Σίγουρα ο διχασμός δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των Ελλήνων, η αλήθεια όμως  είναι ότι η έφεση που επιδεικνύουμε ως λαός στο να χωριζόμαστε στους «από ‘δω» και στους «από ‘κει» είναι εντυπωσιακή.

Έτσι, δεν χάνουμε ποτέ την ευκαιρία να αναβιώνουμε το παλιό γνωστό γηπεδικό σύνθημα «Οι α-πο-δώ γ… τους α-πο-κεί» με το οποίο οι οπαδοί της μίας ομάδας (λ.χ. οι από ‘δω) εξέφραζαν τις γενετήσιες προθέσεις τους για τους οπαδούς της άλλης ομάδας (τους από ‘κει) και τούμπαλιν.

Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από εμφύλιες έριδες.

Για να μην το πιάσουμε από πολύ παλιά, την ίδια στιγμή που μαχόμασταν έναντι των Οθωμανών για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, μαχόμασταν και μεταξύ μας στήνοντας όχι έναν αλλά δύο Εμφύλιους Πολέμους, 1823– 1825, που λίγο έλλειψε να οδηγήσουν στη συντριβή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Ο 20ος αιώνας, με τον Εθνικό Διχασμό, τον Εμφύλιο Πόλεμο, τον πολωμένο δικομματισμό της δεκαετίας του ’80, σημαδεύτηκε από διενέξεις αλλά και αιματηρότατες εμφύλιες συγκρούσει, που ευτυχώς, και παρά τις όποιες «φιλεμφυλιακές» κορώνες που ακούγονται κατά καιρούς, έχουμε αφήσει πίσω μας.

Το χούι όμως του διχασμού δεν το εγκαταλείπουμε. Αντίθετα είμαστε έτοιμοι να το ικανοποιήσουμε για οποιοδήποτε θέμα προκύψει. Παλιά πλακωνόμασταν στα καφενεία, σήμερα στο διαδίκτυο.

Έρχεται το πρωί και το αγουροξυπνημένο μας μυαλό κυριεύεται από το ερώτημα: «Για ποιο θέμα να πλακωθούμε σήμερα;».

Οδηγίες

Η διαδικασία είναι πολύ απλή.

Με το που ανοίξουμε το μάτι μας, απλώνουμε το χέρι προς το κομοδίνο ή το πάτωμα και στα ψαχτά εντοπίζουμε το κινητό μας τηλέφωνο.

Ανοίγουμε την αγαπημένη μας εφαρμογή κοινωνικής δικτύωσης (προτιμότερα για τον σκοπό αυτό το Facebook ή το Twitter) και σκρολάροντας γρήγορα – γρήγορα στον «τοίχο» μας, τσεκάρουμε ποιο θέμα είναι δημοφιλέστερο στις τάσεις (trends) των κοινωνικών δικτύων, ποιο δηλαδή κάνει τον μεγαλύτερο ντόρο.

Διαβάζουμε επίσης γρήγορα δυο – τρεις τίτλους (ούτε λέξη παραπάνω) από αναρτήσεις δημοσιογράφων, ειδησεογραφικών ιστοστελίδων και ιδεολογικών ομάδων που ταυτίζονται οι παγιωμένες μας απόψεις και αναδημοσιεύουμε πατώντας απλώς «share».

Αν έχουμε επιλέξει το κατάλληλο θέμα και την επαρκώς πολωτική τοποθέτηση, μέχρι να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να φτιάξουμε καφέ, θα πρέπει κάτω από την ανάρτησή μας να έχει ξεκινήσει η «μάχη».

Αν, παρ’ όλα αυτά δούμε ότι το ποστάρισμά μας δεν προκάλεσε τους «από ‘κει» όσο θα θέλαμε, μπορούμε να προσθέσουμε φράσεις extra πόλωσης με λέξεις κλειδιά όπως «κρεμάλα», «απόσπασμα», «πλατεία Συντάγματος».

Η μεγάλη παγίδα βέβαια είναι το πως θα διαχειριστούμε τυχόν εξέλιξη η οποία, Θεός φυλάξοι, θα δικαιώνει, χωρίς περιθώρια αμφιβολίας, τους «απέναντι».

Σε αυτές τις περιπτώσεις οι επικεφαλής των «από ‘δω» και των «από ΄κει» επιχειρούν άμεση αναδίπλωση με νέα ανάρτηση υψηλού επιπέδου δυσκολίας που θα αναιρεί  την προηγούμενη αλλά ταυτόχρονα θα διατηρεί το οξύ επιθετικό της ύφος.

Οι δειλοί και οι άπειροι απλώς σβήνουν την  προηγούμενη ανάρτηση. Μέγα σφάλμα. Αυτό το κάνει μόνο ένας ρίψασπις του διαδικτύου, οι θαρραλέοι μαχητές αναδιπλώνονται επιτιθέμενοι.

Το κακό βέβαια είναι ότι έχουμε τέτοια ανάγκη να χωριστούμε σε «από ‘δω» και «από ‘κει» που από ένα σημείο και μετά δεν μας απασχολεί καν η εξέλιξη του θέματος.

Αφού ρίξουμε τον καυγά μας, για ένα θέμα αναζητάμε το επόμενο για να πλακωθούμε ξανά.

Στην πραγματικότητα, δεν μας ενδιαφέρει ούτε η υπόθεση της πανδημίας, ούτε η υπόθεση της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, ούτε η υπόθεση Λιγνάδη, ούτε η υπόθεση Κουφοντίνα, ούτε η υπόθεση ξυλοδαρμού πολίτη από αστυνομικό και δολοφονικής επίθεσης ομάδας πολιτών κατά αστυνομικού.

Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να είμαστε «οι από ‘δω που γ… τους από κει».

Headlines