Γιουβάλ Νώε Χαράρι : Γιατί έχουν υπάρχουν τόσοι θάνατοι; Εξαιτίας κακών πολιτικών αποφάσεων

Την αγωνία και τον τρόμο που βιώνει η ανθρωπότητα εν μέσω της πανδημίας του κοροναϊού αποτύπωσε σε άρθρο γνώμης του ο ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι.

Όπως και η παρέμβαση του τον Μάρτιο του 2020 είχε προκαλέσει εντυπώσεις, έτσι ξανά ο Χαράρι σε εκτενές του άρθρο στους Financial Times με τίτλο «Μαθήματα από τον ένα χρόνο πανδημίας», αναγκάζει την ανθρωπότητα να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη.

«Εάν η COVID-19 εξακολουθήσει να εξαπλώνεται το 2021 και σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους ή μία ακόμη πιο θανατηφόρος πανδημία πλήξει την ανθρωπότητα το 2030, η αιτία δεν θα είναι μια ανεξέλεγκτη φυσική καταστροφή, ούτε μια τιμωρία που θα την έχει επιβάλει ο Θεός. Θα είναι η αποτυχία των ανθρώπων. Και συγκεκριμένα, των πολιτικών» προειδοποιεί ο ιστορικός.

Ο διαπρεπής Ισραηλινός ιστορικός και συγγραφέας υποστηρίζει πως η ανθρωπότητα δεν είναι αβοήθητη και οι επιδημίες δεν είναι πια ανεξέλεγκτες καθώς οι επιστήμονες τις έχουν μετατρέψει σε μία διαχειρίσιμη πρόκληση. «Τότε γιατί έχουν υπάρξει τόσοι θάνατοι και πόνος; Εξαιτίας κακών πολιτικών αποφάσεων», αποφαίνεται ο Χαράρι.

«Τα εργαλεία υπήρχαν, αλλά πολύ συχνά απουσίαζε η πολιτική σοφία» υπογραμμίζει.

Τα βασικά ερωτήματα

«Η χρονιά της πανδημίας του covid έφερε στην επιφάνεια έναν ακόμη σημαντικότερο περιορισμό της επιστημονικής και τεχνολογικής μας δύναμης. Η επιστήμη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πολιτική. Όταν ερχόμαστε να αποφασίσουμε για την πολιτική, πρέπει να λάβουμε υπόψη πολλά συμφέροντα και αξίες, και επειδή δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος για να προσδιορίσουμε ποια συμφέροντα και αξίες είναι πιο σημαντικά, δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε» αναφέρει στο άρθρο του.

«Για παράδειγμα, όταν αποφασίζεται η επιβολή του lockdown, δεν αρκεί to ερώτημα: ‘’Πόσα άτομα θα αρρωστήσουν με το Covid-19 εάν δεν επιβάλλουμε το lockdown;’’.

Θα πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε: ‘’Πόσοι άνθρωποι θα βιώσουν κατάθλιψη εάν επιβάλλουμε lockdown; Πόσα άτομα θα υποφέρουν από κακή διατροφή; Σε πόσους θα λείψει το σχολείο ή θα χάσουν τη δουλειά τους; Πόσες θα ξυλοκοπηθούν ή θα δολοφονηθούν από τους συζύγους τους;’’».

«Ακόμα κι αν όλα τα δεδομένα μας είναι ακριβή και αξιόπιστα, πρέπει πάντα να αναρωτηθούμε: «Τι μετράμε; Ποιος αποφασίζει τι να μετρήσει; Πώς αξιολογούμε τους αριθμούς μεταξύ τους;’’ Αυτό είναι ένα πολιτικό παρά επιστημονικό καθήκον. Οι πολιτικοί πρέπει να εξισορροπούν τις ιατρικές, οικονομικές και κοινωνικές πτυχές και να ακολουθούν μια ολοκληρωμένη πολιτική», τονίζει.