Κατερίνα Παπουτσάκη: «Αρρώστησα πολύ την εποχή που έπαιζα την Αλίκη»

Η Κατερίνα Παπουτσάκη, καλεσμένη του Νίκου Χατζηνικολάου στο «Ενώπιος Ενωπίω», μίλησε για το ξεκίνημα της καριέρας της αλλά και για τις δυσκολίες που πέρασε την εποχή που υποδυόταν την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Η λαμπερή πρωταγωνίστρια αναφέρθηκε στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση, στην τετάρτη δημοτικού, όταν έπαιξε στη «Τελευταία Σουλιώτισσα» ξεχωρίζοντας και προκαλώντας συγκίνηση στους μπαμπάδες και τις μαμάδες του κοινού που παρακολουθούσαν την παράσταση.

«Ήταν ένα μοναδικό συναίσθημα που επηρέασε την απόφασή μου να γίνω ηθοποιός. Την επισφράγισε. Όταν κατέβηκα από τη σκηνή και αντίκρυσα τις δακρυσμένες μαμάδες ήταν σαν να πέρασα σε άλλη διάσταση. Αισθάνθηκα περηφάνια» είπε η Κατερίνα Παπουτσάκη.

Η ίδια αναφέρθηκε και στη σχέση της με τη μουσική αποκαλύπτοντας ότι αυτήτ ην εποχή δουλεύει κάποια δικά της κομμάτια: «Είναι κάτι που με ενδιαφέρει και το ψάχνω. Ακόμα το ανιχνεύω».

Η ηθοποιός δεν δίστασε να αναφερθεί και στη επιλογή της από την Ρέινα Εσκενάζυ για τον ρόλο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, τις αρνητικές κριτικές που ακολούθησαν αλλά και το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.

«Το καλοκαίρι αυτό δεν θα το ξεχάσω. Ήμουν διακοπές και δέχομαι το πρώτο τηλεφώνημα αφού είχαμε κάνει τα πρώτα γυρίσματα και ήταν διθυραμβικές οι κριτικές. Δεν είχα ξανακούσει τόσο κολακευτικά πράγματα. Και μετά άρχισε η κατηφόρα. Για το ίδιο υλικό μιλάμε πάντα» είπε η Παπουτσάκη.

Στην ερώτηση σχετικά με το τι έφταιξε και στο αν «ανταγωνίστριες που δεν πήραν τον ρόλο» επηρέασαν το κακό κλίμα που δημιουργήθηκε, η ηθοποιός απάντησε: «Ενδεχομένως. Πολλοί θα ήθελαν να είχαν παίξει, να το είχαν γράψει, να το είχαν σκηνοθετήσει, να είχαν κάνει την παραγωγή. Όλα τα πόστα είχαν κάποιο ζήτημα. Οποιοσδήποτε και να επιλεγόταν για τον ρόλο νομίζω δεν θα περνούσε καλά. Ήταν ίσως πολύ κοντά στο θάνατο της Αλίκης για να γίνει κάτι τέτοιο. Το κοινό δεν ήταν έτοιμο. Αν συνέβαινε 10-20 χρόνια μετά θα αγκαλιαζόταν αλλιώς απ’ το κοινό.

Δεν θα έπαιζα ξανά τη Βουγιουκλάκη. Έκανα ό, τι καλύτερο μπορούσα με μεγάλη συνέπεια και ενθουσιασμό. Πέρασα μήνες διαβάζοντας και βλέποντας ταινίες και συνεντεύξεις.» είπε.

Η ίδια εξομολογήθηκε και για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε εκείνη τη περίοδο ως απόρροια όσων βίωνε:

«Αρρώστησα πολύ τότε. Είμαι ευαίσθητή, τα παίρνω όλα μέσα μου. Έχω το σύνδρομο του καλού παιδιού. Θέλω να είμαι αρεστή, θέλω να είμαι αγαπητή. Ζορίστηκα πάρα πολύ. Ο λόγος που επέλεξα αυτή τη δουλειά δεν ήταν να βγω όσο πιο μπροστά γίνεται με οποιοδήποτε κόστος. Αν ήμουν άλλου είδους άνθρωπος μπορεί να απολάμβανα αυτό το σούσουρο.

Με πληγώνει η αρνητική κριτική όταν είναι κακεντρεχής. Μπορώ να αισθανθώ πότε κάτι είναι ειπωμένο με ευαισθησία και τρυφερότητα και πότε όχι. Δεν γίνεται όλοι να μας αγαπάνε και να μας το λένε με το καλό. Με την αρνητικότητα και τη κακία και την κακεντρέχεια όμως δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συμφιλιωθώ ποτέ.» ανέφερε.