Πόσο επιβλαβές για το κοινωνικό σύνολο είναι να περπατάμε κοιτώντας το κινητό μας;

Ένα πείραμα Ιαπώνων ερευνητών αποκάλυψε πως αρκούν μερικοί  περιπατητές που είναι απορροφημένοι στο κινητό τους για να καθυστερήσουν ή να επηρεάσουν αρνητικά ένα ολόκληρο πλήθος.

Οι ερευνητές κατέγραψαν δύο ομάδες ανθρώπων που προσπερνούσαν ο ένας τον άλλον για να μελετήσουν πώς το αποσπάσιμο περπάτημα επηρεάζει τα πλήθη.

Σε μια διάβαση πεζών σε ώρα αιχμής, περνάτε μέσα από το επερχόμενο πλήθος, τα μάτια σας περνούν πάνω από τα πρόσωπα μπροστά σας. Αυτή η ανίχνευση μπορεί να μοιάζει σαν κάτι που κάνετε μόνο εσείς. Αλλά οι επιστήμονες που μελετούν τις κινήσεις του πλήθους έχουν διαπιστώσει ότι ένα «απλό ταξίδι μες στους ανθρώπους» μοιάζει περισσότερο με έναν…χορό που κάνουμε με τους γύρω μας, με κάτι που είναι κομμάτι της φύσης μας.

Και έτσι, δεν μπορεί να προκαλέσει μεγάλη έκπληξη το να μάθουμε ότι ένα άτομο που κοιτάζει κάτω, χαζεύοντας στο κινητό του, δημιουργεί ένα είδος ανισορροπίας και «μπερδέματος» στο πλήθος.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μια ποικιλία οπτικών ενδείξεων για να προβλέψουν πού θα ακολουθήσουν τα βήματά τους σε σχέση και με την κίνηση που επιλέγουν τα άλλα μέλη ενός πλήθους, δήλωσε ο Hisashi Murakami, καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Κιότο. Ήταν περίεργος τι θα συνέβαινε εάν διαταρασσόταν η προσοχή σε αυτές τις λεπτομέρειες και έτσι, σε μια σειρά εξωτερικών πειραμάτων στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου του Τόκιο, αυτός και οι συνάδελφοί του μαγνητοσκόπησαν δύο ομάδες φοιτητών σε διάδρομο μήκους περίπου δέκα μέτρων.

Οι ομάδες περπατούσαν η μία προς την άλλη με κανονικό ρυθμό. Όταν συναντήθηκαν οι ομάδες, οι μαθητές έκαναν διαισθητικά έναν ελιγμό γνωστό σε όσους μελετούσαν πλήθη: Σχηματίστηκαν αυθόρμητα λωρίδες. Όταν ένα άτομο στο μπροστινό μέρος μιας ομάδας βρήκε πέρασμα μέσω της επερχόμενης ομάδας, οι άλλοι ακολούθησαν πίσω από αυτό το άτομο, δημιουργώντας αρκετές λωρίδες περιπατητών που περνούσαν ο ένας μεσα από τον άλλο. Αυτό ήταν αβίαστο και σχεδόν στιγμιαίο ως κίνηση και ως επιλογή.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τρεις μαθητές να εκτελέσουν μια εργασία στα τηλέφωνά τους ενώ περπατούσαν – κάτι απλό, αλλά αρκετό για να κρατήσει τα βλέμματά τους στραμμένα προς τα κάτω αντί για εμπρός.

Όταν αυτοί οι μαθητές τοποθετήθηκαν στο πίσω μέρος της ομάδας τους, η απόσπαση της προσοχής δεν επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο οι ομάδες πέρασαν η μία από την άλλη. Όμως, όταν οι περιπατητές που είχαν στο κινητό την προσοχή βρίσκονταν στο μπροστινό μέρος της ομάδας, υπήρξε μια δραματική επιβράδυνση στον ρυθμό περπατήματος όλων. Χρειάστηκε επίσης περισσότερος χρόνος για να σχηματιστούν καθαρές λωρίδες δειρχομένων.

Οι αποσπασμένοι άνθρωποι επίσης δεν κινούνται ομαλά. Έκαναν μεγάλα βήματα στο πλάι ή απέφυγαν άλλους με τρόπο που οι ερευνητές σπάνια είδαν όταν δεν υπήρχαν περισπασμοί. Οι απρόσεκτοι πεζοί στο πείραμα προκάλεσαν αυτή τη συμπεριφορά και σε άλλους.

Τα άτομα, επίσης, που δεν έβλεπαν τα τηλέφωνά τους μετακινήθηκαν με πιο ασταθή τρόπο από ό, τι όταν δεν υπήρχαν τηλεφωνητές. Φαίνεται ότι μερικοί άνθρωποι που δεν δίνουν την πλήρη προσοχή τους στην πλοήγηση θα μπορούσαν να αλλάξουν τη συμπεριφορά ολόκληρου του πλήθους. Μιλάμε για περισσότερα από 50 άτομα!

Δεδομένου ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν smartphone και άλλες συσκευές που συμβάλλουν στην περίφημη… «απόσπαση της πεζοπορίας», μπορεί να είναι απαραίτητο οι αρχιτέκτονες και οι πολεοδόμοι που ασχολούνται με την κίνηση του πλήθους να λάβουν υπόψη αυτή την αλλοιωμένη συμπεριφορά, λένε οι ερευνητές.

Με πληροφορίες από New York Times