«Άγριες πλάκες στα θρανία», «Γρανίτα από μελάνι», «Ο Νταβατζής με τα ριγέ», «Φαντάροι για κλάματα», «Μπορούμε και κάτω από τα θρανία», «Το παίζω και πολύ άντρας», «Πόντιος και Σαλονικός», «Λόρ­δαν ο βάρβαρος», «Το βλήμα που δαγκώνει», είναι μόνο μερικοί από τους τίτλους στις βιντεοκασέτες της δεκαετίας του ’80.

Τι κάνουν άραγε οι σταρ των βιντεοταινιών σήμερα; Ο Πάνος Σουπιάδης είναι μια φιγούρα κλασική της εποχής εκείνης, μα σαν τον βλέπεις με άσπρα μαλλιά αρνείσαι να πειστείς πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.

Επιτυχίες δόξα, χρήματα, αναγνωρισιμότητα είναι η μια πλευρά. Μη βιάζεστε όμως καθώς έχει κι άλλη. Πίκρα, αδιαφορία, αντιεπαγγελματικότητα και οικονομικά προβλήματα. Στη ζωή του τα γνώ­ρισε όλα και τώρα αποτραβηγμένος από τα φώτα της δημοσιότητάς (της ποιας;) ζει 60άρης πια στον Αμπελώνα. Από εκεί του ζητήσαμε να πατήσει Rewind. Το κουμπί δηλαδή για να γυρίσει τη βιντεοκασέτα της ζωής του πίσω και να τη δούμε από την αρχή. Το έκανε χαμογελαστός. Όπως στις ταινίες του…

Γεννημένος το 1959 στην Ξάνθη, όμως αρκετά μικρός χάνει τον πατέρα του. Τα οικονομικά προ­βλήματα τον φέρνουν παιδί μαζί με τη μητέρα του στην Αθήνα. Καισαριανή, Υμηττός, Βύρωνας, Παγκράτι. «Γύρω στο 1970 δούλευα σ’ ένα θέα­τρο στο Παγκράτι. Σερβιτόρος ήμουν και εξυπη­ρετούσα τόσο τους καλλιτέχνες όσο και τον κό­σμο. Δεν έπαιρνα τα γράμματα και δούλευα συ­νέχεια. Μια κοπέλα τότε η Σμαράγδα Σμυρναίου μου πρότεινε να μου δώσει ένα κείμενο και να πάω σε έναν σκηνοθέτη για να με δει. Ο ρόλος ήταν ένας μικρός κλεφτάκος από ένα αναμορφω­τήριο και το εγχείρημα λεγόταν «Τα αγρίμια». Πή­γα στην οντισιόν με Καϊλα, Καλατζόπουλο και άλλους, αλλά πέρασα εγώ».

Headlines