«Ενός κακού μύρια έπονται»

«Ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται», το γνωμικό αυτό του αρχαίου τραγικού ποιητή, Σοφοκλή αποτυπώνει πλήρως όσα βιώνουμε τα τελευταία 24ωρα που ευτυχώς δεν έχουν ακόμα καταλήξει σε τραγωδία.

Οπτικές

Την Κυριακή είχαμε τον ξυλοδαρμό ενός πολίτη από αστυνομικό. Όποιος παρακολουθήσει τα σχετικά βίντεο, και έχει μια στοιχειώδη λογική, δεν μπορεί παρά να μην χαρακτηρίσει τη βία που ασκεί ο αστυνομικός ως απρόκλητη και άσκοπη.

Αντίθετα η Ελληνική Αστυνομία, αφού έκανε γνωστό ότι για το συγκεκριμένο γεγονός διατάχθηκε έρευνα, το παρουσίασε ως «κατάληξη προγενέστερης απρόκλητης επίθεσης περίπου 30 ατόμων σε αστυνομικούς». Ισχυρισμός όμως που δεν στηρίζεται σε κανένα μέχρι σήμερα γνωστό στοιχείο.

Η κυβέρνηση καταδίκασε τη βίαιη επίθεση του αστυνομιού και υψηλόβαθμα στελέχη της όπως ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης χαρακτήρισαν το περιστατικό ως «μεμονωμένο».

Μεμονωμένο γεγονός

H μετοχή «μεμονωμένος -η, -ο» έχει την έννοια του μοναδικού, αυτού που συμβαίνει μόνο μια φορά, και όπως αναφέρει και το λεξικό Τριανταφυλλίδη μεμονωμένος αποκαλείται «αυτός που είναι ένας, χωριστός και συνήθως διαφορετικός από το σύνολο: Μεμονωμένο γεγονός / κρούσμα / παράδειγμα».

Δεν απαιτείται διδακτορικός τίτλος στην γλωσσολογία ή τη ελληνική φιλολογία για να αντιληφθεί κανείς ότι προκειμένου να χαρακτηριστεί κάτι ως μεμονωμένο θα πρέπει αυτό να μην επαναλαμβάνεται.  Παραφράζοντας τον κανόνα περί συμπτώσεως, «μεμονωμένο γεγονός επαναλαμβανόμενο, παύει να είναι μεμονωμένο».

Η ιδιότητα ενός γεγονότος ως μεμονωμένου και η επαναληπτικότητα είναι έννοιες απόλυτα αντίθετες.

Είμαι, για παράδειγμα, ιδιοκτήτης εργοστασίου κομπόστας. Ξαφνικά γίνεται γνωστό ότι σε συγκεκριμένη παρτίδα του εμπορεύματός μου, που έφτασε σε συγκεκριμένο σουπερμάρκετ, βρέθηκαν 10 κονσέρβες, οι οποιες εκτός από ροδάκινα περιείχαν και ορισμένα πνιγμένα μυγάκια.

Αν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, έχω κάθε δικαίωμα να βγω δημόσια και να μιλήσω για ένα μεμονωμένο περιστατικό.

Αν  όμως κάθε λίγο και λιγάκι σε κάποιες από τις κομπόστες μου ανακαλύπτονται πνιγμένα μυγάκια, πόσο πιστευτός μπορεί να είναι ο ισχυρισμός μου περί μεμονωμένου περιστατικού;

Η δύσκολη αλήθεια είναι ότι τα περιστατικά αστυνομικής βίας δεν είναι μεμονωμένα, όπως υποστήριξε η κυβέρνηση,  αλλά ούτε και αφορούν μόνο τα χρόνια της συγκεκριμένης κυβέρνησης όπως υποστηρίζει η πρώην κυβέρνηση και νυν αξιωματική αντιπολίτευση.

Δυστυχώς, ένας όχι αμελητέος αριθμός ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας αντί να προστατεύει τον νόμο, τον καταπατά. Και αντί να αποτρέπει τη βία, την ασκεί κι έτσι, ενίοτε, την προκαλεί περαιτέρω.

Νέα Σμύρνη

Όσα συνέβησαν χθες το βράδυ στη Νέα Σμύρνη είναι αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στην ίδια γειτονιά τηνΚυριακή.

Σαφώς και όσοι, χθες, εμφανίστηκαν με βέργες και μολότοφ δεν περίμεναν το περιστατικό της Κυριακής για να δράσουν. Οι συγκεκριμένοι θα καίνε, θα σπάνε και θα λιντσάρουν όποτε παρουσιαστεί ευκαιρία.

Στη Νέα Σμύρνη όμως χθες δεν βρέθηκαν μόνο αυτοί που στον ελεύθερο τους χρόνο γεμίζουνμπουκάλια με βενζίνη ή κάνουν συλλογή απο φωτοβολίδες

Βρέθηκε και πολύς κόσμος, που καμία σχέση δεν έχει με τη βία. Κι αυτόν τον κόσμο τον κατέβασε στον δρόμο η απρόκλητη επίθεση αστυνομικού σε πολίτη.

Υπήρξαν βέβαια συμπολίτες μας που την Κυριακή δικαιολόγησαν το περιστατικό αυτό αστυνομικής βίας, γιατί «αυτή είναι η δουλειά της Αστυνομίας και κάποια στιγμή οι αλήτες, οι άπλυτοι και τα αναρχοκουμμούνια θα πρέπει να βάλουν μυαλό».

Τη σειρά τους, ως υποστηρίκτες της βίας έδωσαν χθες σε άλλους συμπολίτες μας, που πανηγύριζαν μπροστά στις τηλεόρασεις βλέποντας τον ξυλοδαρμό αστυνομικού από ομάδα διαδηλωτών.

Λίγο αργότερα γνωστό site του αντεξουσιαστικού χώρου περιέγραψε τα χθεσινά περιστατικά ως  μια «πρώτη πραγματική απάντηση στην δολοφονική καταστολή του κράτους» σημειώνοντας πως «για την Νέα Σμύρνη ήταν το πιο σημαντικό γεγονός από τα Δεκεμβριανά του 44. Για την υπόλοιπη Ελλάδα ήταν η πρώτη μυρωδιά πραγματικής εξέγερσης ενάντια σε ένα αστυνομικό κράτος».

Κοινός τόπος και των μεν και των δε είναι ότι η βία είναι κάτι που δικαιολογείται.

Αλίμονο όμως αν ως κοινωνία αποφασίσουμε ότι πρώτα θα τσεκάρουμε ποιος είναι αυτός που ξυλοφορτώνουν γονατιστό (είτε με πτυσσόμενα γκλοπ ή είτε βέργες και μάρμαρα) και τον ποδοποτάνε και μετά θα αποφασίζουμε αν αυτό που συμβαίνει είναι κάτι που μας αρέσει ή όχι.

Και επειδή ο θεματοφύλακας του Συντάγματος, το οποίο εδώ και χρόνια έχει αποφανθεί περί όλων αυτών, είναι το Κράτος, το Κράτος θα πρέπει να είναι και αυτό που με τη συμπεριφορά και τη δράση των λειτουργών του και των οργάνων θα διακόψει αυτή τη συρροή αυτών των δεινών που διαδέχονται το ένα το άλλο.