Αν τους ένοιαζε η Εθνική…

Για ένα εισιτήριο στο Μουντιάλ. Ένα επίτευγμα που έπαψε να είναι… θαύμα αλλά αυτονόητο μετά το έπος της Πορτογαλίας. Και πως τα φέρνει η μοίρα. Στο ξεκίνημα αυτής της νέας προσπάθειας για την Εθνική μας με στόχο να ζήσει ξανά που τις αξίζουν ανταμώνει, το ερχόμενο Σάββατο ο αρχηγός της κορυφαίας Εθνικής όλων των εποχών.

Η Εθνική μας που έπαψε να είναι η αγαπημένη για τους ανθρώπους που υποτίθεται πως δουλεύουν για χάρη της. Για αυτούς που υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι το Α και το Ω της καθημερινής τους ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο. Η ΕΠΟ, Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία του Γραμμένου δυστυχώς το τελευταίο πράγμα που έκανε τα τέσσερα χρόνια που διοίκησε και ισοπέδωσε τα πάντα στο δύσμοιρο ποδοσφαιράκι της χώρας μας απέδειξε με τα… έργα της πόσο «σκεφτόταν» την Εθνική μας.

Και είχε και το θράσος ο Γραμμένος να δηλώσει ικανοποιημένος. Αντί να ζητήσει έστω ένα συγγνώμη. Για το κακό που έκανε και ο ίδιος με τις πράξεις και τις… μη πράξεις του οδηγώντας μια Εθνική που έβρισκε σιγά σιγά ξανά στίγμα στην κατάρρευση. Στο κατώτατο σημείο που θα μπορούσε να βρεθεί, μια Εθνική που δεν αγωνίζονται οι καλύτεροι Έλληνες όπως έπρεπε να γίνεται. Μια Εθνική που αποκλείονται από αυτή όσοι δεν… αρέσουν στον Γραμμένο και τους «δικούς του», βλαχοδήμαρχους και μη, «χαλίφηδες» και λοιπούς που τέσσερα χρόνια τώρα εις το όνομα της… εξυγίανσης ξετίναξαν τα πάντα! Και δεν ντράπηκαν να διαλύσουν και την Εθνική μας για χάρη των «δικών τους» σχεδίων.

Αυτή η Εθνική απέναντι στην πανίσχυρη Ισπανία ψάχνει στόπερ για να παραταχθεί. Με Σωκράτη, Μανωλά και Σιόβα αποκλεισμένους από τους… γνωστούς-άγνωστους της ΕΠΟ και τους βλαχοδήμαρχους της αλλά και από έναν προπονητή που δεν σέβεται την ίδια την δουλειά του κάνοντας ακόμη λιγότερες τις πιθανότητες του για μια διάκριση, μετά και την αποτυχία στο Nations League. Για τον Φαν Σιπ προφανώς και δεν παίζει και κανένα ρόλο αυτό δυστυχώς…

Σε αυτές τις συνθήκες η Εθνική καλείται απόψε να κάνει τη δική της… επανάσταση. Με τσαρούχια και φουστανέλα, με ψυχή και καρδιά, με ταμπούρι και όσο αντέξουμε, όπως και να έχει ελπίζουμε. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Γιατί η Εθνική μας δεν είναι οι… Γραμμένοι και οι Φαν Σιπ που δεν νοιάζονται πραγματικά για την ομάδα και την διάκριση της. Η Εθνική μας είμαστε όλοι οι Έλληνες που ελπίζουμε ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες να πάρουμε ένα αποτέλεσμα και να μπούμε με τον καλύτερο τρόπο για την διεκδίκηση μιας θέσης στο Μουντιάλ.

Με την ελπίδα πως από το Σάββατο η Εθνική μας και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο θα «σπάσει τα δεσμά» των βλαχοδήμαρχων, χαλίφηδων και «εξυγιαντών» και θα πάει στα χέρια αυτών που αποδεδειγμένα την αγάπησαν, την αγαπούν και θα την αγαπούν. Μη βάζοντας τίποτα και κανένα πάνω από αυτή. Αν έτσι σκέφτονταν και τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλοι αυτοί οι απίθανοι που ενεπλάκησαν (και) με την Εθνική μας τώρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορά για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.