Ο νεαρός της φωτογραφίας γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 1949 στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, όπου μεγάλωσε. Η οικογένεια του ήταν φτωχή και οι γονείς του τα έβγαζαν πέρα με δυσκολία, αλλά υπήρχε πολλή αγάπη και υπομονή.

Το μικρό του όνομα δεν το πήρε από τον παππού, όπως ήταν το συνηθισμένο, αλλά από έναν θείο του, που σκοτώθηκε από τους Γερμανούς.

Όταν τελείωσε το δημοτικό δεν συνέχισε στο γυμνάσιο και βγήκε στο μεροκάματο για να βοηθήσει την οικογένειά του. Μία από τις δουλειές ήταν να πουλάει αυτοσχέδια μαξιλαράκια στα γήπεδα.

Έπαιρνε ροκανίδια από μαραγκούς, τα έβαζε μέσα σε νάιλον σακούλες, τις έραβε και τις πουλούσε στους φιλάθλους για να κάθονται στις τσιμεντένιες κερκίδες.

Τις υπόλοιπες μέρες ήταν πλανόδιος μανάβης στις γειτονιές, όπου πήγαινε με ένα γαϊδουράκι που μετέφερε την πραμάτεια του. Δεν είχε σκεφτεί ποτέ να γίνει τραγουδιστής αν και λάτρευε τη μουσική. Ήταν και παραμένει μεγάλος θαυμαστής του Στέλιου Καζαντζίδη.

Σε ηλικία περίπου 8 ετών τραγούδησε για πρώτη φορά δημόσια σε ένα πανηγύρι στην Πυλαία, το τραγούδι «Μη σκαλίζεις τη στάχτη» του αγαπημένου του «Στελάρα». Στα 18 του άνοιξε μαγαζί με γύψινα είδη διακόσμησης.

Την ίδια περίπου περίοδο εργαζόταν περιστασιακά σε οικοδομές ως μπογιατζής, όταν βρέθηκε στη Ρόδο για μεροκάματο. Εκεί, ένας φίλος του τον άκουσε να τραγουδάει. Του είπε ότι έχει επαγγελματική φωνή και τον παρότρυνε να ζητήσει δουλειά σε νυχτερινά μαγαζιά του νησιού. Τι είχε να χάσει; Δοκίμασε και τα κατάφερε. Έτσι έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ως τραγουδιστής στη Ρόδο.

Όταν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη συνέχισε να τραγουδάει σε μικρά μαγαζιά, στη συνέχεια σε μεγαλύτερα και τελικά σε κέντρα, με μεγάλη επιτυχία. Οι γονείς του, που πάντα τον στήριζαν σε ό, τι έκανε, όταν έμαθαν ότι είχε αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής προβληματίστηκαν. Μάλιστα η μάνα του είπε: «γιατί θες να γίνεις τραγουδιστής; Εσύ είσαι καλό παιδί».

Παρά τις προκαταλήψεις δεν τον εμπόδισαν. Στα 22 του παντρεύτηκε, έκανε δύο παιδιά και είναι ακόμη με την πρώτη γυναίκα της ζωής του. Αν και είχε προτάσεις να κατέβει στην Αθήνα για να κάνει μεγάλη καριέρα, επέμενε να μένει στη Θεσσαλονίκη. Ο Χρήστος Νικολόπουλος ήταν εκείνος που τον ανακάλυψε και τον πίεσε να κάνουν δίσκο.

Έτσι μετά από περίπου 15 χρόνια, ο Πασχάλης Τερζής μετακόμισε προσωρινά στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε μια καινούρια και ακόμα πιο επιτυχημένη πορεία.

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου

Headlines