Μέγκλα!

Ετσι έλεγαν οι παλιοί το Made in England, έτσι το είχε πιάσει τ’ αυτί τους, και αυτό τους ήταν αρκετό για να δηλώσουν την απόλυτη τελειότητα και πάσα αρχή παυσάτω. Σ’ ένα κόσμο απονήρευτο και αναγκεμένο, η εμπιστοσύνη ήταν αρετή, σήμερα είναι ψόγος.

Τίποτα δεν θεωρείται πλεον μέγκλα, από το εμβόλιο της Astra Zeneca μέχρι τη Μέγκλαν Μαρκ. Συγγνώμη κιόλας για το ατυχέστατο λογοπαίγνιο αλλά και ποιος είναι τυχεράκιας στις μέρες μας εκτός ίσως από τον Μπόρις Τζόνσον;

Αφού άφησε για έξι μήνες τους πολίτες του να πέφτουν σαν τις μύγες, στη συνέχεια το ξανασκέφτηκε και εφάρμοσε τα πιο σκληρά μέτρα παγκοσμίως, τα οποία συνεπικουρούμενα από φρενήρεις εμβολιασμούς (ναι, ναι, μάλιστα, με Astra Zeneca) απέδωσαν το ποθούμενο, με αποτέλεσμα να βλέπει τώρα τη δημοφιλία του να τραβάει την ανηφόρα και μαζί της να δικαιώνεται, οϊμέ, και το Brexit. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή.

Αυτό ακριβώς θα ήθελα να συστήσω και στη Μέγκαν που τραμπαλίζεται με το ‘να πόδι σε καπρίτσια  άσπρης γυναίκας ξέξασπρης, και με τ’ άλλο στη μαύρη μίρλα μιας μαύρης, που είναι καταδικασμένη να ζει τζάμπα σε επαύλεις δανεικές με θέα ανεμπόδιστη προς τον Ειρηνικό.  Αλλά κι αυτό το γατόνι, η κολλητή της η Οπρα;  Δεν ήξερε (δεν ρώταγε;) ότι στην ανάποδη χώρα των Βρετανών όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και τα πιο τα ανάποδα , όπως ας πούμε να αδιαφορήσει βροντερά η κοινωνία για τις τσιριμόνιες μιας αμερικάνας νύφης, συγκλονισμένη καθώς είναι από τη δολοφονία μετά βιασμού μιας νέας γυναίκας σε πάρκο του νότιου Λονδίνου, πιθανότατα από όργανο της τάξης. Στις μέρες μας, όλα είναι ρίσκο και κανένα πλάνο δεν βγαίνει όπως το είχες σχεδιάσει, δεν πάει να είσαι και ο Κοψιδάς.

Φυσικά, παράλληλα με τη δημόσια ανακούφιση, εξακολουθούν να τρέχουν οι μηνύσεις από τους συγγενείς των πρώτων δεκάδων χιλιάδων νεκρών στη Βρετανία, αλλά ο Μπόρις δεν δείχνει να χάνει το χρώμα του. Με παραλυμένη την αντιπολίτευση και δεδηλωμένη την επιδοκιμασία της άκρας Αριστεράς για την αποδοτικότητα των μέτρων και των εμβολιασμών, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Δε λέω, σε καλό να τους βγει των ανθρώπων, εγώ πάντως είμαι με τον Κοψιδά.