Του πήρε την μπουκιά από το στόμα

Μεγάλο πανικό προκάλεσε η αποκάλυψη των «ΝΕΩΝ» για την έκθεση του κορυφαίου συνταγματολόγου κ. Νίκου Αλιβιζάτου για την αστυνομική βία. Πανικό και εξελίξεις. Διότι αμέσως σχεδόν μετά την κυκλοφορία της εφημερίδας, το Μέγαρο Μαξίμου αποφάσισε να τον καλέσει προς συνάντηση του Πρωθυπουργού, και αφετέρου να προγραμματιστεί για την Παρασκευή γενικευμένη συζήτηση στη Βουλή για την αστυνομική βία και την κατάσταση που επικρατεί στην Αστυνομία.

Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτά από μόνα τους αρκούν για να καταλαγιάσει ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει σχετικά με τη στάση της ΕΛ.ΑΣ. όταν καλείται να αντιμετωπίσει διαδηλωτές στη διάρκεια διαμαρτυριών και διαδηλώσεων. Μπορώ όμως να εκτιμήσω ότι, όσο να πεις, «κάτι» φαίνεται να γίνεται για να μην ξαναδούμε τέτοιες συμπεριφορές από τους αστυνομικούς στον δρόμο.

Και κάτι ακόμη, που δείχνει ότι αρχίζουν και ξυπνούν τα αντανακλαστικά εκεί στο Μαξίμου: κυκλοφορεί στους διαδρόμους πως ο «λεγάμενος» πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμαζόταν, λέει, να ασκήσει σκληρή κριτική για την απενεργοποίηση της επιτροπής Αλιβιζάτου και παράλληλα θα πρότεινε την άμεση επαναλειτουργία της προκειμένου να λειτουργήσει αποτρεπτικά για μελλοντικά περιστατικά αστυνομικής βίας…

Και ο πρόεδρος Κυριάκος του πήρε την μπουκιά από το στόμα του ανθρώπου, με τη συνάντηση που είχε με τον Αλιβιζάτο.

Κρίμα, στεναχωριέμαι που ο άλλος έχασε μια μεγάλη ευκαιρία (να λαϊκίσει ασυστόλως…).

Αντιπολίτευση με παραιτήσεις

Πρέπει να είναι η διακοσιοστή πεντηκοστή έβδομη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από τον πρωθυπουργό Κυριάκο την αποπομπή από την κυβέρνηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Χρησιμοποιώ το «πρέπει» στην πρόταση διότι μπορεί να μου έχει διαφύγει και καμία άλλη – με τον ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν ξέρεις. Ζητάει παραιτήσεις με την ευκολία που ο αυτοκράτορας έστρεφε τον αντίχειρα προς τα κάτω στην αρένα του Κολοσσαίου έτσι και δεν του γούσταρε η εικόνα ενός μονομάχου.

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αν για κάθε περιστατικό αστυνομικής βίας παραιτείτο από την κυβέρνηση ο αρμόδιος υπουργός, λογικά, θα έπρεπε τώρα ο Πρωθυπουργός να φτάνει σε επίπεδο στελεχών νομαρχιακής επιτροπής προκειμένου να βρει κάποιον να τον τοποθετήσει επικεφαλής του αρμόδιου υπουργείου. Διότι έτσι και ξεκινήσει αυτό το βιολί, δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι. Θα ζητείται η παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη γιατί ο τροχονόμος στη διασταύρωση στραβοκοίταξε διερχόμενο οδηγό!

Εντάξει, υπερβάλλω, αλλά αυτή η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει συνεχώς παραιτήσεις υπουργών (και του Χρυσοχοΐδη, που προφανώς είναι «κάρφος στον οφθαλμό» κάποιου ή κάποιων, περισσότερο από κάθε άλλον) δεν είναι αντιπολίτευση. Για την ακρίβεια, είναι αντιπολίτευση για τα μπάζα.

Υπενθυμίζω συνοπτικά και εν συντομία ότι πλην Χρυσοχοΐδη, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο «λεγάμενος», ο αρχηγός του, έχουν στη διάρκεια της 20μηνης διακυβέρνησης Μητσοτάκη «αιτηθεί» (τι κομψή διατύπωση…) την παραίτηση των υπουργών Σταϊκούρα, Μενδώνη, Κικίλια, Κεραμέως, Αυγενάκη, Πλακιωτάκη, Γεωργιάδη, Πέτσα, Γεραπετρίτη, Κοντοζαμάνη, Βρούτση κ.λπ.

Συγκρίσεις

Και επεξηγώ, για να μην παρεξηγηθώ, ότι υπερασπίζομαι τον Μιχάλη (Χρυσοχοΐδη) λόγω της πρότερης σοβαρής πολιτικής πορείας του στο Μεγάλο ΠΑΣΟΚ: αν υποτεθεί ότι πρέπει να συγκρίνουμε το τώρα της αστυνομίας με το «τότε», της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ποιον θα αναζητήσουμε σε αντιπαραβολή προς τον Χρυσοχοΐδη; Σε πρώτο επίπεδο τον απίθανο Νίκο Τόσκα!!!

Τον υπουργό επί ημερών του οποίου τα Εξάρχεια κατέστησαν για την αστυνομία ένα άβατο και άντρο κάθε λογής ανομίας και εγκληματικότητας. Εμποροι ναρκωτικών, έμποροι ανθρώπων, και από κοντά κάθε λογής μπαχαλάκηδες, αντιεξουσιαστές, τρομοκράτες με ή χωρίς εισαγωγικά είχαν μετατρέψει τα Εξάρχεια σε κράτος εν κράτει. Και κάποια στιγμή έφυγε ο Τόσκας λόγω… επιτυχίας και την ηγεσία της Αστυνομίας ανέλαβε το ντουέτο των μεγάλων επιτυχιών Γεροβασίλη – Παπακώστα, και ήρθε και έδεσε ωραία το γλυκό, και το γκέτο γνώρισε ημέρες δόξας λαμπρές.

Κάθε φορά λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί την καρατόμηση του Χρυσοχοΐδη, η κοινωνία στρέφει… νοσταλγικά (χα!) το βλέμμα στο παρελθόν και συναντάει αυτές τις υπέροχες φιγούρες που πέρασαν από τη ζωή μας και τη γέμισαν με πολύτιμη γνώση για το πώς θα ήταν η Αθήνα (τουλάχιστον) αν διαιωνιζόταν η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας…

Γιατί πάνω και πέρα απ’ όλα υπάρχει αυτό το «ένδοξο» παρελθόν, που δεν ξεχνιέται με τίποτε.

Λαμόγια made in Germany

Για να μη νομίζουν μερικοί μερικοί ότι η Ελλάδα είναι το απόλυτα διεφθαρμένο κράτος ή ότι κάποια (να μου επιτραπεί ο όρος που δεν μου αρέσει καθόλου) λαμόγια έσπευσαν να κάνουν την πανδημία ευκαιρία και να κονομήσουν. Αναφέρομαι σε αυτά που είχαν πέρυσι ακουστεί για υπερβολικές αυξήσεις στις τιμές των μασκών, των αναπνευστήρων ή των απολυμαντικών υλικών. Παρακολουθώ με δέος τον χαμό που γίνεται στη Γερμανία (στη Γερμανία!!!) με τις αποκαλύψεις για τις κομπίνες που έγιναν με την προμήθεια μασκών από το γερμανικό Δημόσιο, κομπίνες στις οποίες πρωταγωνίστησαν ακόμη και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος της φράου Ανγκελα. Οι τύποι οι οποίοι έστησαν το κόλπο γκρόσο απλά δεν υπάρχουν. Μεσολάβησαν για να αγοράσει το γερμανικό Δημόσιο μάσκες αντί του ποσού των 5,4 ευρώ τη μία, όταν η τιμή τους δεν υπερέβαινε τα… 0,50 ευρώ! Δυο βουλευτές που εντοπίστηκαν να έχουν ενεργό ρόλο στο σκάνδαλο εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση, ο υπουργός Υγείας της Γερμανίας δηλώνει ότι οι έρευνες συνεχίζονται και ναι, επαναλαμβάνω ότι όλο αυτό έγινε στη Γερμανία, την αυστηρή, προτεσταντική Γερμανία, η οποία τον καιρό της κρίσης χρεοκοπίας της Ελλάδας μας έτεινε τον δείκτη ότι είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα – απόβλητη και απόκληρη της ευρωπαϊκής οικογένειας. Και επειδή είχαμε μια διεφθαρμένη διοίκηση και μια εξίσου ή περισσότερο διεφθαρμένη πολιτική τάξη, γι’ αυτό και καταρρεύσαμε οικονομικά.  Η Γερμανία, κύριε, η Γερμανία! (Το επαναλαμβάνω συνεχώς για να το εμπεδώσουν οι καλοί φίλοι του γερμανικού τρόπου ζωής και σκέψης που ζουν ανάμεσά μας…)

Θλίψη

Με έχει καταβάλλει η θλίψη τις τελευταίες ώρες. Στεναχώρια σφίγγει την άδολη καρδιά μου και ένας κόμπος μού σφίγγει τον λαιμό, ίδια θηλιά. Ο «φίλος» μου, ο «αδερφός» μου, το «αίμα» μου, ο Νίκος ο Παππάς, ο οραματιστής που θα μας έστελνε στο Διάστημα (εμένα δε σε πρώτη ευκαιρία, από τους πρώτους), ο και κοσμοναύτης αποκαλούμενος, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Προανακριτική Επιτροπή και – γιατί όχι – με το Ειδικό Δικαστήριο! Το τρελό αυτό αγόρι, που επί της ακμής ΣΥΡΙΖΑ και της δικής του παντοκρατορίας, που είχε καβαλήσει ένα καλάμι νααααα με το συμπάθιο και το πήγαινε βόλτα, καλείται τώρα να αποδείξει ότι όλα όσα έκανε τον καιρό της παντοδυναμίας του ήταν νόμιμα – για το (αν)ηθικά δεν το συζητάω. Ο τύπος που από το πουθενά βρέθηκε να κουμαντάρει – ή έτσι τουλάχιστον πίστευε – ανθρώπους και καταστάσεις θα κληθεί τώρα να μας εξηγήσει ένα μέρος των όσων διέπραξε για χάριν του αρχηγού του, του «λεγάμενου».

Θα τον ακούσουμε με προσοχή εννοείται, θα του αποδώσουμε όπως οφείλουμε και το τεκμήριο της αθωότητας και θα περιμένουμε να τον δούμε να δίνει εξηγήσεις για το πώς έστησε το κόλπο ώστε να αποκτήσει χώρο συριζοκάναλο με τις πλάτες του Χρήστου Καλογρίτσα. Και μετά θα τον ακούσουμε να εκλιπαρεί τη Βουλή να μην τον παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο. Δεν χαίρομαι, το είπα και στην αρχή. Θλίβομαι. Ομως κι αυτός, όπως και τα «λεβεντόπαιδα» που χρησιμοποιήθηκαν στο «κόλπο γκρόσο» ήρθε η ώρα να καταλάβουν ότι καμιά εξουσία δεν είναι παντοτινή. Και πως έρχεται κάποια στιγμή που θα πληρώσεις ό,τι έχεις κάνει…