Ο πόλεμος με άλλα μέσα

Ηταν μια προσπάθεια αναβίωσης των Δεκεμβριανών του 2008 σε μικρογραφία, με τον ΣΥΡΙΖΑ στον ρόλο του υποκινητή, όπως και τότε. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαφωνεί με τη διαπίστωση – πάντως, στο δικό μου μυαλό, αυτό είναι καθαρό. Η ανακοίνωση με την οποία έσπευσαν από νωρίς να καταδικάσουν τα γεγονότα της Τρίτης στη Νέα Σμύρνη δεν αντισταθμίζει, είναι η γνώμη μου, τη στήριξη που αμέσως και εμμέσως παρείχε ο ΣΥΡΙΖΑ τις προηγούμενες εβδομάδες σε οτιδήποτε μπορούσε να προκαλέσει συγκεντρώσεις και έκτροπα: από τον νόμο για τα πανεπιστήμια μέχρι τον Κουφοντίνα. Μια φραστική καταδίκη εκ των υστέρων δεν φτάνει για να τον απαλλάξει από την ευθύνη της συμβολής του στα γεγονότα.

Η ειλικρινής απορία μου, όμως, είναι σε ποιο πολιτικό όφελος μπορεί να αποβλέπει η αναβίωση του 2008. Κατ’ αρχάς, δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει επανάληψη της Ιστορίας. Στα δεκατρία χρόνια που μας χωρίζουν από το 2008 και με τα όσα έχουν συμβεί στο μεταξύ, οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά, η σημερινή Ελλάδα δεν είναι εκείνη του 2008. Μόνον κάποιος επικίνδυνα ηλίθιος μπορεί να επενδύει στην κοινωνική ανυπακοή, τις ταραχές και την απώλεια ελέγχου της πανδημίας.

Δεν είναι η αναισχυντία και ο κυνισμός του ΣΥΡΙΖΑ που με ξενίζουν, αλλά η καταστροφική ανοησία που βρίσκεται πίσω από αυτά. Είναι ασύλληπτο και απερινόητο στην ανοησία του να συμμαχείς με την πανδημία επειδή είναι εχθρός της κυβέρνησης. Δεν έχω πια αμφιβολία ότι, για τον ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική δεν είναι παρά η συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα…

ΝΕΟΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ

Ευτυχώς, η τραγωδία μας έχει και τον παλιάτσο της. Στις 19.53 το βράδυ της Τρίτης, δηλαδή μισή ώρα και βάλε αφότου είχαν ξεκινήσει τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος δημοσίευσε το εξής τουίτ: «Χιλιάδες συγκεντρώθησαν στη Νέα Σμύρνη. Ας επικρατήσει νηφαλιότητα και ψυχραιμία για να είναι φωνή Δημοκρατίας ώστε να ακουστεί και σε άλλες πλατείες, γειτονιές, σε κάθε άκρη. Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι πάνω και πέρα από ιδεολογίες». (Πάνω και από τον κορωνοϊό, χωρίς αμφιβολία…)

Πράγματι η επανάληψη γίνεται φάρσα, όταν το προ εικοσαετίας ίνδαλμα του νεοκαραμανλικού lifestyle, το poster boy της αστακομακαρονάδας, μας προκύπτει ξαφνικά νεοαγανακτισμένος της πλατείας. Υποψιάζομαι ότι η απελπισία εκτός πολιτικής πρέπει να τον έχει βαρέσει σοβαρά. Εκτός αν ήταν η νοσταλγία, επειδή όλα αυτά του θύμισαν το 2008 και την καλύτερη περίοδο της ζωής του, διότι τότε ήταν υπουργός Τουρισμού και περνούσε ονειρεμένα ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο με όλες τις ανέσεις για να προωθεί τον ελληνικό τουρισμό.

Εν πάση περιπτώσει, όποιος και αν ήταν ο λόγος, αυτό τουιτάρισε ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Μετά, φαντάζομαι ότι θα έκλεισε την τηλεόραση, άφησε το μπουρνούζι να γλιστρήσει από πάνω του και επέστρεψε στο τζακούζι…

ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ

Προφανώς θα διέλαθε την προσοχή σας, επειδή ακριβώς δεν υπήρξαν αντιδράσεις και θόρυβος από πλευράς των κομμάτων. Προσφάτως έγιναν οι κρίσεις των αξιωματικών του Στρατού και ήταν η πρώτη φορά που δεν σηκώθηκε η πατροπαράδοτη θύελλα διαμαρτυριών από την εκάστοτε αντιπολίτευση για βουτιές και σφαγές στην επετηρίδα ή για την προώθηση κομματικών ημετέρων. Η επιτυχία πιστώνεται στον υπουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος έκανε το σωστό και το λογικό: δεν ανακατεύθηκε καθόλου με τις προαγωγές, άφησε το θέμα στους ειδικούς και τους επαγγελματίες, δηλαδή στην ηγεσία του Στρατού.

ΣΥΝΕΠΑΣΧΕ

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε αυτό που διάβασα κάπου, ότι ο αστυνομικός που ενεπλάκη στον ξυλοδαρμό της Κυριακής στη Νέα Σμύρνη και ο οποίος ετέθη σε διαθεσιμότητα, είχε δηλώσει τραυματισμό μετά τα επεισόδια και, γι’ αυτό, ήταν σε αναρρωτική άδεια. Δυο λεπτά, γιατί δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή οι αστυνομικοί έριχναν το ξύλο, αλλά τραυματίστηκε ο επικεφαλής τους; Αυτό είναι που λέμε ότι συνέπασχε με τον δερνόμενο και μάλιστα κατά κυριολεξία!