Γνωρίζω πως οι καλές πράξεις και η αυταπάρνηση δεν πουλάει στις μέρες μας. Εμείς όμως θα επιμένουμε να αναδεικνύουμε αυτές τις μικρές ενέργειες του καθενός από εμάς είτε ως φυσικά πρόσωπα είτε ως θεσμικούς εκπροσώπους που τελικά διαμορφώνουν την συνείδηση μας.

Το περιστατικό έλαβε χώρα σήμερα Παρασκευή 12/3/2021. Στη υπόγεια διάβαση που βρίσκεται χαμηλά στη Λ. Συγγρού ζει εδώ και αρκετές μέρες ένας νεαρός άνδρας προφανώς μην έχοντας κάπου αλλού να μένει και να προστατεύεται από τα καιρικά φαινόμενα.

Άνθρωποι που διασχίζουν καθημερινά την γέφυρα, εργαζόμενοι σε διάφορα γραφεία, προσπαθούσαν να βελτιώσουν την καθημερινότητα αυτού του ανθρώπου. Είτε αφήνοντας του φαγητό και νερό, είτε ζεστά ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης όπως κουβέρτες.

Ο νεαρός ως ένδειξη ευγνωμοσύνης αλλά και ανταπόδοσης προς όλους όσους τον φροντίζουν ξεκίνησε εδώ και καιρό να καθαρίζει την στοά και τα σκαλοπάτια ανόδου και καθόδου. Η στοά κυριολεκτικά πεντακάθαρη από πλαστικά, γόπες και κάθε λογής σκουπίδι. Δυστυχώς δεν είχε τα μέσα να καθαρίσει από τις μουτζούρες τους τοίχους, αλλά να είστε βέβαιοι πως θα το έκανε αν μπορούσε.

Κάποιοι του έφεραν και ένα ποδήλατο ώστε να μετακινείται. Όμως κάποιος που προφανώς έκρινε πως το είχε περισσότερη ανάγκη του το έκλεψε. Κακία δεν θα του κρατάει σίγουρα. Άλλωστε τα δικά του όνειρα συνολικά του έχουν αφαιρεθεί εδώ και καιρό. Όμως ζει και όσο ζει και υπάρχουν και άλλοι που το βλέπουν σε καλύτερες μέρες μπορεί να ελπίζει. Το τελευταίο διάστημα όμως όσοι τον αντικρύζουν καθημερινά στην ίδια θέση, στο δικό του αυτό «σπίτι» παρατήρησαν πως σταμάτησε να γελάει.

Το κλάμα αντικατέστησε το χαμόγελο του. Αναρωτήθηκαν τι συνέβη και τον ρώτησαν. Τον ταλαιπωρεί ένας φριχτός πονόδοντος σε σημείο τέτοιο που να του προκαλεί συνεχές κλάμα. Δεν ζήτησε τίποτα από κανέναν, μόνος του προσπάθησε να υπομείνει και αυτό το μαρτύριο. Βλέπετε και οι λιγότερο τυχεροί συνάνθρωποι μας αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με όλους τους άλλους απλά αυτοί δεν έχουν επιλογή. Επειδή, αυτό ξεπερνάει τις δυνατότητες ενός φυσικού προσώπου και λόγω και της πανδημίας, στραφήκαμε στον δήμαρχο της Νέας Σμύρνης Σταύρο Τζουλάκη μήπως τον ευαισθητοποιήσουμε σχετικά παρότι και ο ίδιος «γλύφει» ακόμη τις πληγές της πόλης του από τα πρόσφατα επεισόδια που έλαβαν χώρα.

Με χαμηλές προσδοκίες η επικοινωνία έγινε. Το κλείσιμο του τηλεφώνου μας άφησε μια ελαφρά αισιοδοξία πως τουλάχιστον θα κοιτούσε το θέμα. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και λάβαμε την κλήση του. «Θα τον επισκεφτούν από την κοινωνική μας υπηρεσία θα του κάνουν rapid test και εν συνεχεία θα τον πάμε σε οδοντιατρείο για το δόντι του αλλά και σε χώρο να καθαριστεί και να πλυθεί». Πανηγυρίσαμε όλοι στο γραφείο.

Σχεδόν συγκινηθήκαμε. Γιατί; Μα διότι κάπου κάπου είναι καλό να θυμόμαστε πως είμαστε άνθρωποι και όταν βοηθάμε ουσιαστικά βοηθάμε τους εαυτούς μας γίνουμε καλύτεροι. Άλλωστε η πλήρωση μας, πραγματοποιείται όταν κάνουμε αυτό που πραγματικά μπορούμε για τον συνάνθρωπο μας. Τότε ολοκληρωνόμαστε. Φέρτε στο μυαλό σας πως αισθάνεστε κάνετε ένα δώρο σε ένα παιδάκι και βλέπετε το χαμόγελο να φωτίζει το σύμπαν.

Ή όταν βοηθάτε έναν ανήμπορο άνθρωπο και σας κοιτάζει με τα γεμάτα ευγνωμοσύνη μάτια του. Με τέτοια λάμψη που τελικά οι δικές σας ψυχές φωτίζονται περισσότερο.

Headlines