Μαρίνα Ψάλτη για τους ηθοποιούς σε ριάλιτι: «Τι να κάνει ο κόσμος, πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του;»

Στους ηθοποιούς που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να συμμετέχουν σε ριάλιτι τηλεπαιχνίδια αναφέρθηκε η Μαρίνα Ψάλτη μιλώντας για τα βιοποριστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου.

«Τι να κάνουν οι άνθρωποι, καλά κάνουν και πάνε. Δεν κατηγορώ τα ριάλιτι, από τη στιγμή που υπάρχει κόσμος που βγάζει το ψωμί του. Τελευταίο φαινόμενο είναι αυτό, όταν βιοπορίζονταν από τη δουλειά τους δεν πήγαιναν στα ριάλιτι. Τι να κάνει ο κόσμος, πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του;» είπε η ίδια.

Η ηθοποιός μίλησε επίσης για τις χαμηλές αμοιβές, τα «μαύρα» χρήματα αλλά και τις καταγγελίες που συγκλονίζουν τους τελευταίους μήνες τον χώρο του θεάματος.

«Δεν είμαι τόσο απελπισμένη (σ.σ.: για να πάω σε ριάλιτι), αλλά εγώ, όπως και κάποιοι άλλοι, είμαστε ειδικές περιπτώσεις, καθώς στη δουλειά είναι περισσότερα τα “όχι” που έχω πει από τα “ναι”, απορώ πώς με παίρνουν ακόμα. Δεν είμαι στα κινητά, ούτε κάνω παρέες, είμαι με τον άντρα μου στο σπίτι μου, κοιτάζω την οικογένειά μου και τη ζωή μου, δεν είμαι από τους ανθρώπους που πολύ-ψάχνονται» δήλωσε.

«Οι αμοιβές στο θέατρο, τα τελευταία χρόνια είναι τραγικές. Δε γίνεται ένας άνθρωπος με 25-35 χρόνια στη δουλειά να μη μπορεί να ζήσει και να δουλεύει συνέχεια. Αυτό σημαίνει ότι δεν πάνε καλά οι αμοιβές, είτε σε υποχρεώνουν να πάρεις “μαύρα”, κι ενώ λες “Δε θέλω”, σου λένε: “Φύγε να έρθει η άλλη”. Να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας;» είπε χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στο ντόμινο καταγγελιών στον θεατρικό χώρο η ηθοποιός δήλωσε πως οι περιπτώσεις που έχουν δει το φως τις δημοσιότητας τελευταία είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί εδώ και χρόνια.

Συγκεκριμένα είπε: «Μόνο τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν, είναι γνωστό. Το θέατρο βάλλεται από όλα αυτά που συμβαίνουν και χωρίς να φταίει, γιατί όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το θέατρο, γίνονται σε όλους τους χώρους. “Ήταν στραβό το κλήμα, το φαγε κι ο γάιδαρος…”. Το θέατρο είναι μια χαρά, δεν θα του λείψουμε και να μην ξαναπαίξουμε, ούτε θα του λείψει κανένας από αυτούς. Το θέατρο υπήρχε πριν από εμάς και θα υπάρχει και μετά από εμάς. Αν κάποιος θεωρεί ότι “θα χάσει η Βενετιά βελόνι”, είναι τουλάχιστον βλάκας.

Αν νομίζουν ότι με την εξουσία που έχουν, λόγω της θέσης τους, έχουν καταλάβει το «κουραδόκαστρο» επίσης είναι μια απύθμενη βλακεία. Ακούγαμε φήμες… Εγώ δεν είχα την αίσθηση του εύρους αυτού του πράγματος. Δεν είχε τύχει να συνεργαστώ με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, γιατί παίζαμε άλλα είδη θεάτρου.

Εγώ ήμουν και προστατευμένη, δηλαδή, τα πρώτα χρόνια που βγήκα στο θέατρο, είχα ένα φύλακα-άγγελο που λέγεται Κάτια Δανδουλάκη και που νόμιζα ότι έτσι είναι παντού. Όταν έφυγα από τα χέρια της κατάλαβα τι γίνεται εκεί έξω».