Τελικά ο Ερντογάν-ακριβές αντίγραφο του Ντούτσε-απένειμε στον εαυτό του το τελευταίο θανάσιμο παράσημο: Τον επίσημο μισογυνισμό. Προηγήθηκε βέβαια το άλλο παράσημο του φοιτητοφάγου, με τον διορισμένο «δικό του» πρύτανη στο διάσημο δημοκρατικό Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. Θα γέμιζα ένα κατεβατό και σελίδες ολόκληρες, γράφοντας τις σωρευτικές «κατακτήσεις» του νεο-σουλτάνου, στον εξευτελισμό και στον μηδενισμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Τώρα όμως, προέχει να σταθούμε στο «πρόβλημα» του προσωποπαγούς Ερντογανικού μισογυνισμού, που ο ίδιος ο Ερντογάν τον επισημοποιεί με τα ισλαμικά άμφια του τουρκικού δόγματος του μωαμεθανικού σουνιτισμού, φορτώνοντας έτσι ανοήτως και αδίκως όλες τις δικές του μισογυνικές ευθύνες στους μουλάδες και στους μουφτήδες.

Όμως και αυτό ήταν επόμενο, για τον σημερινό «κοινοβουλευτικό» δικτάτορα της Τουρκίας, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του αρχικά ως ποδοσφαιριστής, διαδοχικά ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, κατόπιν πρωθυπουργός και με αυθαίρετες ταχυδακτυλουργικές «νομοθετικές» ρυθμίσεις κατέληξε στην «αρχή του Ενός». Δηλαδή του απολυταρχικού προέδρου της τουρκικής «Δημοκρατίας». Έτσι, κατέκτησε όλες τις εξουσίες, παραπέμποντάς μας στο παράπονο της κυρίας Μπέτης Μπαζιάνα, για το ανεκπλήρωτο των πόθων της: «Πήραμε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε την εξουσία»…

Οι σταγόνες που ξεχειλίζουν το ποτήρι

Σταθμός λοιπόν, στην ηγεμονιστική, αρριβίστικη και εξουσιομανή κυβερνητική πορεία του Ερντογάν, η αιώνια δούλη των μεσαιωνικών αφεντάδων της Τουρκίας. Η γυναίκα. Όπως την περιέγραψε στο πολυπαιγμένο και αποκαλυπτικό τουρκικό τηλεοπτικό σήριαλ «Σιλά», που έκανε το γύρο των πέντε ηπείρων, ο σκηνοθέτης του Γκιούλ Όγονζ, με βασικό πρωταγωνιστικό ζεύγος τον Μεχμέτ Αλακούρτ και την Τζανσού Ντερέ.

Δεν θα σταθώ στα επεισόδια του σήριαλ αυτού, μολονότι το θεωρώ σταθμό στην τηλεοπτική κινηματογραφία, σε αντίθεση βέβαια προς αμέτρητες ημέτερες και ξένες σαπουνόπερες, με τις γλυκανάλατες «σειρές» τους, οι οποίες συνδυαζόμενες, με κάποια «πρωινάδικα», με μεταμεσημβρινά ένθετα και τις ανυπόφορες νευροσπαστικές διαφημίσεις έχουν μετατρέψει τη μικρή οθόνη (εκτός από λίγα κανάλια) σε αποκρουστικό μπαμπούλα…

Σε ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό οι ογκώδεις διαδηλώσεις φοιτητών και φοιτητριών του δημοκρατικού πανεπιστημίου του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη.

Προτιμώ επομένως να μεταφέρω εδώ τις εντελώς πρόσφατες δηλώσεις της Σμυρναίας βουλευτίνας του τουρκικού κοινοβουλίου Σελίν Σαγέκ Μποκέ-όπως τις αναμετάδωσε ο δικός μας τηλεοπτικός Sky-αναφορικά με την de facto αποχώρηση του Ερντογάν από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του 2011. Η σύμβαση αυτή βασίζεται στην αρχική σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία δεσμεύει όλα τα κράτη και η οποία προστατεύει τις γυναίκες από την ενδοοικογενειακή βία και ανάλογα εγκλήματα, όπως ο βιασμός εντός γάμου ή ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Και να φανταστεί κανείς ότι την ίδια αυτή σύμβαση υπέγραψε το 2011 ο ίδιος ο Ερντογάν, για να την ανακαλέσει μετά από 10 χρόνια.

Κάτω λοιπόν από τη φοβέρα της μυστικής τουρκικής αστυνομίας ΜΙΤ, τους τραμπούκους της στρατοχωροφυλακής και τον φανατισμό φερτών «διαδηλωτών» του Ερντογάν, η βουλευτίνα της Σμύρνης κατήγγειλε:

«Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που είναι το σωσίβιο των γυναικών, καταργήθηκε μέσα σε μια νύχτα από την κυβέρνηση που κυβερνάται από ένα μόνον άνθρωπο. Με την απόφασή του αυτή δολοφονήθηκαν πάλι χιλιάδες γυναίκες, σφαγιάσθηκαν από τους άνδρες στα σπίτια τους, ή στη μέση του δρόμου. Καταπατήθηκε το δικαίωμα 42 εκατομμυρίων γυναικών (της Τουρκίας). Ο Ερντογάν έδειξε ποιους στηρίζει. Αντί να στηρίζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και τις γυναίκες, πήρε το μέρος των τυράννων»!

Νομοτελειακά, η μαύρη αυλαία της τυραννίας πέφτει με το οικτρό τέλος των τυράννων. Τα 42 εκατομμύρια των γυναικών της Τουρκίας, τα φοιτητικά φωτισμένα νιάτα του Βοσπόρου, αλλά και η πείνα τελικά ανοίγουν το δρόμο για την ανατροπή της τυραννίας…

Headlines