Οι ηλίθιοι αρνητές με πατέντα και οι υγειονομικοί που δεν κάνουν το εμβόλιο

Τη γνώμη μου για τους αρνητές του εμβολιασμού, για τους ψεκασμένους και για όσους ακόμη και σήμερα επιμένουν ότι ο Μπιλ Γκέιτς και η παγκόσμια τάξη πραγμάτων έχει στήσει συνωμοσία για να ελέγξει τον κυρ Μπάμπη από την κάτω Ραχούλα, την έχω πει.

Ακόμη κι αν δεν συμφωνούν πολλοί μαζί μου, η γνώμη είναι δική μου και την χρεώνομαι. Το ξανατονίζω λοιπόν. Πρόκειται περί ηλιθίων που παίζουν με την υγεία του κόσμου.

Που παίζουν με την αγωνία του, με τους φόβους του και που του κλέβουν την ελπίδα να δει φως στο τούνελ.

Αν υπάρχει μια περίπτωση αυτή τη στιγμή να βγούμε από το αδιέξοδο του κοροναϊού είναι το εμβόλιο, κι ενδεχομένως και κάποιο φάρμακο που θα παίρνουμε κάποια στιγμή και θα γλιτώνουμε τα χειρότερα.

Οσοι, λοιπόν, ηλίθιοι συνεχίζουν να προκαλούν τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πολιτών που έχουν κάνει το εμβόλιο σε όλο τον κόσμο, τους αφήνουμε στη μιζέρια τους.

Πώς, όμως, ακούγεται το γεγονός ότι μόλις το 51% του νοσηλευτικού προσωπικού στην Ελλάδα ανταποκρίθηκε στον εμβολιασμό;

Πώς ακούγεται ότι από τους γιατρούς, 3 στους 10 δεν έχει πάει να κάνει το εμβόλιο; Και όλοι αυτοί εργάζονται στην πρώτη γραμμή;

Δουλεύουν σε νοσοκομεία, όχι μόνο με ασθενείς από κοροναϊό. Δουλεύουν με ανοσοκατασταλμένους, με καρκινοπαθείς που δίνουν μάχη να κρατηθούν στη ζωή κάνοντας χημειοθεραπείες.

Δουλεύουν δίπλα σε καρδιοπαθείς ή σε συμπολίτες μας που έχουν πολλά προβλήματα υγείας κι ένας κοροναϊός θα μπορούσε να τους σκοτώσει.

Πώς λοιπόν να χαρακτηρίσεις επιστήμονες που δεν πάνε να εμβολιαστούν αν και καθημερινά είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης; Και γιατί δεν το κάνουν;

Είναι αρνητές; Είναι αμελείς; Θέλουν να δουν τι θα… πάθουν οι υπόλοιποι για να τρέξουν μετά;

Δεν έχει καμιά σημασία. Όταν στα νοσοκομεία έχουμε πόλεμο δεν μπορεί οι στρατηγοί να είναι στα μετόπισθεν.

Δεν μπορεί, ειδικά από τη στιγμή που είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που το εμβόλιο προκάλεσε προβλήματα, ολόκληροι γιατροί και νοσηλευτές να θέτουν σε κίνδυνο τη δική τους ζωή και τη ζωή των ασθενών τους.

Διαβάζουμε ότι στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Μεταξά» υπάρχει μεγάλη διασπορά του ιού και κινδυνεύουν καρκινοπαθείς.

Και ταυτόχρονα διαβάζουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία γιατρών και νοσηλευτών δεν έχει κάνει το εμβόλιο. Είναι άραγε τυχαίο;

Είμαι σίγουρος ότι στα νοσοκομεία υπάρχει επάρκεια υγειονομικών υλικών και ότι τηρούνται τα πρωτόκολλα, δηλαδή μάσκες, γάντια, απολυμάνσεις κ.λπ.

Αλλωστε είναι συνηθισμένοι και χωρίς τον ιό σε τέτοια μέτρα, προκειμένου να προστατεύουν όλους εμάς και να μην κινδυνεύουν και οι ίδιοι.

Όταν, όμως, έχεις να κάνεις με έναν φονικό ιό που μεταδίδεται και μεταλλάσσεται ταχύτατα, δεν μπορείς να είσαι ανεύθυνος.

Και δεν ξέρω αν η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού θα έσπρωχνε όλους αυτούς που σήμερα δεν έχουν κάνει το εμβόλιο να σπεύσουν.

Σε ένα δημοκρατικό κόσμο δεν μπορείς προφανώς να υποχρεώσεις κάποιον να το κάνει. Αν, όμως, κινδυνεύει ο δικός μου πατέρας, ο δικός σου ή το ίδιο σου το παιδί τι γίνεται;

Τι γίνεται αν πηγαίνεις να κάνει θεραπεία για καρκίνο στο νοσοκομείο και ξέρεις ότι οι μισοί γιατροί και νοσηλευτές μπορεί να είναι εν δυνάμει «βόμβες» για την υγεία σου;

Δεν ξέρω αν αρκούν οι εκκλήσεις της Πολιτείας να κάνουν το εμβόλιο οι υγειονομικοί, ειδικά αυτοί που πρέπει να δώσουν και το παράδειγμα στους πολίτες.

Κι ούτε πιστεύω ότι για το χάλι μας δεν φταίνε και λάθη που έχουν γίνει, τα Μέσα Μεταφοράς ή οτιδήποτε άλλο έπρεπε να κάνει η Πολιτεία και δεν το έκανε.

Αυτό που ξέρω είναι ότι με τη στάση τους οι επιστήμονες ενισχύουν τους πατενταρισμένους ηλίθιους αρνητές. Και αυτό είναι επικίνδυνο για όλους μας.