Αν θέλουμε να ελπίζουμε…

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να υποβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το σχέδιο ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Αναμφίβολα το σχέδιο μετάβασης της χώρας στη μετακορωνοϊό εποχή, στην πράσινη ανάπτυξη και την ψηφιακή εποχή είναι η μεγάλη ευκαιρία, δεδομένων των τεράστιων πόρων που το συνοδεύουν (32 δισ. ευρώ) και των σημαντικών κεφαλαίων που μπορεί να κινητοποιήσει από τις τράπεζες και τον ιδιωτικό τομέα.

Μέχρι εδώ πιστεύουμε ότι συμφωνούν όλοι, οι πολιτικές δυνάμεις, ο επιχειρηματικός κόσμος, οι εργαζόμενοι. Ομως το μεγάλο ερώτημα βρίσκεται αλλού.

Είναι σε θέση το Ελληνικό Δημόσιο, η κεντρική διοίκηση, η τοπική αυτοδιοίκηση και ο κορμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στην πρόκληση;

Τα ζητήματα αυτά είναι γνωστά και επανέρχονται από καιρού εις καιρόν χωρίς μέχρι σήμερα να υπάρξουν απαντήσεις, ούτε καν αντιπαράθεση απόψεων για τις μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν αλλά θα έπρεπε να συμβαδίζουν, τουλάχιστον, με ένα τέτοιου μεγέθους εγχείρημα.

Είναι αρκετό να σημειώσουμε ότι με βάση μελέτη της Pricewaterhouse Coopers για να ξεκινήσει ένα έργο στην Ελλάδα μεσολαβούν 51 μήνες από τον αρχικό σχεδιασμό του. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά, μέχρι το Ελληνικό αρκεί…

Ας δούμε λοιπόν τι πιστεύει η κυβέρνηση που καλείται να υλοποιήσει το σχέδιο, ανατρέχοντας στην τελευταία  τοποθέτηση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θεόδωρου Σκυλακάκη, ο οποίος ετέθη και επικεφαλής αυτού του εγχειρήματος, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.

Οπως διερωτήθηκε μιλώντας στη Βουλή «ποιο είναι σήμερα το θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας; Αν συνοψίσω όλες τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών, όλες τις απόψεις σοβαρών επιστημόνων, η απάντηση είναι μία λέξη: Αποτελεσματικότητα. Το ελληνικό κράτος και η ελληνική οικονομία πάσχουν από παροιμιώδη έλλειψη αποτελεσματικότητας και αδιαφορία για το αποτέλεσμα».

Και ανέφερε ως επίκαιρο παράδειγμα ότι «ξοδεύουμε δισεκατομμύρια για φάρμακα και ακόμα δεν υπάρχει κοινό σύστημα προμηθειών και κοινό βιβλίο αποθήκης για να ξέρουμε πόσα φάρμακα και πού υπάρχουν στα νοσοκομεία μας».

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται, ασφαλώς, στον ιδιωτικό τομέα όπου μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων δεν είναι διεθνώς ανταγωνιστικές και αδυνατούν να απορροφήσουν ευρωπαϊκούς πόρους καθώς όλες, μικρές, μεσαίες και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, είναι πολύ μικρότερες σε μέγεθος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Κατόπιν τούτων, η προσπάθεια που απαιτεί η υλοποίηση του σχεδίου ανάκαμψης της οικονομίας είναι μεγαλύτερη από όσο φανταζόμαστε και απαιτεί και κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του τόπου αν θέλουμε να ελπίζουμε.