Τα δυσμενή σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες συνωστισμού σε διάφορα σημεία της Αθήνας  καταδεικνύουν  την αγανάκτηση των χρηστών : «Απαράδεκτό» . «200 Χρόνια Πίσω». «Και μετά σου λέει γιατί έχουμε κρούσματα».

Είναι τόσες πολλές αυτές οι κακές κριτικές  που είναι να αναρωτιέται κανείς: Εφόσον τόσοι δεν συμφωνούν, τότε ποιοι είναι αυτοί που πηγαίνουν και συνωστίζονται ;

Το Πάρκο Ελευθερίας επί της Βασιλίσσης Σοφίας δεν έχει ξαναδεί τέτοια δόξα. Οι καλοταϊσμένες από το χιόνι του χειμώνα πλαγιές του φέτος δεν έχουν ξεραμένο χορτάρι  αλλά είναι πλήρως  καλυμμένες από καθιστό συνωστισμό -διότι υπάρχει και αυτή η παραλλαγή. Οι παρέες του Πάρκου Ελευθερίας που θα μπορούσαν να κάνουν πικ νικ δεν έχουν μαζί τους ούτε καλάθι ούτε σάντουιτς. Κάθονται, μιλάνε , βλέπονται, ας μην είναι  μεγάλο το πάρκο σαν αυτά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ,ας είναι μια μεγάλη διακοσμητική πρασιά, ο κόσμος συρρέει γιατί δεν έχει που να πάει…  Τα νέα παιδιά  17-22 ετών που  είναι τα πλέον πιεσμένα το βράδυ  συνωστίζονται και σε σπίτια, αυτός είναι ο «συνωστισμός της επίσκεψης»- η νόμιμη  έξοδος θα είναι σαφώς καλύτερη λύση, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός σε θέματα δημόσιας υγείας για να το καταλάβεις.

Φανταστείτε πως οι τύποι συνωστισμού που σας περιγράφω ,συμβαίνουν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και ενώ ακόμη βρισκόμαστε στην αυστηρότερη επιβολή μέτρων.

Πρόκειται λοιπόν για  επανάσταση, για ξεσηκωμό του καθημερινού Έλληνα,  του μπαμπά με τα τρία παιδιά που αποφασίζει να τα πάει για ποδήλατο  στη Γλυφάδα και «δεν τον σταματάει κανείς». Οι αστυνομικοί έλεγχοι  δεν είναι πια τόσο αυστηροί στους δρόμους, ποιον να πιάσουν και τι να του πουν;

Θα μπορούσαν να συνεχίσουν οι Αθηναίοι, οι Θεσσαλονικείς, οι οικογενειάρχες σ όλη την Ελλάδα αλλά και  οι νεολαίοι να πειθαρχούν μετά από έναν  χρόνο lockdown; Δεν φταίει ο Έλληνας και ο χαρακτήρας του αλλά η φυσική του διάθεση για κανονικότητα , μη κρίνουμε τον κόσμο, κανεί restart μόνος του, χρειάζεται σεβασμός στις ανάγκες του.

Υπακούσαμε όσο αντέξαμε και τώρα πια έχουμε φτάσει και στον συνωστισμό της «παράνομης βραδινής εξόδου» καθώς υπάρχουν μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας που σαββατοκύριακο βραδύ σερβίρουν εκατοντάδες άτομα που συνωστίζονται  από έξω για ένα ποτό, ένα κοκτέιλ …Η μουσική ακούγεται λίγο και στο πεζοδρόμιο ανάμεσα σε συζητήσεις ζωντανές που ξεπηδάνε από στόματα  χωρίς μάσκα.

Βεβαίως δεν κάνουν self test όλοι αυτοί οι θαμώνες πριν συρρεύσουνέξω από όποιο μαγαζί είναι διατεθειμένο να πάρει το ρίσκο, λίγες μέρες πριν επισήμως ανοίξει η εστίαση.  Βρισκόμαστε όμως στα πρόθυρα ενός ανοίγματος , τα self test δεν έχουν ακόμη φτάσει στις μύτες μας κι εμείς έχουμε ξεμυτίσει, μπορεί να μην είναι αυτή η πιο  ασφαλής στάση όμως ενα lockdown που ήταν επικεντρωμένο  στον περιορισμό της ανθρώπινης δραστηριότητας και όχι στα κρούσματα, δεν μπορεί να κρατήσει περισσότερο. Η τελευταία pop κυβερνητική δήλωση είναι πως «ο, τι ανοίξει δεν ξανακλείσει» , μας σπρώχνουν δηλαδή να καταλάβουμε πως πρέπει να πάρουμε μπρος …όμως  δυστυχώς εκείνοι που «συνετά» αποφάσισαν τον εγκλεισμό μας, δεν έχουν λύσεις αυτή τη φορά.

Μέτα τους λοιμώξιολόγους, θα ακούσουν ποιους; Τους οικονομολόγους;

Πρέπει όμως  να μπορέσουμε να  καταλάβουμε  πως οι λόγοι της απελευθέρωσης μας, δεν είναι οι επαναστατικοί συνωστισμοί που καταφέραμε αλλά η δημοσιονομική στενότητα.

Το μεγάλο στοίχημα είναι το πώς θα βγει ο κόσμος  -όχι για να πιει ποτό επιτέλους ελεύθερος  αλλά για να δουλέψει . Η λαχταρά θα κινήσει την αγορά για λίγο και μετα θα χρειαστούν χρήματα, δηλαδή μισθοί.

Headlines