Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να βλέπουμε.

Ακόμη και αυτά που είναι κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας.

Αναφέρομαι στις πραγματικές κοινωνικές διεργασίες και τις πραγματικές πολώσεις μέσα στην κοινωνία.

Και κυρίως στις πολύ διαφορετικές δυναμικές που καταγράφονται σε διαφορετικές ηλικίες.

Εάν διαβάσετε προσεκτικά τις διάφορες δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στο πώς σκέφτονται οι κάτω των 35 και οι άνω των 50 με τους σαραντάρηδες να ταλαντεύονται.

Είτε μιλάμε για την εμπιστοσύνη και τη θετική γνώμη για την κυβέρνηση, είτε μιλάμε για την αποτίμηση της αντιπολίτευσης οι διαφορές είναι εμφανείς: οι νέοι είναι απογοητευμένοι συνολικά από το πολιτικό σύστημα.

Αντίστοιχες διαφορές με βάση την ηλικία βλέπει κανείς και σε άλλους δείκτες όπως π.χ. τη θετική ή αρνητική γνώμη για τα μέτρα που έχουν ληφθεί.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το παρατηρούμε αυτό. Το είχαμε δει ακόμη και σε αποτελέσματα εκλογικών αναμετρήσεων.

Και δεν αναφερόμαστε απλώς σε μια αναμενόμενη διαφοροποίηση ως προς το βαθμό συντηρητισμού ή προοδευτικότητας, αλλά σε δύο σχεδόν παράλληλους κόσμους.

Το βλέπει κανείς και στον τρόπο που γίνονται αντιληπτά ακόμη και γεγονότα όπως αυτά της Νέας Σμύρνης.

Ούτε είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή, εν μέσω πανδημίας και περιορισμών, έχουμε βρεθεί να έχουμε τόσες πολλές διαδηλώσεις, κυρίως με νέους.

Όλα αυτά πρέπει να μας απασχολήσουν.

Το πολιτικό σύστημα οφείλει να αναμετρηθεί με τις ευθύνες του.

Αντί να επενδύει στην εύκολη πολιτική αντιπαράθεση, θα έπρεπε να ασχοληθεί με το τι είναι αυτό που κάνει κυρίως τις νέες γενιές να είναι πιο δυσαρεστημένες για το παρόν και ανήσυχες για το μέλλον. Και πιο διατεθειμένες να διαμαρτυρηθούν. Και έχουν, ας μη γελιόμαστε, αρκετούς λόγους να διαμαρτυρηθούν, εάν αναλογιστούμε ότι εδώ και χρόνια οι νέοι υφίστανται περισσότερο τις επιπτώσεις της κρίσης.

Γιατί θα είναι πολύ προβληματικό για τη χώρα να βρεθεί σε μια συνθήκη όπου οι γενιές που αποτελούν το μέλλον της θα είναι και οι πιο απογοητευμένος ή οργισμένες.

Όπως δεν χρειαζόμαστε νέο «διχασμό», έτσι δεν χρειαζόμαστε και «πόλεμο των γενεών».

Headlines