«Ελα μωρέ, μια γριπούλα είναι. Μην τους πιστεύετε όλους αυτούς».
«Πόσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο από γρίπη, από καρκίνο, από εγκεφαλικά. Γιατί δεν το λέμε πανδημία;»
«Βαφτίζουν τους θανάτους κοροναϊό γιατί έχουν σχέδιο».
«Σιγά τον κοροναϊό. Όλα ψέματα είναι. Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων θέλει να μας καθυποτάξει».
«Εμβόλιο; Ποιο εμβόλιο; Νεράκι είναι κι έχει μέσα και το τσιπάκι του Μπιλ Γκέιτς».
Αυτές είναι μερικές από τις φράσεις που ακούσαμε αυτούς τους 13 μήνες της πανδημίας που τσακίζει την παγκόσμια κοινότητα, που δοκιμάζει το ανθρώπινο είδος, που δοκιμάζει και την ίδια την πατρίδα μας.
Τις ακούσαμε από εκατοντάδες συμπατριώτες μας, τις είδαμε γραμμένες στο διαδίκτυο, εκεί όπου ο καθένας μπορεί να γράφει την ανοησία του και να την κάνει αναπαραγωγή για να μάθουν και οι άλλοι τα πιστεύω του.
Και στις πλατείες τις καταλάβαμε από εκείνους που πατούσαν τις μάσκες και φώναζαν κατά του… χαράγματος που θέλουν να μας κάνουν ή κατά εκείνων που θέλουν να φτιάξουν τον… μαζάνθρωπο.
Κι αίφνης, φτάσαμε να έχουμε 127 εκατομμύρια κρούσματα, και 2,8 εκατομμύρια θανάτους.
Φτάσαμε να έχουμε 250 χιλιάδες κρούσματα (χώρια τις χιλιάδες των ασυμπτωματικών) και να μετράμε σχεδόν 8.000 Ελληνες νεκρούς.
Για να το χωνέψετε: 8.000 συμπολίτες μας πέθαναν από μια… γριπούλα.
Πέθαναν επειδή όλοι εμείς είμαστε πληρωμένα παπαγαλάκια που θέλουμε να τρομάξουμε τον κόσμο.
Πέθαναν επειδή είμαστε όλοι μέρος της παγκόσμιας συνωμοσίας για να γίνει… πειθήνιο όργανο η κυρά Τασούλα από την κάτω Ραχούλα και ο μπάρμπα Μήτσος από το πέρα χωριό.
8.000 ελληνικές οικογένειες (γιατί μόνο αν είναι ελληνικές καταλαβαίνετε μερικοί) θρηνούν τους δικούς τους ανθρώπους από κοροναϊό.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί ο Μπιλ ο Γκέιτς και ο Τζορτζ ο Σόρος είναι παγκόσμιοι δικτάτορες.
Χιλιάδες άλλοι είδαν το χάρο με τα μάτια τους, σώθηκαν την τελευταία στιγμή, πέρασαν δραματικές ώρες στις εντατικές, στα απλά δωμάτια ή και στους διαδρόμους.
Χιλιάδες άλλοι τρέμουν στην ιδέα μήπως κολλήσουν τον φονικό ιό και πεθάνουν πριν την ώρα τους.
Εκατομμύρια κλείστηκαν στα σπίτια τους, έχασαν την επαφή με τους δικούς τους, δεν αγκαλιάζονται, δεν φιλιούνται. Γιατί;
Γιατί σύμφωνα με τους «άχρηστους ηλίθιους», ο κοροναϊός δεν υπάρχει, το εμβόλιο είναι ψεύτικο, οι φαρμακευτικές θα βγάλουν λεφτά και ο Μητσοτάκης τρελάθηκε ξαφνικά και διαλύει την οικονομία και φτωχοποιεί τους Ελληνες.
Καμιά λογική, κανένας ορθολογισμός, καμιά κριτική σκέψη. Ηλίθιες θεωρίες συνωμοσίας, ψεκασμένες απόψεις χωρίς επιστημονική βάση, βλαμμένοι ιεροκήρυκες της μιζέριας.
Κι όταν κάποιος αρνητής παθαίνει κοροναϊό και χαροπαλεύει στην εντατική τότε… βλέπει το φως το αληθινό.
Εκεί φτάσαμε. Να παλεύουμε για τα αυτονόητα…
Επιμένουν οι ανόητοι
Και τώρα που η Ελλάδα έγινε Μπέργκαμο, που τα νοσοκομεία είναι σε κατάσταση πολέμου, οι γιατροί και οι νοσοκόμοι μοιάζουν με φαντάσματα που παλεύουν με τον αόρατο εχθρό, κάποιοι συνεχίζουν να δυσπιστούν.
Ένα χρόνο μετά, ένα χρόνο κλεμμένο από τη ζωή μας, από την υγεία μας, από τις κοινωνικές επαφές μας, τους έρωτες, τις φιλίες, τα γλέντια μας, τα χαμένα ταξίδια, τα Πάσχα στο χωριό και τα καλοκαίρια μας, κάποιοι συνεχίζουν στο ίδιο βιολί.
Σχεδόν 20% δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο, πολλοί περισσότεροι δεν φορούν μάσκα, δεν λαμβάνουν μέτρα προστασίας, κάνουν σα να μην υπάρχει πανδημία.
Ούτε ένας από αυτούς δεν έχει ρωτήσει έναν ασθενή που πήγε στο νοσοκομείο; Ούτε ένας δεν έχει κάποιον να τον ακούσει να μιλά για την περιπέτειά του;
Ακουγα πρόσφατα γνωστό δημοσιογράφο που έμεινε ένα μήνα στην εντατική, διασωληνωμένος για μερικές ημέρες, μεταξύ ζωής και θανάτου.
Περιέγραφε αυτό ακριβώς. Τη ζωή και το θάνατο, ακόμη και νέων ανθρώπων. Περιέγραφε τη θυσία των γιατρών, τις αγωνιώδεις προσπάθειες να κρατήσουν στη ζωή ασθενείς.
Κι ένας άλλος, πολύ γνωστός επιχειρηματίας μου έλεγε έξι μήνες μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο ότι ποτέ δεν επανήλθε στην προηγούμενη κατάστασή του.
Άλλος μου έλεγε ότι δεν πιστεύει στα μεταφυσικά αλλά στην εντατική είδε τον… θάνατο να τον περιμένει.
Και υπάρχει και το άλλο. Η δραματική αλλαγή στη ζωή μας, σε κάθε την έκφανση. Από τη χαρά ενός γάμου ή μιας βάπτισης που δεν μπορεί να γίνει, μέχρι μια κηδεία.
Παιδιά δεν μπορούν να θάψουν τους γονείς τους με τιμή. Ή δεν μπορούν να τους δουν τις τελευταίες ημέρες της ζωής τους. Να τους κρατήσουν το χέρι, να τους πουν έναν παρηγορητικό λόγο.
Σκεφτείτε την εξής ιστορία. Μια οικογένεια, μητέρα, γιος, κόρη κολλάνε κοροναϊό. Η μητέρα δυστυχώς πεθαίνει, αλλά κηδεία χωρίς θα παιδιά δεν μπορεί να γίνει. Και την κρατάνε στο νεκροτομείο μέχρι να αναρρώσουν τα παιδιά για να την αποχαιρετήσουν, για να κάνουν το ξόδι που της πρέπει. Γιατί είναι μάνα τους…
Κι όλα αυτά, κι άλλα πολλά, τα έκανε ο κοροναϊός. Μας έκλεψε τη ζωή και θα αργήσουμε να την πάρουμε πίσω.
Γι’ αυτό λοιπόν όσοι ακόμη δεν πιστεύετε, δικαίωμά σας. Αλλά μην αφαιρείτε από εμάς το δικαίωμα να θέλουμε να προσέχουμε, να θέλουμε να ζήσουμε.
Μη γίνεστε επικίνδυνοι για τους άλλους αν εσείς θέλετε να αυτοκτονήσετε, μην μας αφαιρείτε το δικαίωμα να επανέλθουμε νωρίτερα στη ζωή μας.
Και μη γίνεστε σκ@@@χοι. Ανόητοι μπορείτε να είστε, θα σας αντέξουμε…
H γενιά των ενοικιαστών ή Generation Rent, αναγκάζεται να πληρώνει ως και το 60% ενός μέσου μισθού για όλο και πιο μικρά διαμερίσματα. Ο ένας στους τέσσερις δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
Κλειδί οι ιστολογικές εξετάσεις του τελευταίου παιδιού στην Αμαλιάδα. Οι αρχικές πληροφορίες για την τοξικολογική εξέταση , οι έρευνες στο νοσοκομείο Παίδων και τα «κενά» των υποθέσεων
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
