Ακρότητες

Δεν είναι λίγες οι φορές που η απλούστερη (όχι απλουστευτική) εξήγηση μιας κατάστασης είναι ορθότερη από τις δήθεν βαθυστόχαστες. Τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης έδειξαν ότι ως Ελληνες παραμένουμε επιρρεπείς στις ακρότητες και «ξεφεύγουμε» στην πρώτη ευκαιρία. Πρόκειται για μία δυστυχή και στενάχωρη διαπίστωση, η οποία αποδεικνύει ότι δεν έχουμε τίποτε διδαχθεί από το πρόσφατο ή παλαιότερο παρελθόν μας.

Οι αστυνομικοί που ξυλοφόρτωσαν καταμεσής της πλατείας έναν πολίτη το έπραξαν πιθανότατα με γνώμονα ότι θα τη γλιτώσουν. Ισως να υπήρχε στο «πίσω μέρος» του μυαλού τους ότι και ο πολιτικός τους προϊστάμενος, ο «πολύς» Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, θα προχωρούσε στην κλασική δήλωση περί μη ανοχής τέτοιων περιστατικών που φυσικά θα διερευνηθούν εις βάθος – χωρίς φυσικά να δώσει εξήγηση για ποιον λόγο επί υπουργίας του τέτοιου είδους συμπεριφορές εμφανίζονται αυξημένες.

Λίγα 24ωρα αργότερα εμφανίστηκαν, στην ίδια περιοχή, οι επονομαζόμενοι «γνωστοί άγνωστοι» (άλλο ένα παροιμιώδες κλισέ των ελληνικών μέσων ενημέρωσης). Κινούμενοι με βάση τον «νόμο της ζούγκλας», από τον οποίο προφανώς καθοδηγούνται, έκριναν ότι ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης στην αυθαιρεσία των αστυνομικών ήταν να χτυπήσουν ανελέητα έναν δυστυχή αστυνομικό εν ώρα καθήκοντος. Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει εξήγηση – ακόμη και ιατρική – για τα κίνητρα αυτών των ανθρώπων που θεωρούν ότι οι διαφωνίες λύνονται με αυτόν τον τρόπο.

Υπάρχει φυσικά και το πολιτικό επίπεδο. Σε αυτό είναι που δεν μαθαίνουμε από τις υπερβολές μας, αυτές που μας οδήγησαν στο πισωγύρισμα της περιόδου 2010-2018. Η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να αναβιώσει τον «επαναστατικό χαρακτήρα» της καλώντας τον κόσμο να βγει στον δρόμο, για να… εκμεταλλευθεί τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και την κόπωση από την πανδημία. Μήπως θα ήταν καλύτερο για τον Αλέξη Τσίπρα να βρει έναν τρόπο να οργανώσει το κόμμα του με βάση σύγχρονα πρότυπα, να παρουσιάσει πολιτικές για φλέγοντα ζητήματα όπως το περιβάλλον και η ψηφιοποίηση, αντί να ξεσκονίζει το αμπέχονο της διαμαρτυρίας; Μήπως επίσης να καθάριζε την κομματική «κόπρο του Αυγεία» από στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς και ο Παύλος Πολάκης;

Η κυβερνητική πλειοψηφία έχει άλλα θέματα να ασχοληθεί. Ο Πρωθυπουργός έσπευσε να απευθύνει ένα μήνυμα κατά του διχασμού, καθώς ο ίδιος μόνο οπαδός των ακροτήτων δεν είναι και το έχει αποδείξει. Οσο όμως στο κόμμα του υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, που έσπευσε ως «βασιλικότερος του βασιλέως» να ανακοινώσει το όνομα του συλληφθέντος διαδηλωτή στη Νέα Σμύρνη ακολουθώντας τυφλά τη «γραμμή» (όχι ότι ο συγκεκριμένος βουλευτής αποφεύγει τις γκάφες, το αντίθετο θα έλεγε κανείς), θα απαιτείται να σηκώνει ο ίδιος το βάρος για όλα. Αυτή η τακτική, σε αυτή την κοινωνία, ίσως να έχει ημερομηνία λήξης.