας της δολοφονίας, της δίωξης και άλλων «απάνθρωπων ενεργειών»
Το άστρο WOH G64, περίπου 2.000 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο, είναι το πρώτο εξωγαλαξιακό αντικείμενο στο οποίο καταφέρνουν να ζουμάρουν οι αστρονόμοι.
Η εκτίμηση έρχεται να προστεθεί στην ανησυχία ορισμένων επενδυτών ότι τα δισεκατομμύρια που επενδύονται στην τεχνητή νοημοσύνη δεν φέρνουν τα αντίστοιχα κέρδη.
Το προσχέδιο συμφωνίας που παρουσιάστηκε την Πέμπτη στην COP29 δίνει δύο εντελώς διαφορετικές επιλογές για τη χρηματική βοήθεια προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
